|
Konu Başlığı: Hassan b. Sabit (r.a.)’ın Fazileti Gönderen: Vatan Var Olsun ! üzerinde 10 Kasım 2011, 01:24:18 34- Hassan b. Sabit (r.a.)’ın Fazileti 2252- Ebu Hureyre (r.a)'tan rivayet edilmiştir: “Hassan b. Sabit, (bir defasında) mescitte şiir okurken Ömer, Hassân'm yanına uğrayıp oan göz ucuyla dik dik bakmıştı. Bunun üzerine Hassan: “Ben bu mescitte senden daha hayırli olan kimse hazır iken de şiir okurdum” dedi. Sonra Hassan, Ebu Hureyre'ye dönüp: “Allah aşkına, sana sorarım. Sen, Resulullah (s.a.v.)'in, Hassân'a: “Haydi sen de benim tarafımdan müşriklere şiirlerinle cevap ver!” dediğini ve “Allah’ın! Hassân'ı, Ruhu'1-Kuds ile destekle!” diye dua ettiğini işitmedin mi?” dedi. O da: “Allah’ın! Şahit ol ki, evet onun böyle dediğini işittim” dedi. [645] Açıklama: Hassan b. Sabit, “Peygamber'in şairi” adıyla meşhur olup Ensar'ın Hazrec kolundandır. Resulullah (s.a.v.)'i, düşmanlarının saldırılarına karşı şiirleriyle savunduğu için bütün müslümanlar arasında fevkalade bir şöhret ve hürmete mazhar olmuştur. 120 yaşındayken vefat etmiştir. Ne ilginçtir ki, babası ve dedesi de 120 yaşındayken vefat etmiştir. 2253- Berâ' İbnu'1-Âzib (r.a)'tan rivayet edilmiştir: “Resulullah (s.a.v.)'i, Hassan b. Sâbit'e: “Onlara hicvet yada Cebrail beraberinde olduğu halde onlara şiirle cevap ver!” buyururken işittim. [646] 2254- Lrve'den rivayet edilmiştir: “Hassan b. Sabit, bir ara ifk olayından dolayı Aişe aleyhine çok konuşanlar arasındaydı. Bu sebeple ben de ona ağır söz söyledim. Bunun üzerine Aişe, bana: “Ey kızkardeşimîn oğlu! Bırak onu! Çünkü o, şiirleriyle Resulullah (s.a.v.)'i savunurdu” dedi.[647] 2255- Mesrûk'tan rivayet edilmiştir: “Aişe'nin yanına girmiştim. Yanında Hassan b. Sabit vardı. Ona, şiir ve kendisine ait beyitlerden kasideler okuyordu. Şöyle diyordu: “İffetlidir, akıllıdır, hiçbir kuşkuya yer bırakmaz. Dedi kodu ve iftirayla sabahlamaz.” Bu şiir üzerine Aişe, Hassân'a: “Ama sen böyle değilsin?” dedi. Mesruk dedi ki: Ben de, Âişe'ye: “Niye bu adamın, senin yanına girmesine izin veriyorsun? Allah, “Onlardan her bir kişiye, günah olarak ne işlemişse onun karşılığı ceza vardır. Onlardan elebaşılık yapıp bu günahın büyüklüğünü yüklenen kimse için de çok büyük bir azap vardır” [648] buyurmadı mı?”dedim. Aişe: “Gözlenin kör olmasından daha çetin bir azab olur mu? Ama bilesin ki, yine de o, müşriklere karşı şiirleriyle Resulullah (s.a.v.)'i savunmuş birisidir” dedi. [649] Açıklama: Ifk olayında Hz. Aişe'ye iftira atıldığında Hassan b. Sabit de iftira atan topluluk içerisinde görülmüş, bu nedenle de eleştiriye tabi tutulmuştur. Fakat Hassân'ın, düşmanlarına karşı Resulullah (s.a.v.)'i savunması onun bu kusurunu hafifletmiştir. Zaten Âişe'nin “Sen böyle değilsin” ifadesinde de bu olaya atıfta bulunulmaktadır. Hassan ömrünün sonunda kör olmuştu. Dolayısıyla “Gözlenin kör olmasından daha çetin bir azab olur mu” sözüyle de buna işaret edilmiştir. 2256- Hz. Aişe (r.anhâ)'dan rivayet edilmiştir: “Hassan b. Sabit: “Ey Allah'ın resulü! Bana, Ebu Süfyân hakkında hiciv için izin ver” dedi. Resulullah (s.a.v.): “Ben onun akrabası olduğum halde bunu nasıl yapacaksın?” diye sordu. Hassan: “Senin kerim kılan Allah'a yemin ederim ki, senin Haşim oğulları soyunu, Kureyş'in soyları arasından hamurdan kıl çeker gibi çekip çıkaracağım” dedi. Sonra da: “Doğrusu şeref yüksekliği, Haşim hanedanından Mahzum kızının oğullarına aittir. Senin baban ise köledir” deyip bu kasideyi okudu. [650] Açıklama: Mahzum kızından maksat; Abdullah, Zübeyr ve Ebu Talib'in annesi olan Fatıma bint. Amr b. Âiz b. İmran b. Mahzum'dur. Kötülenen ise Ebu Süfyan'dır. Ebu Süfyan'dan maksat; Resulullah (s.a.v.)'in amcası Haris'in oğlu Ebu Süfyan'dır. Ebu Süfyan o sırada Resulullah (s.a.v.) ile müminlere eziyet ediyordu. Sonradan müslüman olmuştur. “Senin baban ise köledir” ifadesinden maksat ise bu, Ebu Süfyan'a karşı yapılmış bir sövgüdür. [645] Buhârî, Salat 68, Bed'u'1-Halk 6, Edeb 91; Ebu Dâvud, Edeb 87, 5013, 5014; Nesâî, Mesacid 24; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 2/269, 5/222. [646] Buhârî, Bed'u'1-Halk 6, Edeb 91, Meğazi 30; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/299, 302. [647] Buhari, Menâkib 16; Ebu Dâvud, Edeb 87, 5015; Tirmizî, Edeb 70, 2846; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 6/72. [648] Nur: 24/11. [649] Buhâri, Meğâzî 34, Tefsiru Sure-i Nur 9, 10. [650] Buhârî, Menâkıb 16. |