Taş ve Tohum

Taş ve Tohum

"Saçmalıyor" diye düşündüm yine Filiz. Mektubunda bir taş ve onun içinde yaşamaya çalışan bir tohumdan bahsediyor. Allah, Allah;bu kıza neler olmuş.

Mektubu pek anlayamadım, canım sıkıldı. Sabah bitirmeğe karar vererek yatağıma uzandım.

Bir an Filiz'le ilk karşılaştığımız günü hatırladım. Diskoteğe Harun'larla gelmişti. Gözlerinin içi öylesine gülüyordu ve öylesine sevecendi ki bütün bakışları üzerine çektiği halde kızamıyor daha doğrusu kıskanamıyordum. Derken aynı okul, aynı sıra ve iyi bir arkadaşlık...

Heyecanlarımız, zevklerimiz, planlarımız öylesine benzer, öylesine uyuşurdu ki herkes bizim yıllardır tanıştığımızı zannederlerdi.

Yalnız Filiz'in hiç anlayamadığım bir yanı vardı: Bazen bulutlara, denize, ağaçlara, hatta bedenine uzun uzun bakar ve bütün ısrarlarıma rağmen ne düşündüğünü anlatmazdı. Şimdiyse bu mektup!..

Üniversite mekanlarımızı ayırmıştı ama gönüllerimiz hala birdi. Benim en iyi arkadaşım olmaya devam ediyordu ve umarım onun için de böyleydi. Onunla ayrılmak şöyle dursun, çocuklarımızı birbirleriyle evlendirip akraba olmayı dahi planlıyorduk. Ama bu mektupta...

Aklımdan çıkmıyordu bu deli kızın yazdıkları. Dayanamadım; Hızla yatağımdan kalktım. Saat bayağı ilerlemişti. Masa lambamı yaktım ve okumaya başladım:

"Sınavlar iyi gidiyor, ....annemlerde buraya gelecek..." Hah! buldum: "Sana bir hikaye anlatacağım Esin; Küçük bir tohumun hayat hikayesi: Bahsedeceğim tohum annesinden ayrılınca küçük bir kaya parçasına tutunur ve orada büyümeye karar verir. Saatler geçtikçe köklerini, kayanın o hırçın gövdesiyle karşılaşması ve onu aşamaması küçük tohumu yıldırmaya başlar. Kendi kendine düşünür: "Su yok, arkadaş yok. Ne diye bu kayayla inatlaşırım ki?" Köklerini toplayıp ayrılmaya hazırlanır. Tam o sırada ince bir inilti duyar: "Dur, terketme beni. Sen beni vatan edinen ilk tohumsun. Bekle, sabret. Seherlerde ılık rüzgarlar eser bu diyarda. Duayla bereketlenmiş göz yaşları düşer üzerime. Ben taşım belki ama dayanamam sevda namına dökülen bu göz yaşlarına. O gözlaşları ki umut taşır bizlere. Ezer, dağıtır taşlaşmış bedenlerimizi. Verimli birer toprak olur senin için cesedim ve sen o zaman yayarsın köklerini gönlünce dehlizlerime."

Tohum bu taştan diyarda kalmaya karar verdi Esin. Şimdi sevda türküleri dinlemede...

Esin, bir tohumda sen ek taşına ve taşını bedeninde ara.

Allah'a emanet ol."

Filiz.

Taşımı mı?..

Donakaldım, hiç bir şey düşünemiyordum: Yatağımın ucuna kıvrıldım.,

Gün ışıyınca taşımı aramaya başladım.

Aylar sonra Filiz'e bir mektup yazdım:

"Taşımı buldum. Evet Filiz, kalbime taşlaştırdığım kalbime imandan bir tohum ektim. Şimdi sıcak iklimlere yolculuğa hazırlanıyorum...

Allah'a emanet ol."

Esin

Netice Dumanay, Altınoluk Dergisi
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın