Dünya Sevgisi Bütün Kötülüklerin Başı

بســـم الله الرحمن الرحيم

Dünya Sevgisi Bütün Kötülüklerin Başı Olup Bir Çok Yönden Dini İfsad Edicidir

Sabredenlerin üstün olduğunu iddia edenler demişlerdir ki:

"Dünya sevgisi bütün kötülüklerin başı olup bir çok yönden dini ifsad edicidir."

1 - Birincisi, dünya sevgisi, dünyaya tazim etmeyi gerektirir. Halbuki dünya Allah katında hakirdir. Allahın tahkir ettiği bir şeyi tazim etmek en büyük günahlardandır.

2 - İkincisi, Allah Teala dünyaya lanet, gazab ve buğz etmiştir. Ancak dünyada Allah için olanlar müstesnadır. Allah'ın lanet, buğz ve gazab etmiş olduğu şeyi seven kimse fitneye, Allah'ın buğzuna ve gazabına hedef olmuş olur.

3- Üçüncüsü, bir kimse dünyayı sevince onu gaye ve maksad edinmiş olup, Allah'ın kendisine ve ahirete ulaşmak için vesile kıldığı amelleri dünya için vesile kılmış olur. Burada iki şık vardır;

Birincisi; vesileyi gaye ve maksad edinmektir.

İkincisi; ahiret amellerini dünyaya vesile kılmaktır. Bu her bakımdan büyük bir günahdır.

Nitekim Allah Teala:

"Kim (sadece) dünya hayatını ve ziynetini isterse, biz öylelerine amellerinin karşılığını burada tamamen öderiz. Bu hususta, onlara cimrilik yapılmaz. Bunlar öyle kimselerdir ki, ahirette kendilerine ateşten başka bir şey yoktur. Yaptıkları bütün ameller orada boşa gidecek. Zaten bütün yapmış oldukları şeyler boştur" (Hud/15-16).

diğer bir ayette:

"Her kim acele (geçen dünya)yı isterse, dilediğimiz kimseye dilediğimiz kadar peşin (dünyalık) veririz. Sonra da ona cehennemi tahsis ederiz. Yerilmiş ve kovulmuş bir halde oraya girer." (İsra/18)

diğer bir ayette de;

"Her kim ahiret sevabını isterse, onun sevabını artırırız ve her kim dünya menfaatini isterse ona da dünyalık veririz, fakat ahirette ona hiçbir nasib yoktur." (Şura/20) buyurmuştur.

Bu üç ayet birbirine benzer ve bir manaya delalet eder. Yani bir kimse ameliyle dünyayı ve dünyanın ziynetini isteyip Allah'ı ve ahireti istemezse, onun nasibi istediğidir, istediğinden başka nasibi yoktur. Hadis-i şerifler bu ayet-i kerimeyi açıklamaktadır.

Nitekim Ebu Hüreyre (r.a.)'nin rivayet ettiği bir hadis-i şerifde;

"Kıyamet gününde ilk defa ateş üç sınıfla tutuşacaktır.

Birinci sınıf dünya için savaşanlardır,

İkinci sınıf dünya için sadaka verenlerdir,

Üçüncü sınıf dünya için okuyanlardır, bunlar amelleriyle dünyayı ve dünya nasibini istemişlerdir" buyurmuştur. (Müslim.)

Nesei'nin rivayet ettiğine göre, Ebu Ümame demiştir ki;

"Bir adam Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'a gelerek:

"Ya Resulullah! Bir kimse hem mükafat hem de namının anılması için savaşıyor, onun için ne var?" diye sordu Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):

"Onun için hiçbirşey yoktur" buyurdu. Sonra da:

"Şüphe yok ki, Allah Teala, ancak rızası için yapılan halis amelleri kabul eder." buyurmuştur.

Bu savaşan kimse mükafat almaya niyet ederken insanlar arasında namının yayılmasına da niyet edince, ameli sırf Allah rızası için olmadı. Bu yüzden amelinin hepsi boşa gitmiştir.

İmam Ahmed'in Müsned'inde ve Ebu Davud'da rivayet, edildiğine göre, Ebu Hüreyre (r.a.) demiştir ki;

"Bir kimse;

"Ya Resulullah! Bir adam Allah, yolunda cihad etmek istiyor, halbuki dünya menfaatlarından bir şey de elde etmek istiyor, (bunun hakkında ne dersin)" diye sordu.

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem);

"Onun için hiçbir ecir yoktur" buyurdu.

Resulullah'ın bu cevabı insanlara çok ağır geldi. O kimseye;

"Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'a bunu tekrar sor, galiba soruyu anlayamadı" dediler.

O kimse de; "Ya Resulullah! Bir adam Allah yolunda cihad etmek istiyor, halbuki dünya menfaatlarından bir şey de elde etmek istiyor" diye tekrar sordu.

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem);

"Onun için hiçbir sevap yoktur" buyurdu.

O kimse aynı soruyu üçüncü defa sordu.

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'da;

"Onun için hiç bir ecir yoktur" buyurdu.

Nesei'nin rivayet ettiğine göre, Ubade b. Samit demiştir ki;

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem);

"Her kim Allah yolunda sadece bir yular elde etmek niyetiyle savaşırsa, ona ancak niyet ettiği şey vardır" buyurmuştur.

Ebu Davud'un rivayet ettiğine göre, Ya'la b. Münya (r.a.) demiştir ki;

"Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) harbe çağırdı. Halbuki ben ihtiyar bir kimse idim, benim hizmetçim de yoktu. Benim yerime ücretli gidecek bir kimse aradım. Ganimet hissemi de ona verecektim. Bir adam buldum. Ordunun hareket etmesi yaklaşınca bana geldi ve;

"Sehimler nedir, benim hisseme ne düşecek, bilmiyorum? O halde ister hisse olsun, isterse olmasın, bana belli bir şey tayin et" dedi.

Ben de; "Onun için üç altın tayin ettim, ganimet hazır olduğu vakit onun hissesini vermek istemedim, fakat ona tayin ettiğim üç altın hatırıma geldi. Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'a geldim. Ona o adamın durumunu anlattım. Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem);

"Onun için bu savaşında dünya ve ahirette tayin ettiği üç altından başka bir şey yoktur" buyurmuştur.

Ebu Davud'un rivayet ettiğine göre, Abdullah b. Amr demiştir ki;

"Ya Resulullah! Cihad ve savaştan bana haber ver." dedim.

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem);

"Ey Abdullah b. Amr eğer sabrederek, sevab ümid ederek savaşırsan, Allah seni sabredici, sevap ümid edici olarak diriltecek, eğer riyakarlık ve mal toplamak için savaşırsan, Allah da seni riyakar ve mal çoğaltıcı olarak diriltecek. Ey Abdullah b. Amr ne hal üzerine savaşırsan veya şehid edilirsen, Allah da seni o hal üzerine diriltecek" buyurdu.

İmam Ahmed'in Müsned'inde ve Ebu Davud'da rivayet edildiğine göre, Ebu Eyyüb (r.a.) demiştir ki;

Resulullah şöyle buyururken işittim;

"Yakında size bir çok şehirler fethedilecek, o şehirlere sizden müfrezeler gönderilecek. Sizden bir kimse (parasız) o müfrezede gitmeyi istemeyecek, kavmi içinden çıkıp kaçacak. Sonra kabilelere kendisini arz edecek ve, "Şöyle müfrezeye beni kim ücretli tutacak, ben onun vazivesini yapayım" diyecek. Bilmiş olun ki, "O kimse kanının son damlasına kadar ücretlidir, gazi değildir."

Dikkat edin, dünya sevgisi, mücahidlerden olan bu kimseyi ecirden nasıl mahrum ediyor ve onun cihad amelini nasıl bozuyor, nasıl onu cehenneme ilk girenlerden kılıyor.

