Malesef deyip şiirdeki ifadelere katılıyorum.
Bizim örf ve adetlerimizden kaynaklanan bir eksikliğimiz.Türk toplumunda bir babanın evladını kendi babasının yanında sevmesi ayıplanır.Sanki torunlar dedelerin sadece sevebileceği varlıklarmış gibi addedilir.oysa bizim örnek alacağımız rehberimiz Hz.Muhammed SAV. kızı Hz.Fatımayı evllendikten sonra bile ziyaretine gittiğinde sarılıp ,onu
öper koklardı.Ona sevgi ve merhametini eksik etmezdi.
Eğer biz ebeveyinler olarak çocuklarımıza gerekli sevgi ve merhameti onlara hissettiremezsek onlarda manevi olarak bir boşluk bırakmış oluruz.
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
