1543- Ebu Hureyre (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Resulullah (s.a.v.)'in mescitte bulunduğu bir sırada müslümanlardan bir adam, gelip seslenerek:

“Ey Allah'ın resulü! Ben zina ettim” dedi.

Resulullah (s.a.v.) yüzünü ondan çevirdi. Fakat adam, yüzünü çevirdiği tarafa dönüp:

“Ey Allah'ın resulü! Ben zina ettim” dedi.

Resulullah (s.a.v.) yüzünü ondan yine çevirdi. Ta ki bunu dört defa tekrarladı. Adam kendi aleyhine dört defa şahadette bulununca Resuluİlah (s.a.v.) o adamı yanına çağırıp:

“Sende delilik var mı?” diye sordu. Adam:

“Hayır, yok” diye cevap verdi. Resulullah (s.a.v.):

“Hiç evlendin mi?” diye sordu. Adam:

“Evet” dedi. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.):

“Bunu götürüp recm edin” buyurdu. [871]

1544- Câbir b. Semure (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Mâiz b. Mâlik, Peygamber (s.a.v.)'e getirildiğinde onu gördüm. Kısa boylu kaslı bir adamdı. Üzerinde abası yoktu. Zina ettiğine kendi nefsi aleyhine dört defa şahit­lik getirdi. Resuluİlah (s.a.v.):

“Olabilir ki sen....” buyurdu. Mâiz:

“Hayır, vallahi, kendisini kast ederek bu alçak gerçekten zina etti” de­di.

Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.) onu recm ettirdi. Sonra hutbe okuyup:

“Dikkat edin ki! Biz Allah yolunda her gazaya gidişimizde bunlardan bi­ri kalır, onun teke melemesi gibi bir meleyişi vardır. Bunlardan biri, kadına bir şeyler verir.

Dikkat edin ki! Vallahi, Allah bunlardan biri hakkında bana imkan verir­se bu işten dolayı onu mutlaka ibretlik ederim” buyurdu. [872]

1545- İmrân b. Husayn (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Cüheyne kabilesinden bir kadın, zinadan hamile kalarak Peygamber (s.a.v.)'e gelip ona:

“Ey Allah'ın peygamberi! Ben had cezasını hak ettim. Onu bana uygulayıver!” dedi. Allah'ın peygamberi (s.a.v.), onun velisini çağırarak:

“Buna iyi bak, doğurduğu zaman onu bana getir!” buyurdu.

Velisi de öyle yaptı. Kadın çocuğu doğurunca, Allah'ın peygamberi (s.a.v.), kadınla ilgili emir vererek kadının elbisesi üzerine bağlanmış, sonra emir buyurarak recm edilmiş ve cenazesi namazını da bizzat kendisi kıldırmış idi. Ömer, Allah'ın peygamberi (s.a.v.)'e:

“Ey Allah'ın peygamberi! Bu kadın zina etmiş olduğu halde sen onun cenaze namazını mı kılacaksın?” dedi. Allah'ın peygamberi (s.a.v.)'de:

“Gerçekten o kadın öyle bir tevbe etti ki, bu tevbe Medinelilerden yetmiş kişi arasında paylaştırılsa onlara yeterdi. Sen Allah için canını vermekten daha faziletli bir tevbe gördün mü?” buyurdu. [873]

1546- Ebu Hureyre ile Zeyd b. Hâlid el-Cuhenî (r.anhümâ)dan rivayet edil­miştir:

“Bir bedevi, oturduğu bir sırada Peygamber (s.a.v.)'e gelip:

“Ey Allah'ın Resulü! Allah aşkına, hakkımda Allah'ın Kitabıyla hükmet!” dedi. Bundan daha anlayışlı olan diğeri de:

“Evet, aramızda Allah'ın Kitabıyla hükmet ve bana da izin ver!” dedi.

Peygamber (s.a.v.):

“Derdini söyle!” dinliyorum” buyurdu. Adam:

“Oğlum, bu adamın yanında ücretli işçi idi. Hanımıyla zina etti. Oğ­lumun recm edileceğini haber aldım. Hemen oğlum namına yüz koyun ile bir cariyeyi fidye verdim. Sonra da bu yaptığımı bir de ilim adamlarına sor­dum. Bana:

“Oğluna yüz değnek ve bir yıl sürgün cezası gerekir, bu adamın karısına da recm cezası gerekir” dediler”dedi. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.):

“Nefsimi elinde tutan Allah'a yemin ederim ki, ikinizin arasını Allah'ın Kitabına uygun şekilde hükme bağlayacağım:

Carîye ve koyunlar sana geri verilecek.  Oğluna yüz sopa ve bir yıl sürgün tatbik edilecek” buyurdu.

Daha sonra Eşlem kabilesinden bir adama seslenerek:

“Ey Üneys! Bu adamın hanımına git, eğer zina ettiğini itiraf ederse, onu recmet!” buyurdu.

Bunun üzerine Üneys, kadının yanına gitti. Kadın, suçunu itiraf etti. Resulullah (s.a.v.) kadının recm edilmesini emretti. Kadın da recmedildi. [874]

Açıklama:

Resulullah (s.a.v), adamların isteğine karşılık, Allah'ın Kitabı ile hükmedeceğini söyleye­rek, evli olan kadına recm, evli olmayan gence de sopa ve sürgün cezası vermiştir.

Bu hadis, Resulullah (s.a.v.)'in hayatında, alim sahabilere soru sormak ve onların fetvasıyla amel etmenin caiz olduğunu göstermektedir.

[871] Buhâri, Hudûd 22, 29, Ahkam 19; Tirmizî, Hudud 5, 1428; İbn Mâce, Hudûd 9, 2554; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 2/453.

[872] Ebu Davud, Hudud 23, 4422, 4423; Dârimî, Hudud 12; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 5/86, 87, 91, 92, 95, 102, 103, 108.

[873] Ebu Dâvud, Hudud 24, 4440; Tirmtzî, Hudud 9, 1435; Nesâî, Cenaiz 64; İbn Mâce, Hudûd 9, 2555; Dârimî, Hudud 17; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/429, 435, 437, 440.

[874] Buhârî, Hudûd 30, 32, Şurût 9, Eymân 3; Ebu Dâvud, Hudûd 24, 4445; Tirmizî, Hudûd 8, 1433; Nesâî, Adabu'l-Kudât 22; İbn Mâce, Hudûd 7, 2549; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/115, 116.

Selamun aleyküm ve rahmatululahi ve berakatuh kardeşlerim.İtiraf etmekte güzel bir şey   ama itiraf etmeden önce içinde öyle bir sıkıntı oluyor ki.Rabbim bizleri affeder inşAllah.
HAKKINIZI HELAL EYLEYİN KARDEŞLERİM...


Allah c.c razı olsun.

Ve aleykümüsselam ve rahmetüllah. Rabbim bizlere itirafı zor olan günahlar işlemeyi nasip eylemesin.  Rabbim paylaşım için razı olsun.