4 - Dördüncüsü: dünya sevgisi, kul ile ahirette kula fayda verecek amellerin arasına girip, kulu o amellerden alıkoyar. İnsanlar bu konuda bir çok mertebelere ayrılırlar.

Dünya sevgisi bir çok kimseleri iman etmekten ve müslüman olmaktan alıkor.

Dünya sevgisi, bazı kimseleri taat ve ibadet yapmaktan tamamiyle alıkoyduğu gibi, insanlar için vacip olan hakları da ödemekten tamamiyle alıkoyar.

Dünya sevgisi, bazı kimseleri bir çok vacipleri yapmaktan alıkoyar.

Dünya sevgisi, bazı kimseleri taat ve ibadetleri vaktinde ve layık olduğu şekilde eda edilmekten alıkoyup ya ibadetlerin vaktinde veya eda edilmesinde kusur yaptırır.

Dünya sevgisi, bazılarının kalbini doldurur, kalp Allah için boş olmadığından ibadetleri içten değil, dışdan eda ederler.

Dünya sevgisinin en aşağı derecesi, kulu saadetten alıkoymasıdır. Kulun saadeti, kalbin Allah sevgisi için, lisanın Allah'ı zikr için boşalıp kalp ile lisanın zikirde birleşmesidir.

Dünya aşkı ve dünya sevgisi ahirete mutlaka zarar verir.

Nitekim merfu olarak rivayet edilen bir hadis-i şerifde:

"Her kim dünyayı severse ahiretine zarar vermiş olur, her kim de ahiretini severse dünyasına zarar vermiş olur. O halde siz baki olan şeyi fani olan şey üzerine tercih ediniz" buyurmuştur.

Bu hadisi şerifi, İmam Ahmed, Bezzar, Taberani, İbn-i Hibban ve Hakim rivayet etmiştir.

5 - Beşincisi: dünya sevgisi, kul için en büyük üzüntüdür.

Nitekim Tirmizi'nin rivayet ettiğine göre, Enes b. Malik demiştir ki;

"Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem);

"Her kimin en büyük üzüntüsü ahiret olursa, Allah onun zenginliğini kalbine kılar, işlerini dağınık olmaktan kurtarır ve dünya ona boyun eğerek gelir. Her kimin en büyük üzüntüsü de dünya olursa, Allah onun fakirliğini iki gözü arasında kılar, işlerini dağıtır ve dünyadan da kendisine ancak mukadder olan verilir." buyurmuştur.

6 - Altıncısı, insanların en şiddetli azabı dünya sevgisi yüzündendir.

İnsan dünya sevgisi yüzünden üç yerde azab çeker.

Birincisi; dünyadadır, dünyalığı elde ederken çalışmasındaki ve dünya ehliyle mücadele ve münakaşasındaki azabıdır.

İkincisi; kabirdedir, kabirde elinden kaçırmış olduğu servete üzülerek azab çekmesidir. Çünkü ebedi kavuşması mümkün olmayacak şekilde kendisiyle sevdiği servet arasına perde çekilmiştir. Sevdiği servetin yerine kendisine hiç bir karşılık da verilmemiştir. İşte kabirde insanların en şiddetli azabı budur. Keder, gam, üzüntü, hasret, insanın ruhunda, en zehirli yılanın, akrebin vücudda yaptığı tahribatı yapar.

Nitekim İmam Ahmed'in rivayet ettiğine göre Vehb. b. Münebbih demiştir ki:

(Beytimakdis'i tahrib eden ve yetmiş bin Yahudiyi öldürdüğü söylenen Babil Kralı) Buhtunnasır'ın esir ettikleri arasında bulunan Hezekiel aleyhisselam uzun bir hadisinin sonunda şöyle demektedir:

"Fırat kenarında uyuyordum. Bir melek gelip, başımdan tutarak beni bir yere götürüp koydu. Orası bir harb meydanıydı. Bir de baktım ki, orada kuşların ve yırtıcı hayvanların etl...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın