Yalnızken kimsin

Yalnızken Kimsin

Köylere yaya gidildiği zamanlarda, adamın biri yolda yorulmuş, heybesinden çıkardığı karpuzun birini kesmiş, yemiş
Kabuklardan arta kalan kırmızı kısımlara bakıp,
- “Desinler ki bunu bir ağa yemiş” deyip,
kabukları bir kenara bırakmış Sonra yan gelip yatmış

Biraz sonra kalkıp, kabuklardaki kırmızı kısımları iyice kazımış
Beyaz kabukları bırakırken, kendi kendine söylenmiş:
-“Desinler ki yanında bir de hizmetkârı varmış”

Yorgunluk kolay çıkmaz Ağacın altında uzanmış kalmış
Bir de doğrulmuş ki vakit epeyce ilerlemiş Bu arada terleyip susamış da…
Yine kabuklara bakmış ve başlamış yemeye… Hem yiyip hem söylenmiş:
- “Desinler ki bir de eşeği varmış”

İşte yalnız kalan bir insan kendini üç şekilde değerlendirmiş
Buna benzer haller, her zaman herkesin başına gelebilir

Nasreddin Hoca bir gün arktan atlamış ve ayağı çamura batmış
-“Ah gençlik ah!” diye iç geçirmiş
Etrafına bakmış ki kimse yok, demiş ki:
-“Gençken de atlasaydım, yine bu çamura batardım”

Yalnızken kendimize karşı samimi olabiliriz Kendimizi daha iyi tahlil eder,
- “Ben buyum!” diyebiliriz

Başkalarıyla birlikte işlenen günah, yalnızken insanı rahatsız edebilir
İşte bu rahatsızlık duyuluyorsa, o insanda vicdan adına bir şeyler vardır
Aksi halde vicdan temizliği, meyhanenin temizliğinden farksızdır

Müslüman ise yalnızken kendini yalnız bilmemelidir
Saçlarının, tırnaklarının uzadığını düşünmeli, organlarının çalışmasına kulak vermelidir
Kendisiyle yakinen meşgul olan birisinin olduğunu anlamalıdır
Günahını O’na itiraf etmeli, bir daha yapmamak üzere tövbe etmelidir
Şunu unutmamak lazım; bütün feryat ve figanlar, ruhun kabul etmediği hallerden doğar…

Bana göre bugünkü Müslümanlar, mutlaka yalnız kalmaya çalışmalıdır
Çünkü insan yalnızken ne ise, neyle meşgul oluyorsa, nasıl düşünüyorsa, o insan odur!
Yalnızlık, insanın aynasıdır

On sene uzlete çekilen Gazali’yi, Emir Sultan’ı düşünün
İki sene hücre hapsinde tek başına kalan Said Nursi…
-“Peygamberimiz dünyadan gitti, ben bu dünyada gezip tozamam” deyip bir mağaraya çekilen,
senelerce o mağarada yaşayan Ahmed Yesevi hazretleri…
Tabii o insanların manevi makamları öyleydi
Bugün bir şahıs, imkânı ve vakti olduğu halde 24 saat evden çıkmasın bakalım ne oluyor…

Kendini cemiyetin tesirinden kurtarıp, Allah’ın hâkimiyetine sokmaya çalışmak,
evvela kendine karşı samimi olup, kendi derdini teşhis etmek,
tövbe neşteriyle, ibadet dermanıyla, ilim maharetiyle tedavi olmaya çalışmak, kendini kurtarmaktır

Hekimoğlu İsmail-
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın