|
Konu Başlığı: Umar miydin? Gönderen: Ekvan üzerinde 19 Aralık 2009, 23:47:08 Umar mıydın? "Odama girdim; kapıyı kapadım; ağlamaya başladım: O gün akşama kadar İslam´ın garibliğine, müslümanların inhitâtına ağladım, ağladım... " Sebîlürreşâd Şimal müslümanlarından Atâullah Behâeddin Görünmez âşinâ bir çehre olsun rehgüzârında; Ne gurbettir çöken İslâm´a İslâm´ın diyârında? Umar mıydın ki: Ma´betler, ibâdetler yetîm olsun? Ezanlar arkasından ağlasın bir nesl-i me?yûsun? Umar mıydın: Cemâ´at bekleyip durdukça minberler, Dikilmiş dört direk görsün, serilmiş bir yığın mermer? Umar mıydın: Tavanlar yerde yatsın, rahneden bîtâb? Eşiklerden yosun bitsin, örümcek bağlasın mihrâb? Umar mıydın: O, taş taş devrilen, bünyân-ı mersûsun, Şu vîran kubbelerden böyle son feryâdı dem tutsun? İşit: On dört asırlık bir cihânın inhidâmından, Kopan ra´dın, ufuklar inliyor, hâlâ devâmından! Civârın, manzarın, cevvin, muhîtin, her yerin mâtem; Kulak ver: Çarpıyor bir mâtemin, kalbinde bin âlem! Ne hüsrandır ki: Doldursun bugün tevhîdin enkâzı, O, hâkinden nebîler fışkıran, iklîm-i feyyâzı! Gezerken tavr-ı istîla alıp meydanda bin münker, Şu milyonlarca îman "nehye kalkışsam" demez, ürker! Ömürlerdir bir alçak zulme miskin inkıyâdından, Silinmiş emr-i bi´l-ma´rûfun artık ismi yâdından. Hayâ sıyrılmış, inmiş: Öyle yüzsüzlük ki her yerde... Ne çirkin yüzler örtermiş meğer bir incecik perde! Vefâ yok ahde hürmet hiç, emânet lâfz-ı bî-medlûl; Yalan râic, hıyânet mültezem her yerde, hak meçhûl. Yürekler merhametsiz, duygular süflî, emeller hâr; Nazarlardan taşan ma´nâ ibâdullâhı istihkâr. Beyinler ürperir, yâ Rab, ne korkunç inkılâb olmuş: Ne din kalmış, ne îman, din harâb, îman türâb olmuş! Mefâhir kaynasın gitsin de, vicdanlar kesilsin lâl... Bu izmihlâl-i ahlâki yürürken, durmaz istiklâl! Sen ey bîçâre dindaş, sanki, bizden hayr ümîd ettin; Nihâyet, ye´se düştün, ağladın, ağlattın, inlettin. Samîmî yaşlarında coştu rûhum, herc ü merc oldu; Fakat, mâtem halâs etmez cehennemler saran yurdu. Cemâ´at intibâh ister, uyanmaz gizli yaşlarla? Çalışmak!.. Başka yol yok hem nasıl? Canlarla, başlarla. Alınlar terlesin, derhal iner mev´ûd olan rahmet, Nasıl hâsir kalır "tevfıki hakkettim" diyen millet? İlâhî! Bir müeyyed bir kerim el yok mu, tutsun da, Çıkarsın Şark´ı zulmetten, götürsün fecr-i maksûda? |