Kendisini Öldüren Kimsenin Tekfir Edilmemesi

47- Kendisini Öldüren Kimsenin Tekfir Edilmemesi

90- Câbir b. Abdullah (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Tufeyl b. Amr ed-Devsî, Mekke'de müşriklerin baskısı altında bulunan Peygamber (s.a.v.)'e gelip ona:

“Ey ALLAH'ın resulü! Sağlam ve güvenli bir kalede olmak ister misin?” dedi.

“Câbir der ki:

“Cahiliye döneminde Devs kabilesine ait bir kale vardı.”

Peygamber (s.a.v.), buna razı olmadı. Çünkü ALLAH, (Peygamber'i) koruma görevini Ensar'a vermişti.

Peygamber (s.a.v.) Medine'ye hicret edince, Tufeyl b. Amr'da, Peygamber (s.a.v.)'in yanina hicret etti. Kavminden bir adam da onunla birlikte hicret etmişti. Medine'de sıkılmışlardı. O adam hastalanmıştı. Hastalığında sabırsızlık edip okları almış, onlaria parmak boğumlarını kesti. Derken ellerinden kan fışkırdı. Nihayet öldü. Daha sonra Tufeyl b. Amr, bu adamı rüyasında gördü. Kılık-kıyafeti güzeldi. Fakat elleri kanlı vaziyetteydi. Ona:

“Rabbin sana ne yaptı?” diye sordu. O da:

“Peygamber (s.a.v.)'in yanına hicret ettiğim için beni affetti” diye cevap verdi. Tufeyl:

“Ellerini niçin sarmış olarak görüyorum?” dedi. O da:

“Bana, “Bozduğun bir organını biz düzeltemeyiz?” dediler” diye cevap verdi. Tufeyl, bu rüyayı, Resulullah (s.a.v.)'e anlattı. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.):

“ALLAHım! Onun ellerini de affeyle!” diye dua etti. [155]

Açıklama:

Hadis, kendisini öldürmeyi helal görmeyerek nefsine yenilerek intihar eden kimsenin yada büyük günah işleyen bir kimsenin tekfir edilmemesi gerektiğini ifade etmektedir. Boylelerinin cehennemlik olduklarına hükmedilmez.

Ayrıca bu hadis, intihar edenleri ve diğer büyük günah işleyenleri ebedi cehennemde kalacaklarmış gibi gösteren diğer hadisleri açıklamakta ve bu tür günahkarların ceza göreceklerini belirtmektedir. Çünkü bu tür bir günah işleyen kimse, helal görmediği müddetçe, işlediği bu günahtan dolayı günahkar olur.

Büyük günah işleyenlerin ebedi cehennemde kalacağı görüşü Mutezile mezhebine ve büyük günah işleyenin kafir olacağı görüşü ise Harici mezhebine ait bir görüştür.

[155] Ahmed b. Hanbel, Müsned, 3/370-371; Ebu Ya'lâ, Müsned, 2175; İbn Hibbân, Sahîh, 3017; Hâkim, Müstedrek, 4/76; Ebu Nuaym, Hilye, 6/261; Beyhakî, Sünenü'l-Kübra, 8/17.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın