|
Konu Başlığı: Orta Namazı İkindi Namazıdır Diyenler Gönderen: Vatan Var Olsun ! üzerinde 18 Aralık 2011, 18:16:09 36- “Orta Namazı, ikindi Namazıdır” Diyenlerin Delili 522- Hz. Ali (r.a)'tan rivayet edilmiştir: “Ahzab/Hendek savaşının yapıldığı gün Resulullah (s.a.v.) kafirler hakda: “ALLAH'ın kabirlerini ve evlerini ateşle doldursun. Çünkü onlar, güneş batıncaya kadar bize engel olup orta namazı kılmaktan alıkoydular” buyurdu. [761] Açıklama: Hendek Savaşı: Bazı rivayetlere göre, hicretin 4. yılı Şevval ayında, bazılarına göre ise hicretin 5. yılı Zi'l-Ka'de ayında meydana gelmiştir. Mekkeliler ile Gatafan müşrikleri ile Yahudiler ortaklaşa olarak müslümanlarla savaştıkları için bu savaşa “Ahzâb Savaşı”da denilir. “Hendek Savaşı” denilmesinin sebebi ise; İran asıllı olan Selman-ı Fârisî'nin fikriyle Medine etrafına hendek kazılarak Medine'nin savunulmasıdır. Bu savaşta müslümanların sayısı 3.000, karşı tarafın sayısı ise 10 yada 12. 000 kişi idi. 24 gün karşılıklı ok atışından sonra, Resulullah (s.a.v.)'in kullandığı bir casus vasıtasıyla düşman kuvvetlerinin arası açılmış, sonunda şiddetli bir fırtına çıkıp müşriklerin ağırlıklarını uçurunca müşrikler geri dönüp gitmek zorunda kalmışlardı. Bu savaşta, müslümanlar 6 şehid: müşrikler ise 3 ölü vermişlerdi. Bu savaşta, Hz. Peygamber (s.a.v.) ile sahabileri, ikindi namazını vaktinden geriye bırakmışlardı. Henüz meşru olmadığı için korku namazını kılmamışlardı. Bu gün için savaş sebebiyle namazı ertelemek caiz değildir. Çünkü böyle bir durumda artık “Korku Namazı” kılınır. Hz. Peygamber (s.a.v.)'in, müşriklere bedduada bulunmasının nedeni; Hendek savaşında müslümanları meşgul edip ikindi namazını kılmalarına fırsat vermemeleridir. Bu hadis, bize; zalimler için zulmüne uygun olarak beddua etmenin caiz olduğunu göstermektedir. “Salâtu'l-Vusta (=Orta Namaz)”ın, hangi namaz olduğu konusu alimler arasında tartışma konusu olmuştur. Hafız Dimyatı (ö. 749/1348), bu konuda “Keşfu'l-Muğatta ani's-Salâti'l-Vusta” adında bir kitap yazmış ve burada 19 görüş zikretmiştir. Abdullah İbn Mes'ud, Ebu Hureyre, Ahmed b. Hanbel, Şâfiîlerin çoğuna ve Hanefilerin sahih olan görüşüne göre, “Salâtu'l-Vusta”, ikindi namazıdır. 523- Hz. Âişe'nin azadlısı Ebu Yûnus'tan rivayet edilmiştir: “Âişe, bana, kendisine bir Mushaf yazmamı emredip Namazlara ve orta namaza devam edin” [762] ayetine vardığında bana haber ver” dedi. Ben o ayete varınca kendisine haber verdim. O ayeti bana: “Namazlara, orta namaza ve ikindi namazına devam edin. Gönülden boyun eğerek ALLAH için namaza durun” [763] şeklinde yazdırdı. Âişe: “Ben bunu Resulullah (s.a.v.)'den duydum” dedi. [764] Açıklama: Burada orta namazdan maksadın, ikindi namazı olduğu manası ortaya çıkmaktadır. Yalnız Hz. Âişe'nin, ayeti bu şekilde yazdırması şazdır. Bu bakımdan itibar edilmez. Hz. Âişe'nin, bunu açıklama mahiyetinde yazdırmış olması ihtimali olduğu gibi, neshedilmiş olması da muhtemeldir. Hadisin konuyla ilgisi; ikindi namazına devam etmeyi emretme ve ikindi namazının belli bir vaktinin olmasını gerektirmesidir. 524- Câbir b. Abdullah (r.a)'tan rivayet edilmiştir: “Ömer İbnu'l-Hattâb, Hendek gazasında Kureyşli kafirlere ağır sözler söyledi ve: “Ey ALLAH'ın resulü! Güneş batmak üzere. Vallahi, ben halen ikindi namazım kılamadım' dedi. Resulullah (s.a.v.): Vallahi, onu bende kılamadım” buyurdu. Açıklama: Ömer der ki: “Medine'de bulunan Buthân vadisinde konakladık. Resulullah (s.a.v.) hemen abdest aldı, biz de abdest aldık. Resulullah (s.a.v.), güneş battıktan sonra önce ikindiyi, sonra da onun arkasından akşam namazını kıldı.” [765] Hz. Ömer'in Kureyşli kafirlere ağır sözler söylemesi; hendek kazmakla meşgul olurken ikindi namazını geciktirdikleri, buna da kafirlerin sebep oldukİarı içindir. Aynî'ye göre; “Hz. Ömer, güneş kavuşuncaya kadar ikindiyi kılamamış, onu kazaya bırakmıştır.” Bazı alimlere göre de; hadisin metninde geçen “Kâde” fiilinden, Hz. Ömer'in güneş kavuşmaya yakın ikindi namazını kıldığı manasını anlamışlardır. [761] Buhârî, Cihad, 97, Meğâzî 27, Deavât 57: Ebu Dâvud, Salât 5, 409; Tirmizî, Tefsiru Sure-i Bakara; 2/2987; Nesâî, Salât 14; İbn Mâce, Salât 6, 684; Ahmed b. Hanbel, l/79, 154. [762] Bakara: 2/238. [763] Bakara: 2/238. [764] Ebu Dâvud, Salat 5, 410; Tirmizî, Tefsiru'l-Kur'an 3, 2982; Nesâî, Salat 14. [765] Buharı, Mevâkitu's-Salât 36, 38, Ezan 26, Havf 4; Tirmizî, Salat 132, 180; Nesâî Sehv 105. |