๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Sahih-i Müslim Muhtasarı => Konuyu başlatan: Vatan Var Olsun ! üzerinde 10 Kasım 2011, 14:34:19



Konu Başlığı: Zeyd b. Harise (r.a.) ile (Bunun Oğlu) Üsame B. Zeyd (r.a.)’ın Fazileti
Gönderen: Vatan Var Olsun ! üzerinde 10 Kasım 2011, 14:34:19
10- Zeyd b. Harise (r.a.) ile (Bunun Oğlu) Üsame B. Zeyd (r.a.)’ın Fazileti


2195- Abdullah İbn Ömer (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Biz, Zeyd b. Hârise'yi, Kur'an'da,

“Onları babalarının adlarıyla çağırın. Bu, Allah katında daha doğru bir harekettir” [583] ayeti inene kadar hep “Muhammed'in oğlu Zeyd” diye çağırırdık.” [584]

2196- Abdullah İbn Ömer (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Resulullah (s.a.v.) Rumlar üzerine bir ordu göndermek istedi. Ordunun ba­şına da Üsâme b. Zeyd'i komutan tayin etti. Bazı insanlar, Üsâme'nin komutan ol­masına itiraz ettiler. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.) ayağa kalkıp:

“Siz onun komutanlığına dil uzatıyorsanız, siz bundan önce onun baba­sının komutan olmasına da dil uzatmıştınız. Allah hakkı için Zeyd komutan­lığa tamamıyla Iayıksa ve o bana insanların en sevimlilerinden biri ise doğ­rusu Üsâme'de babasından sonra bana insanların en sevimlilerindendir” bu­yurdu. [585]

Açıklama:

Mute harbinde, Üsame'nin babası Zeyd b. Harise de şehit olmuştu. Peygamber (s.a.v.), bu yenilginin intikamını almak için Rumlara karşı bir ordu hazırlayıp ordunun başına da Zeyd'in oğlu Üsame'yi geçirmişti. Üsame, bu sırada 18 yaşındaydı. Üsame'nin genç olması, azadlı bir kölenin olması ve sahabe içerisinde ondan daha söz sahibi kimseler olması gibi nedenlerden dolayı bazı kimseler onun komutan olmasına itiraz etmişlerdi. Resulullah (s.a.v.) bu sırada hasta idi. Hastalığı devam edince ordunun hareketi de ertelendi. Resulullah (s.a.v.)'in vefatı üzerine onun bu arzusunun Ebu Bekr yerine getirdi. Böylece Resulullah (s.a.v.)'in en son ve Ebu Bekr'in ilk donattığı ordu işte bu Üsame ordusu oldu.”



[583] Ahzâb: 33/5.

[584] Buhârî, Tefsiru Sure-i Ahzab 2; Tirmizî, Tefsiru'l-Kur'an 34, 3209, Menakıb 40, 3813; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 2/77.

[585] Buhârî, Fezâilu's-Sahabe 17; Tirmizî, Menakıb 40, 3816; Nesâî, Fezailu's-Sahabe, 78; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 2/20, 89, 110.