Kuran okuyan ihtiyar

Kuran Okuyan İhtiyar

Gözlerinin Görmesi
Yoksul bir şeyh, kör bir ihtiyarın evine misafir oldu. Evde,
duvarda asılı duran bir Kur’an vardı. Şeyh bu duruma hayret
etti. Çünkü evde kör bir ihtiyardan başka kimse yaşamıyordu.
Kendi kendine, ”Burada kör bir ihtiyardan başka kimse yok. Bu
Kur’an’ı kim okur?” diye düşündü. Bu durumu ev sahibine
sormak istedi, fakat uygun olmayacağı fikrine kapıldı. Bu işin
sebebinin kendiliğinden ortaya çıkıncaya kadar, sabretmeye
karar verdi.
Bu düşünceyle yatıp uyudu. Gece yarısı Kur’an sesiyle
yatağından sıçrayıp uyandı. Gördüğü manzara karşısında şaşırdı
kaldı. Kör ihtiyar, Kur’an’ı önüne almış okuyordu. Okuyuşunda
en ufak bir yanlış da yoktu. Bir yandan da parmağıyla okuduğu
satırı takip ediyordu. Şeyh daha fazla dayanamayarak sordu:
”Kör olduğun halde, Kur’ân-ı Kerîm’i böyle nasıl
okuyabiliyorsun? Parmağınla takip ettiğine göre, harfleri
görmemen imkânsız.” Kör ihtiyar, misafir şeyhe tatlı bir
tebessümle cevap verdi.
”Dostum, Allah’ın kudretinin büyüklüğü yanında, benim halimin
şaşılacak nesi var? O diledi mi sebepli veya sebepsiz yaratır.
Allahıma yalvardım. ‘Yâ rabbi! Ben Kur’an okumayı, her şeyden
çok seviyorum. Kur’an okuduğum zaman gözlerime nur ver.
Âyetlerini duraklamadan, yanlışsız okuyabileyim.’ Rabbim duamı
kabul etti. Ne zaman Kur’an’ı elime alsam, rabbimin lutfuyla
gözlerim açılır. Harfleri görürüm.”

Mesnevi’den Hikayeler
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın