๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Sahih-i Müslim Muhtasarı => Konuyu başlatan: Vatan Var Olsun ! üzerinde 29 Ekim 2011, 23:56:34



Konu Başlığı: Adem Oğluna Zina Ve Diğer Şeylerden Nasibinin Takdir Olunması
Gönderen: Vatan Var Olsun ! üzerinde 29 Ekim 2011, 23:56:34
5- Adem Oğluna Zina Ve Diğer Şeylerden Nasibinin Takdir Olunması


2404- Abdullah İbn Abbâs (r.a)'tan rivayet edilmiştir: “Ebu Hureyre'nin, Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu diyerek rivayet ettiği şu hadisten daha küçük günaha benzer hiçbir şey görmedim: Peygamber (s.a.v.):

“Allah, Adem oğluna zinadan payını takdir etmiştir. Hiç şüphesiz Adem oğlu, ezelde takdir olunan bu paya erişecektir. Dolayısıyla gözlerin zinası, mahremi olmayan kadına şehvetle bakmaktır. Dilin zinası, zevkle konuş­maktır. Nefis temenni eder ve şehvetlenir. Cinsel organ ise bunu ya gerçek­leştirir yada arzularını yalanlar” buyurdu. [851]

Açıklama:

Allah'ın, Ademoglunun zinadan payını yazmasından maksat; o payı levh-i mahfuz'da tespit etmesidir.

“Âdemoğlunun zinadan payı” sözüyle kasdedilen ise insanın işleyeceği harama bakmak, harama dokunmak, dille zina yapmak gibi onu zinaya götüren sebeplerdir. Ancak peygamberler günah işlemediklerinden onlar için zinadan bir nasip yazılması söz konusu değildir.

Bazılarına göre bu sözle kasdedilen, insanoğlunun yaratılışında var olan şehvet ve ka­dınlara meyli gibi şehevî kuvvetlerdir. Ancak peygamberler günahlardan masum oldukların­dan, onlar için zina söz konusu değildir.

Nefsin zinaya karşı beslediği temenni ve şehevî arzuları, cinsel organın tasdik etmesin­den maksat; cinsel organın, nefsin bu isteğine uyarak zina etmesidir. Yalanlamasından mak­sat ise, cinsel organın, nefsin bu isteğine uymayıp onu reddetmesi, bir başka ifâdeyle zinadan kaçınması ya da buna muvaffak olamamasıdır. Dolayısıyla Allah insanları zinaya zorlamamıştır. Fakat kimin ne yapacağını önceden bildiği için herkesin zina ile ilgili olarak yapacağı fiilleri daha onlar dünyaya gelmeden levhi mahfuz'unda tespit etmiştir.


[851] Buhari, İsti'zan 12, Kader 9; Ebu Dâvud, Nikah 42-43, 2152; Ahmed b. Hanbel. Müsned, 2/276.