|
Konu Başlığı: Bir Dostu Olmalı İnsanın Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 02 Şubat 2011, 14:41:53 Bir Dostu Olmalı İnsanın Saate bakmaksizin kapisini çalabilecegi bir dostu olmali insanin "Nereden çiktin bu vakitte" dememeli, bir gece yarisi telasla yataktan firladiginda; "Gözünün dilini" bilmeli; dinlemeli sormadan, söylemeden anlamali Arka bahçede varligini sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefali bir agaç gibi köklenmeli hayatinda; sen, her daim onun orada durdugunu hissetmelisin ihtiyaç duydugunda gidip müsfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarina saklanabilmelisin Kucaklamali seni güvenli kollari, dallari bitkin basina omuz, yapraklari kanayan ruhuna merhem olmali En mahrem sirlarini verebilmeli, en derin yaralarini açip gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz Onca dalkavuk arasinda bir tek o, sözünü egip bükmeden söylemeli, yanlis anlasilmayacagini bilmeli Alkislandiginda degil sadece, asil yuhalandiginda yaninda durup koluna girebilmeli Övmeli alem içinde, bas basayken sövmeli ve sen öyle güvenmelisin ki ona, övdügünde de sövdügünde de bunun iyilikten oldugunu bilmelisin, "hak ettim" diyebilmelisin Teklifsiz kefili olmali hatalarinin; günahlarinin yegane sahidi Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sirdas Gözbebekleri bulutlandiginda yaklasan firtinayi sezebilmelisin Ve sen agladiginda, onun gözünden gelmeli yas Böyle bir dostum var benim Pek sik görmesem de hep yanimda oldugunu bildigim, yalansiz riyasiz dertlesebildigim Kusagimin en iyisiydi hilafsiz Beraber okuduk, birlikte kostuk son 20 yilin amansiz parkurunu Katilasiya agladik, doyasiya güldük yol boyu Ekmegimizi ve acilarimizi bölüstük Çocuklar dogurduk, büyükler gömdük Sonunda yara bere içinde oraya buraya savrulduk Bulustuk geçenlerde Bitapti; kayan bir yildiz kadar isiltili, bir o kadar yorgun: "- N'apiyorsun" diye sordum "- Seyrediyorum" dedi; "çaresizce, öfkeyle, saskinlikla ama sadece seyrediyorum". Seyrettigi; kusagimizin en kötülerinin, pespayelik yarisinda ipi ilk gögüsleyenlerin zirveye hak kazanmalarindaki akil almaz gariplikti Iyiligin ve ustaligin bu kadar eziyet gördügü, kötülügün ve yeteneksizligin bunca ödüllendirildigi bir baska cografya var miydi acaba? Okuldaki ideallerimizden, gençlik coskumuzdan söz ettik bir süre; tozlu raftaki bir kitabi yillar sonra merakla karistirir gibi Ülkemizin kaderini degistirmeye azimliydik mezun olurken; lakin karanligini bogmaya yemin ettigimiz ülke, karanligina bogmustu bizi Pazarda görsek tezgahindan meyve almayacagimiz adamlarin cenderesinde bir ömür geçirmis, Tünelden çikis sandigimiz isigin, üstümüze gelen kamyonun fari oldugunu çok geç fark etmistik Velhasili ne sevebilmis, ne terk edebilmistik Krizde geçmisti bütün gençligimiz; ve simdi çocuklarimiza tek devredebildigimiz, çok daha agirlasmis bir kriz "- Iste" diye iç geçirdi kadim dostum, "..bunlari seyrediyorum bir kenardan sessizce" Iste en çok da böyle zamanlarda bir dostu olmali insanin Yillarca ayni ip üstünde çalismis, cesaretle ihanet arasinda gidip gelen bir salincagin sinavinda birbiriyle kaynasmis iki trapezci gibi güvenle kenetlenmeli elleri "Parkurun bütün zorluguna ragmen dostlugumuzu koruyabildik, acilari birlikte gögüsleyebildik ya; yenildik sayilmayiz" diyebilmeli Issizligin, yalnizligin en koyulastigi anda, küçücük bir kagida yazdigimiz kisa, ama ümitvar bir yaziyi, yürege benzer bir tasa baglayip birbirimizin camindan içeri atabilmeliyiz: "Bunu da asacagiz! Imza: Bir dost!" Can Dündar |