Elbet Birgün Öleceğim


Bir gün gelecek ecelin ellerinden tutacağım.
Ele ele yürüyeceğiz toprağın ıslaklığında.
Gözlerim geriye bakmayacak
Hasret duymayacak sevdiklerime
Biliyorum çünkü biliyorum gelecek
Tüm sevdiklerim peşimden gelecek
Belki de buluşacağız kevserin etrafında
Yâd edeceğiz o eski günlerimizi
Kiminin sözleri gelecek
Kiminin gözleri peşi sıra günahlarımın
Baygın yatan ruhumu hafifletecek
Ve ben sessizce bakacağım hafiften mütebessim
Ama korkuyorum ruhumu coşturan güzelliklerin
Bir bir beni terk etmesinden
Ya ben de çırılçıplak kalırsam
Sevaplarımın süslediği atlas elbiselerden
İşte ölmüşüm ve yatıyorum mezarımın üstünde
Melekler yanı başımda konuşuyorlar
Ve birden kalktığımı hissediyorum
Betona değen başımın ağrısıyla
Yat diyorlar yat bedenin işi bitti
Ruhun seyir halinde olacak bundan sonra
Ta ki İsrafil’in nefesi duyuluncaya dek
Ve yükselen ruhum gözlerimde
Ağlıyordu yerde yatan bedenimin acizliğine
Acizdin, zayıftın madem ölecektin
Madem karşı koyamayacaktın ecelin rüzgârına
Ne diye yüreğini sattın küçük bir pazarlığa
Hani nerde servetin, çocukların ve aşkların
Ölümüne sevdiğin kanka nerde nerde hani
Bırakmayacaktı hani ellerinden öyle diyordu
“Ben seni ölümüne sevdim”
Evet ölmüştüm ama yalnızdım tek başıma
Sonra meleklerin o kalbimi durduran sorusu geldi
Ansızın dünya başıma yıkıldı
Yıkılan bedenimin üstüne ruhumda düştü
“Rabbin kim?”
Kimdi benim Rabbim?
Dilim düğümlenmişti yüreğim susmuştu
Sevdiğim kadın çıktı karşıma
Hani kendisi için gece gündüz koştuğum ve acılarda yandığım
Melekler kafa salladı olmadı yanlış cevap dediler.
Ürktüm ve titredi ruhumun her zerresi
Sonra tekrar baktım maziye
Her şey para derlerdi ya ben de kölesi olmuştum
Peşi sıra koşmuş hayatımı adamıştım
Sahip olduğum en güzel şey demiştim
Bahar onunlaydı, yaz onunla güzeldi
Kadınlar bile onunla anlam buluyordu
Olsa olsa budur dedim rabbim gözlerim parıldadı
Ama melekler ne güzel varlıklardı
Yine mütebessim bir şekilde başlarını salladılar
Yine yanlıştı cevabım yine şaşırmıştım hedefi
İlk soruda takıldı ruhum ürkekti puslu toprakta
Ruhumun ellerinden tuttular
Kanatlarını çırparak yükseldiler yükseldiler
Garip bir haldeydim uçuyordum
Bir bir gözlerimden geçiyordu sevdiklerim
İşte şurada bir hafta önce ölen arkadaşım
Aaaaa kayınvalidem de bir derenin kenarında
Pembe ninem o masum yüzlü kadın
Ne güzel olmuştu, gencecikti.
Nereye nereye gidiyoruz dedim titrek bir kalple
Sırat köprüsü belirdi az sonra
Aman ya Rabbim dedim ne korkunç ne dehşet
Melekler hemen durdular bana döndüler
Rabbin kim aman dilediğin söyle söyle
Gözlerimin önünden paralar, kadınlar, geçti
Sonra mevki makam koltukları şaşalı
İnsanların karşısında köle oldukları
Ama hiçbirisi değildi hiçbirisi
Çocuklarım dedim hayatımı adadığım olmadı
Sonra alnımdan yansıyan bir ışık
Yol gösterdi bana sırat köprüsünde
Sırat köprüsü uzun ve ince
Hele de o yanan alevlerin korkutan nefesi var ya
Ruhumu sarstı bir kasırga gibi
Işık ışık dedim işte yol göstericim
Namazım ellerimden tuttu ruhumu okşadı
Hatırla dedi müşfik bir insanın diliyle
Hatırla bakalım neyle başlardın namaza
İlk sözün ne olurdu söyle dedi söyle
Ruhum bir nur halesine döndü
Dilimden Allah sözü döküldü inceden
Allah dedim Allah’tır benim Rabbim
Ne mal kaldı ne evlat, ne kadın ne de makam mevki
Hepsi hayal oldu söndü şu yalan dünyada
Bir ben kaldım bir de Allah’ım hayat veren
Ellerim açık kalkıyor ruhumun sessizliğinde
Melekler eşlik ediyor duamın yükselişine
Allah diyorum ve susuyorum
Çünkü Allah’tır sözün özü ve tüm sözlerin en anlamlısı
Kurtuluştur ellerin açılışı
Ve semaya yükselen ruhun özgürlüğü
Eşyanın köleliğinden, maddenin köleliğinden kurtuluştur
Dillerde yankılanan Allah sevdanın en anlamlısıdır
Sana adadım Allah’ım bu sevda yüklü mısraları