(http://l24.sphotos.l3.fbcdn.net/hphotos-l3-ash1/hs313.ash1/27802_384841072637_89361212637_4124246_1969761_n.jpg)

                                  Sevgi ve dostluğa her zaman yer bulunur...

Uzakdoğu’da bir tapınakta tefekkür ve sohbet yoluyla bir grup mü’min hakikatı bulmaya ve yaşamaya çalışıyordu. Dışarıya kapalı, başkalarını hemen hiç kabul etmeyen bir topluluktu bu. Bu grubun en önemli özelliği, az konuşmak, hakikatleri ince bir dille ifade edebilmekti.

Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi. Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi. Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, kapıda tokmak ya da çan, zil türünden ses çıkaran bir gereç yoktu.

Bir süre sonra kapı açıldı, içerdeki “bilgelik arayıcısı” kapıda duran yabancıya baktı. Bir selâmlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı. Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu.

İçerdeki kişi bir süre kayboldu, sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve kabı yabancıya uzattı. Mesaj açıktı: “Yeni bir üyeyi kabul edemeyecek kadar kalabalığız!” Yabancı tapınağın bahçesine döndü, dalından kopup yere düşmüş bir gül yaprağını dolu kabın içindeki suyun üzerine bıraktı.

Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı. İçerdeki ev sahibi saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı. Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır. Bu sevgi ve dostluktu. Sevgi ve dostluğa ise her zaman yer bulunurdu.

Alinti

     Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır. Bu sevgi ve dostluktu. Sevgi ve dostluğa ise her zaman yer bulunurdu.

     
       Peki ya biz? bir gül yaprağı olabildik mi kabındaki suyu taşırmayacak..Ne zerafet..Hayran oldum..

Bir gül gül yaprağı olabilmek kabındaki suyu taşırmayan...Çok zor olmasa gerek...Sevgi ve dostluk her yerde kabul görür...
Allah c.c. razı olsun değerli kardeşim.Selam ve dua ile...

Esselamu aleykum , çok anlamlı ve beğenerek okuduğum paylasimlardan birisi oldu..Gönüllerdeki , Suyu tasirmayan gül yapraklarına selam olsun..Rabbim razı olsun kardeşim.

     Üstadımız,Zübeyir Gündüzalp ağbiye sadece bakarmış..O da derhal istediğini anlar ve yerine getirirmiş..Hz.Mevlana ve Şems arasındaki sözsüz sohbetler de, okuduğumda,ilginç gelmişti bana..Kalpten kalbe giden bir yol var elbet..Bu yolun yolcusu olanlara ne mutlu..

Ve aleyküm selam kardeşim..Amin ecmaın olsun dualarınıza..
Rabbim sevgisini kalbinden taşıyan kullarının dostluğundan ayırmasın bizleri...