Ey sevdasına yandığım

Ey sevdasına yandığım

Ey sevgisine susamışlığım,

Ey sevdasına yandığım,

Unutamadığım, unutturamadığım… Dudağımdan dökülen söz, söylenmemiş türküm, bitirilmemiş bestem, kullanılmayan notam… Öyle bir nota ki birkez duyduğumda sesini, bana kendini hemen hissettiren… Öyle bir bestesin ki satırlar inci inci kafiyelerle süslü… Ve öyle bir türküsün ki, tam söyleneceği anda boğazımda düğümlenen ve ardından gözyaşlarımla söylenen…

Heyhat yar, öyle bir derde düşmüşüm ki gel derdime sen ağla diyorum, bana derdimin güzel olduğunu söylüyorsun…Oysa derdim büyük, yolum uzun, yolluğum az, sabrım sınırlı ama sevdam sonsuz, davam büyük… Yüreğimden tutuyorsun yar, bırak desem bırakmazsın, çünkü tam yerindesin… Olabildiğin en güzel yerde ve en güzel halinle beyazlar içinde bana gülümsüyorsun…

O da ne? Bırakıp gidecek misin? Ama niye? Yar, sevdasına yandığım beyaz güvercin… Simsiyah gözlerinde kendimi bulduğum yar… Bu kadar az mıydı birlikteliğimiz, bu kadar güzel mi olabilirdi Seninle bir kaç saat… Beni unutma diyorsun Yâar, daha gitmedin ama inan seni şimdiden çok özledim, Yar bırakma beni bu köhne dünyada, dostluğun, vefanın, doğruluğun katledildiği bu dünyada.. Beni de götür o güzel mekanına, beraber koşturalım seninle, beraber bakalım tomurcuklara, beraber yeşertelim goncalarımızı. Kısacası birbirimizin özü olalım… İstemez misin yar, kapının tokmağının çivisinin pası olayım, kapının sadık bekçisi olayım…

Bırakma yar, zira bırakırsan, korkarım, ağlarım, daralırım… Bu küçük oda benliğimde büyür ve beni benden ötürü boğarcasına öldürür… Yüreğimden tut yar ya da ellerimden tut nazlı güvercin… Bırakma ellerimi uçalım Seninle mavi sonsuzluğa doğru… Bırakalım benliğimizi boşluğa, eneler ayaklar altında olsun… İmanınla uçur beni Ey Sevgili, En Sevgili’m…

Ey derdimin dermanı, Ab-ı Hayat’ım, Sensizlik ne kadar zormuş meğer, Seninle değil de Seni bu satırlarda aramak, bir hayalin peşinde koşmak çok zormuş. Oysa bir papatya kadar masum, kafamı uzatmış her daim Seni beklerken, vefalı vefasızlar! Üzerime basıp ezdiler beni, ezdiler zira Rabbim tekrar yeşertti beni rahmetle, sevdayla, duayla ümitle, coşkuyla, yağmurla…

Yüreğim Senin Efendim, sevdam Senin, yolum Senin yolun, davam boynumun borcu…

Beni bana bırakma, beni yanlız bırakma, beni Sensiz bırakma. Sen gittiğin günden beri bozuldu dünya hali bebelerin gözyaşları dinmedi, analar gülmez, yağmurlar yağmaz oldu. Yüreklerde bir fırtına… Öyle bir fırtına ki kimi Allah (celle celâluhu), kimi Muhammed (sallallahu aleyhi vesellem), kimi de KAN diyor… Dışarı da kan gövdeyi götürüyor Sevgili’m…

Ey sevgili yüreklerimiz Senin elinde, onların hidayeti ise Rabbimin… Yüreğimden yüreğine yol var dost, o yolları şu an yeşertme çabası içindeyim ama Sensiz olmuyor inan, tek başıma kalkamıyorum bu yükün altından, kimi zaman gözyaşlarımla suluyorum goncalarımı, kimi zaman bir güneş misali gülümsememle onlara hayat veriyorum. Ama çok yoruldum yar, yoruluyorum ve bunca nimetin kıymetini anlıyor ve eşyanın maddiyatta sınırlı kalmadığını görüyor ve ondaki maneviyat yansımalarını sezebiliyorum.. seziyor ve sonunda Seni buluyorum.. Az kaldı Ferhat ,çoğu gitti azı kaldı diyor ve suyun kaynağını bulmaya çalışıyorum…

Öyle bir zaman oluyor ki Yusuf görünce değerlerimi! (Her ne kadar benim olmasa da) ellerime sürüyorum, oysa Seni görünce Yusuf’un güzelliği Senin güzelliğinin yanında hiç kalıyor, Senin dırahşan çehren, ayın ondördü alnın o değerleri yüreğime, sineme sürüyor…

Ve öyle bir zaman oluyor ki ;Yok mu bir Sevgili?; deyip çıkınca Mecnun gibi çöllere, utanarak huzuruna geliyorum s eni bulup. Affet beni Sevgili, affet zira Sen affetmezsen akıbetimin kötü olmasından korkuyorum.

Seviyorum Efendim, Seni öyle seviyorum ki, aslında Mus’ab bin Umeyr’i severken bile Seni seviyorum, çünkü Sana en çok benzeyenlerden biri O… Gülmesi Sen, ağlaması Sen, ahlakı Sen… Senden bir parçaydı sanki… Nasıl olmasın ki? Seni görüp de Sen olmasaydı ayıp ederdi, zaten o zamanda MUS’AB olmazdı….

Efendim bu mektubu Size yazmam o kadar zor oldu ki, yazıp yırttığım her kağıt yüreğimden koparılan bir parça oldu… Sonunda yazdım, yazdım ama gönderilecek bir adresi yok, hangi pul geçerli o bile belli değil. Ama biliyorum Efendim şu an melekler bu dakikaları kaydediyorlar, arka fondan eşlik eden ezgiyle birlikte aheste aheste yazıyorlar bu kutlu dakikaları… Çünkü onlar da Seni yazıyorlar Efendim, onlar da En Sevgili’yi yazıyorlar…. İşte Efendim ben de melekleri şahit koşarak inşallah bu mektubu size Livaülhamd’da vereceğim. Aslında orada Size vereceğim mektuplardan sadece bir tanesidir bu…

Muhterem Efendim, Gül yüzlüm… Size sayfalar dolusu yazmak isterdim, ne yazık ki saatler ve kağıtlar yeterli olmuyor. Sizi çok seviyorum Efendim… Ne olur bekletmeyin artık, bekliyoruz yıllardır…

Son yüzyıldan bir hayranınız…

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın