Diyecektim ki gülüm

Diyecektim ki; gülüm

Ay Gülüm
Kapımızda nöbet tutuyor ölüm

Diyecektim ki; gülüm,
Mevsim hazan mevsimi, mevsim gözyaşı mevsimi... Mevsim ayrılık mevsimi. Tarifsiz bir hüznün sarmalındayız. Anlatılması zor, ifadesi güç. Fikirler tel tel, sehra sehra düsünceler, duygular buruk buruk....
Bir yani bahardır kıyılarımızın bir yanı cehennem.
Durmadan gözyaşı dökülüyor yüreğimizin üstüne. Acıdan, ayrılıktan haritalar ekleniyor alnımızin çizgilerine...

Sararan yapraklar tutunamıyor artık dallarda gülüm, rüzgar estikçe savrulup gidiyor her biri bir yana. Katar katar turnalar göçüp gidiyor üstümüzden..

Diyecektim ki; gülüm,
mevsim hazan mevsimi, mevsim hüzün mevsimi, har düşmüş bağlara, bahçelere. Yapraklar üşüyor, yapraklar düşüyor dalından. Turna göçü gibi yapraklarında göçü basladı gülüm...

Diyecektim ki; gülüm,
mevsim hazan mevsimi, mevsim kıran mevsimi. Her taraf ölümlerle acılarla dolu. Kan gölüne döndü dünya. Dört bir tarafta barut kokulari geliyor. Her tarafta savas, kan gözyaşı var. Her tarafta bir kaos sürüyor... Bu yüzden karalar giydik gülüm. Utandık insanlığımızdan.
Bacakları kopan çocukların feryatlari doluyor yüreklerimize. Çığlıkları, çocukları ölen anaların. Hiç bu kadar sahipsiz, hiç bu kadar umutsuz, bu kadar çaresiz kalmamıştı yüreğimiz.

Gerçeklerle hayallerin karıştığı, rüyalar şehrinde de bombalar patlıyor durmadan. Özlemler, hayaller istirap veriyor artık... Her ah çekişte içimiz titriyor... Derin bir ah gibi sızlıyor yüreğimiz... Yüreğimiz parça.parça..
Güvercinlerin öldürüldüğü, defnelerin sessizce ağladıgı günlerdeyiz gülüm...

Diyecektim ki; gülüm,
Çiçektir çocuklar: Bakim ister, özen, özveri ve sabir ister, açmak için çiçeklerini bahara... Hepsinden önemlisi sefkat, sabir ve sevgi ister... Sulanmak ister sevgi pinarlariyla ... Tomurcuk tomurcuk açmak için dünyaya çiçeklerini ... Sevgisizlikle solmamak için yaprak yaprak ...

Diyecektim ki; gülüm,
Bahçedir çocuklar:. Tohumdur ekilir, sürer filiz filiz.. Umudu besler bagrinda. Emek ister, bakim ister... Büyür, olgunlasir , sevgi meyvesi verir, karsilik beklenmez... Verdigini alirsin...

Diyecektim ki; gülüm,
Yüreklerimizi yıllardir sıcak ve hilesiz bir sevgiye kilitleyip, umutla ,özlemle gelecege dair apak düsler kurduk. Günesli, aydinlik, güzel günlerin özlemini çektik. Belki biraz yorgun, belki durgun, ama yine de umutlu, yine de mutlu, sevgiyi isleyip mavilere, bütün yollara, dallara, daglara gül yazdik.
Sevgiyi, umudu, güveni, dostlugu, barisi, özgürlügü, mutlulugu ve bunlarin getirecegi güzellikleri bekledik ölümüne...

Diyecektim ki; gülüm,
Geleceksin diye bütün yollara gül döktük. Güvercinler uçurduk mavilere.
Sevgiyi,dostlugu, barışı, baharı, sevinci getireceksin diye dağlara, ovalara, denizlere . Bunca çirkinliklerin içinde güzelliği, saflıgı, temizliği getireceksin diye kirlenmis hayatımıza, yıldızlara haber saldık ...

Diyecektim ki; gülüm,
Yasamak güzel... Yasamak bir çiçek gibi, dört mevsim güzel kokular saçiyor üzerimize... Sevgiyle bakiyor herkes biribirine, sevgiyle sariliyor... Kinler, düsmanliklar, kötülükler kafdağının ötesine sürülmüş...

Diyecektim ki; gülüm, gel.
Yorulduk yollarina gül döküp beklemekten. Ey ömrümüzün taze gülü, ey gözleri öksüzümüz, her hazan bir gül getirip yüregimize birak ki, sevdamizin atesiyle yakalim saçlarini yeryüzünün...

Diyecektim ki; gülüm,
Herseye rağmen yüreğinde bin umut taşıyor çocuklar gelecek baharlara...
Dünyanın dört bir tarafında barış ve umut sarkıları söylüyor... Özgürlük ve mutluluk sarkıları
söylüyor çocuklar, diyecektim...

Ama diyemedim, diyemedik gülüm...
Kapımızda nöbet tutuyor ölüm..

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın