Bekleme Dilenci Gibi

BEKLEME DİLENCİ GİBİ
Bekleme o kapıyı, terk et…

___ Neden o kapının önünde bekliyorsun, seni takip ediyorum saatlerdir oradasın. Görmüyor musun; beklediğin ev, bomboş bir virane… İçinde kimse yok. Kapıyı sana açacak kimse yok.

_ Öyle mi dersin?
......
___ Evet, görmüyor musun? Çocuklar camlarını kırmış, duvarlar dökülmeye yüz tutmuş.

_ Demek ben sahipsiz evin kapısını bekliyorum, sen hangi kapıyı bekliyorsun, ben de o kapıya geleyim.

___ Ben kimsenin kapısının önünde beklemiyorum, seni uyarmak için geldim.

_ Sahi mi? Sen kimsenin kapısının önünde beklemiyor musun?

___Neden bahsediyorsun yine?

_ Kimin gönül kapısının önünde bekliyorsun, hangi kapının dilencisisin?

___ Ne münasebet, hiç bir kapının dilencisi değilim.

_ Öyle mi, neden sinirlendin hemen, niye zoruna gitti? Dünyadaki mürüvvetsiz, kerem sahibi olmayanın kapısında ne vakte kadar oturup bekleyeceksin? “ Bana kapıyı açmasa da nasılsa bir gün dışarı çıkar o vesileyle ben de onu görürüm” diye ne vakte kadar bekleyeceksin diyorum, beni duymuyor musun? Hadi! Benim beklediğim hane boşmuş, ya seninki?

___ Benim beklediğim kapı kiminmiş çokbilmiş deli! Söyle bakalım?

_ Zalimim teki.

___ Zalim mi?

_ Görmüyor musun? Buz tutmuşsun. Sendeki ısıyı da almış. Zalimler kara kışlar gibidir, karanlık ve soğuk. Onlarda sıcaklık olmaz, onlar da ışık olmaz. Görmez misin zalimliğini de beklersin kapısında…

___ Aşk bekletmez mi?

_ Aşk gönle girer eyvallah, sen engel olamazsın da, içerde kalması senin elinde. İyi dinle; onun gönlünde sen yoksun, seni dilenci yapmış; senin gönlünde o var, seni mecnun etmiş. Ee! Söyle bana bu ne? Ben boş kapıdayım belki sana göre, çünkü sen sahibini göremiyorsun ama var. Bana göre burası Rabbimin kapısı… Ya senin kapın?

___Benim kapım mı? Kafam karmakarışık benim… Kapıları seçemez oldum. İradem sanki benim elimde değil.

_ Kim de peki? İradesiz iradesiz kulluk olur mu? Kimde senin iraden?

___ Sevdiğim de…

_ Delirtme beni bak yine… Senin iraden nefsinde… Herkesin iradesi nefsin de. Sevda imtihandır akılsız. Sevda gönle girer lakin, nefis düşmanından irade kılıcı bir güzel geri alınıp, layık olmayan dışarı çıkarılır.

___ Kendini kandırma onu dışarı çıkarmakla gönlündeki sevdan bitiyor mu?

_ Bitmesin. Sevdam benim içimde bana ait olan. Ama layık olmayan içimde değil. Kapının dışında… Sevdan senin, onu senden kimse alamaz. Ama layık olmayanı salıver gitsin. Ben sevdamla gezerim, onun yanımda olması gerekmez…

___ Bu nasıl bir ikilem nasıl bir çelişki sen ne söylediğini biliyor musun?

_ Neden çelişki olsun. Sevdayı kalbime koyan Rabbime boynumu eğdim, aldım kabul ettim. Lakin o sevdaya layık değilse neden onu gönlümde tutayım? O’nu irademle gönlümden çıkarır, ben sevdamla baş başa kalırım. Gönül seyrangâhtır dost! Düşmanların, rakiplerin, yabancıların sohbet yeri değil… Sana iki kat yabancı ile seyran etmek ne diye? Sen iddia ediyorsun ki ben seviyorum, şunu da biliyorsun ki o seni sevmiyor, yani sana iki kat yabancı… İç içe kapları bilir misin? Üstteki kaba gelen alttaki kaba da iner. Üstteki kapta bir şey yok, alttaki kap ne diye bekler. Kara gecelerin karanlığı yolunu kaybettirir. Kara kışlar soğuktan dondurur. Terk et o kapıyı… Kimse o kapıyı sana açmayacak…

___Olmaz olur mu vefa bitti mi? Benim onu kalbimde taşımamın vefasını bana göstermeyecek mi?

_ Güldürme beni! Ne vefası? Güzellerde vefa zor bulunur. Akılsız, yüzü güzele; akıllı, gönlü güzele talip olur. Zaman yüz güzelliğini tüketir ama gönül güzelliğini artırır.

___Dur ne güzel konuşuyordun, şimdi nereye gidiyorsun?

_ Ayrıl o kapıdan. Bekleme dilenci gibi. Gerçek yarini ara, ara bul onu, ara bul…

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın