Birbirimizi niçin anlamıyoruz?

Şairin biri şöyle söylüyor,
Bu dünyada iki kör tanıdım, birisi senden başkasını görmeyen ben, diğeri beni hiç görmeyen sen. Aynı mekânın içinde, aynı yuvanın içinde birbirimizi gerçekten görüp anlayamıyorsak körüz demektir. Bence burada bize eş olarak verilen nimetin değerini anlamamak önemli bir sorun teşkil ediyor. Hayat bir nimet olduğuna göre, bize verilen hayat arkadaşının da, ayrıca bir nimet olduğunu kabullenmemiz gerekmektedir.

Hayatımızın en uzun bölümünü yaşadığımız ailemiz içinde, herkes hayata kendi penceresinden baktığı için, dünyayı kendi gözlüklerinden görür. Ancak aynı şeyi neden farklı gördüğünüzü anlamaya çalışmalıyız, yoksa birbirimizi yargılamaya başlarız. Ancak unutmamamız geren önemli bir husus var ki oda, haklıyı haksızı arayacağınız yer, aile ortamı olmamalıdır.

Birbirinizi gerçekten anladığınızda, paylaşmak, sevgiyi anlatmaktan daha kolay hale gelecektir. Çünkü insanlarda anlaşılma arzusu, sevilme arzusu kadar şiddetlidir. Eşler sık sık empati yapabilirlerse, birbirlerinin, duygularını, isteklerini, ihtiyaçlarını anlaması, eşini dinlemesi ve ona pozitif destek vermesi daha da kolaylaşır. Ancak bu şekilde gerçek sevgi ve saygı, yakınlık, içtenlik, paylaşım, bütünlük olarak ortaya çıkacaktır. İşte o zaman koşulsuz muhabbeti ve mutluluğu yakalayabilirler.

İnsanlar birbirlerine yüksek sesle bağırdıklarında, şöyle demek isterler;

- Beni anla!
- Beni dinle!
- Bana saygı göster!

Bir kişi susadığı zaman, ona sunulan su çok değerlidir. Ona ihtiyacını sunmaktır, ilgiyi, şefkati ve merhameti sunmaktır. Onu muhatap almaktır. Onun dertleriyle ve problemleriyle ilgilendiğimizi göstermektir. Yüksek frekansta bağırıp çağırmak size bir üstünlük kazandırmadığı gibi, aynı zamanda muhatabınızda acizlik işareti olarak da algılanır.

Muhatabınızın, istediği ve ihtiyacı olan desteği ona verdiğinizde, bu davranışınız onun için çok değerlidir. Zamanınız ne kadar az, işiniz ne derece önemli olursa olsun, eşiniz ilgi istediğinde, onu muhatap almalısınız. Bu noktada, sevginizi göstermek onun can yoldaşı olduğumuzun ispatıdır.

Evliliklerini sağlam ve bir birine yakın olduklarını düşünen çiftler arasında yapılan araştırmada, % 90’ından fazlasının zamanlarının çoğunu birlikte geçirdiklerini belirtmişlerdir.

Yine bu araştırmaya göre, boşanan çiftlerin ayrılmadan önce, birbirlerine çok az zaman ayırdıkları da ortaya çıkmıştır. Demek ki, paylaşamadığımız zaman ve o zamanın belirlediği hayat bize ait değildir. Zamanı paylaştığımız ve birlikte yaşadığımız hayat bize aittir.

Bütün sorunlarına karşılık hayat güzeldir. Asıl olan davranışlarımızla onu daha da güzelleştirmektir.

Hasan Tanrıverdi
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın