Hakk ın aynası

Hakk’ın aynası

Biliyoruz ki, insan, Cenab-ı Hakkın aynasıdır.

Allah, insanı kendinden bahşettiği bir nur ile yarattı ve büyük tecellilerle nasiplendirdi.Allah Rasulü (A.S.),
Allah, Ademi kendi suretinde yarattı(Buhari, Müslim, Ahmed)
derken işte bu hakikate işaret ediyor.

Bunun için tasavvufta insana Mazhar-ı Hak (Cenab-ı Hakkın yansıdığı varlık)deniyor.
İnsanın kalbi de Nazargâh-ı İlahi (Allahın baktığı yer) olarak tanıtılıyor.

İnsanın vücudu, şu gördüğümüz maddi alemin unsurlarından yaratılmıştır.
Fakat ruhi yönü, görünmeyen alemin hazineleri ile bezenmiştir.
İnsanı yalnızca et ve kemik olmaktan kurtaran kalb, ruh, vicdan,
ilim, fikir, sevgi gibi cevherler, işte o gayb alemine, yani melekût alemine aittir.

Peki, insan diğer varlıklardan farklı olarak neden böyle özel yaratıldı?
Bu özel yaratılış, çok özel bir vazife içindir:
O Kudreti Sonsuz Yaratıcıyı tanımak, sevmek ve..
bütün varlıklara bu sevgiyi yaymak.

O halde bir kalp, ilahi sevgiden nasiplendiği ölçüde insanları sevebilir,
yaradılmışlara hizmet edebilir, onların yükünü ve zahmetini çekebilir.
Rahman ve Rahim olan Yüce Allahı tanıyan insan,
bu tanıyışı miktarınca kendisinin ve diğer insanların kıymetini bilir,hakkını verir,
adaleti gözetir. Ancak Allah sevgisiyle başkalarını karşılıksız sevebilir.
İnsanlığın bugünkü manzarası bu gerçeğin ispatı değil mi?

İnsanı kendine halife (temsilci) yapan ve onunla kainattaki mükemmelliği
tamamlayan Yüce Rabbimiz, bu şerefli varlığın hak ve hukukunu koruma adına
bizlere birçok emirler vermiş, yollar öğretmiştir.

İşte din, bir anlamıyla, insanlığın şerefini korumaya yönelik
bu emir ve yasaklar bütünüdür.

Önce şunu bilelim:
Yüce Rabbine iman eden herkes, gerçek insanlığa adım atmıştır.
Ve Allaha giden dostluk yolculuğuna başlamıştır.

Allah müminlerinin dostudur (Bakara/257) ayeti bu müjdeyi veriyor.
O halde bir kalbe iman nuru girmiş ve baş secdeye eğilmiş ise,
artık onun taşımaya başladığı ilahî nur ve emanet, ona karşı sevgi ve
nezaketi gerektirir.

Yerlerin, göklerin ve dağların taşımaktan çekindiği ilahî sorumluluk emanetini,
müminler taşımaktadır. Bunun için müminlerin kıymeti büyük, hatırı yüksek,
hukuku ağır ve işi ciddidir. Allahın dostlarına, yani müminlere düşman olmak,
ancak Allahın düşmanlarının işidir.

Hem Yüce Rabbimiz her mümini diğer müminin kardeşi yapmamış mıydı?

Artık bu şerefli insana zulmetmek, onu haksız yere üzmek, kınamak,
kendisiyle alay etmek kesinlikle yasaktır, yani haramdır.

İnsanın canı, kanı, malı, ırzı ve şerefi Kâbe gibi kutsaldır, koruma altındadır.
Haksız yere cana kıymak, kan akıtmak, mal gasbetmek, ırzı karalamak,
şerefi zedelemek en büyük zulümdür ve haramdır.Bunları yapanın düşmanı Allahtır.

Bu şerefli insanın arkasından çekiştirilmez, yüzüne karşı dalga geçilmez.
Herhangi bir ortamda kusurları alay konusu yapılıp, şerefi çiğnenmez.

Varsa bir kusuru, dostça ve mertçe kendisine söylenir, düzelmesi beklenir
ve bunun için samimi olarak dua ve yardım edilir.
Çünkü, günah ile kirlenen kalp ve zedelenen edeb, herkesin ortak kıymetidir.
Günahla hastalanmış kalbi ve zayi edilmiş edebi kurtarmak için ortak çaba göstermelidir.
Bu çaba, Allah sevgisinin, takvanın gereği ve erdemli insan olmanın işaretidir.

Güzellikten sapmış, ayağı kaymış bir insanın kötü haline sevinmek ve
onu düştüğü bataklıkta terketmek asla şerefli insanların işi değildir.
Bu, dostluğa da sığmaz.

Hakka aşık müminlere, kötülükle kirlenen bir kalp aynasını temizlemek için
çabalamak düşer. Çünkü o kalp iman etmiştir;
bu iman emanetini ve onun meyvesi olan edebi korumak her müminin vazifesidir.

Rasulullah (A.S.) buyuruyor ki:

Sizden biriniz diğer kardeşinizin aynasıdır;öyleyse onda bakana eziyet verecek
kötü bir hal görürse, onu gidermeye çalışsın. (Buhari, Tirmizî)

Mümin müminin aynasıdır. Mümin müminin kardeşidir;
onun kaybolan malını ve çiğnenen şerefini korur,
arkasından kendisini destekler,gıyabında hakkını savunur.(Ebu Dâvud)

Mümin kardeşlerimizle farklı mizaç ve anlayışta,
değişik görüş ve mezhepte olabiliriz. Aramızdaki ihtilafları fitne ve düşmanlık
sebebi değil, rahmet vesilesi yapmalıyız.

Cenab-ı Hakkın geniş tuttuğu bir yolu biz daraltmayız.
nun hoş gördüğü bir kulu biz kınayıp darıltamayız. Darıltıyorsak
o bizim kalbimizin darlığından ve hastalığındandır.

İslâmın bizden istediği şefkat bununla da bitmiyor:
Müminler, haksız yere başka dindeki insanlara ve diğer canlılara da zulmedemez.
Müminin yapacağı ya şefkat ya da adalettir. Ötesi zulüm ve ihanettir.

Abdullah TOKATLI

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın