Bayram

Bayram

Âfâk bütün hande, cihan başka cihandır;

Bayram ne kadar hoş, ne şetâretli zamandır!

Bayramda güler çehre-i ma´sûm-i sabâvet,

Ümmîd çocuk sûret-i sâfında iyandır

Her cebhede bir nûr-i mücerred lemeânda;

Her dîdede bir rûh demâ-dem cevelândır.

Âlâm-ı hayâtın iki kat büktüğü ecsâd

Feyzindeki te´sîr ile âsûde revandır.

Ferdâ yı sükûn perveridir sâl-i cidâlin,

Nevmîd düşen kalbe ümîd-âver-i candır.

Heycâ yı maîşetteki feryâd-ı mehîbin

Dünyâda biraz dindiği an varsa bu andır.

Subhunda bahârın şu sabâhat bulunur mu?

Bak çehre-i gabrâya: Nasıl şen, ne civandır!

Her sînede bir kalb-i meserret darabanda,

Her kalbde bir âlem-i eşvâk nihandır.

Raksân oluyor cünbüş-i dûşiyle anâsır,

Gûya ki bütün sadr-ı zemin pür-galeyandır.

Eşbahı da cûşân ediyor feyz-i mübîni,

Yâ Rab bu nasıl rûh-i avâlim-sereyandır!

Bayramda gelir yâ da ne hoş hâtıralar ki:

Bin ömre verilmez, o kadar kadri girandır,

Iydin bana dâim görünür levh-i kerîmi:

Mâzî-i tufûliyyetimin yâd-ı besîmi.

Birinci gün hava bir parça nâ-müsâiddi;

İkinci gün açılıp, sonra pek güzel gitti.

Dedim ki: "Fâtih´e çıksam yavaşça, bir yanda

Durup o âlemi seyreylesem de meydanda,

Ziyâret etsem ehibbâyı sonradan... Hoş olur.

Bütün gün evde oturmak ne olsa pek boştur. "

Bu arzû-yi tenezzüh gelince, artık ben

Durur muyum? Ne gezer! Fırladım hemen evden.

Gelin de bayramı Fâtih´te seyredin, zîrâ

Hayâle, hâtıra sığmaz o herc ü merc-i safâ,

Kucakta gezdirilen bir karış çocuklardan

Tutun da, tâ dedemiz demlerinden arta kalan,

Asırlar ölçüsü boy boy asâlı nesle kadar,

Büyük küçük bütün efrâd-ı belde, hepsi de var!

Adım başında kurulmuş beşik salıncaklar,

İçinde darbuka, deflerle zilli şakşaklar:

Biraz gidin: Kocaman bir çadır... Önünde bütün,

Çoluk çocuk birer onluk verip de girmek için

Nöbetle bekleşiyorlar. Acep içinde ne var?

"Caponya´dan gelen, insan suratlı bir canavar!"

Geçin: Sırayla çadırlar. Önünde her birinin

Diyor: "Kuzum, girecek varsa, durmasın girsin. "

Bağırmadan sesi bitmiş ayaklı bir i´lân.

?Alın gözüm, buna derler... " sadâsı her yandan.

Alettirikçilerin keyfi pek yolunda hele:

Gelen yapışmada bir mutlaka o saplı tele.

Terâzilerden adam eksik olmuyor; birisi

İnince binmede artık onun da hemşerisi:

?Hak okka çünkü bu kantar... Firenk icâdı gıram

Değil! Diremleri dört yüz, hesapta şaşmaz adam. "

-Muhallebim ne de kaymak!

-Şifâlıdır ma´cun!

Simid mi istedin ağa?

-Yokmuş onluğum, dursun.

O başta: Kuskunu kopmuş eyerli düldüller,

Bu başta: Paldımı düşmüş semerli bülbüller!

Baloncular, hacıyatmazcılar, fırıldaklar,

Horoz şekerleri, civ civ öten oyuncaklar;

Sağında atlıkarınca, solunda tahtırevan;

Önünde bir sürü çekçek, tepende çiftekolan.

Öbek öbek yere çökmüş kömür çeken develer...

Ferâğ-ı bâl ile birden geviş getirmedeler.

Koşan, gezen, oturan, mâniler düzüp çağıran,

Davullu zurnalı "dans!" eyleyen, coşup bağıran

Bu kâinât-ı sürûrun içinde gezdikçe,

Çocukların tarafındaydı en çok eğlence.

Güzelce süslenerek dest-i nâz-ı mâderle;

Birer çiçek gibi nevvâr olan bebeklerle

Gelirdi safa-i mevvâc-ı ıyde başka hayat...

Bütün sürûr ü şetâretti gördüğüm harekât!

Onar parayla biraz sallanırdılar... Derken,

Dururdu "Yandı!" sadâsıyle türküler birden.

-Ayol, demin daha yanmıştı â! Herif sen de...

-Peki kızım, azıcık fazla sallarım ben de.

"Deniz dalgasız olmaz

Gönül sevdasız olmaz,

Yâri güzel olanın

Başı belâsız olmaz!

Haydindi mini mini mâşallah

Kavuşuruz inşallah... "

Fakat bu levha-i handâna karşı, pek yaşlı

Bir ihtiyar kadının koltuğunda, gür kaşlı,

Uzunca saçlı güzel bir kız ağlayıp duruyor.

Gelen geçen, bu niçin ağlıyor? diyor, soruyor.

-Yetim ayol... Bana evlâd belâsıdır bu acı.

Çocuk değil mi? "Salıncak!" diyor...

Kuzum, biraz bu da binsin... Ne var sevâbına say...

Yetim sevindirenin ömrü çok olur...

Hemen o kız da salıncakçının mürüvvetine,

Katıldı ağlamayan kızların ,şetâretine.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın