Çocuklarıma Hem Anne Hem Baba Olmak Zor
Eylül 2008 36.SAYI
5-6 yıl önce eşimi kaybettim. Üç tane oğlum var. Onlara hem anne hem de baba olmak çok zor. Başlarına bir şey gelir korkusu ile çocuklarımın üzerine çok düşüyorum. Bu davranışım çocuklarım tarafından baskıcı anne modeli gibi algılanabiliyor. “Anne bize güvenmiyor musun?” diyorlar. Büyük oğlum zaman zaman bana karşı sinirli davranıyor. Bu da beni çok üzüyor. Onlara davranış şeklimi nasıl belirleyeceğimi ve üzerimdeki bu tedirginlik duygusunu ne şekilde atacağımı bilmiyorum.
Medine… / İstanbul
Öncelikle başınız sağ olsun. Eşinizi kaybettiğinizden dolayı belki de farkında olmadan “koruma güdüsüyle” fazla koruyucu davranıp onları kontrol ediyor olabilirsiniz. Bu davranışınız çocuklar üzerinde tabi ki baskı oluşturmakta.
Çocuklar ergenliğe ya da yetişkinliğe adım atarken hareket alanlarının genişlemesini isterler. Çünkü artık hayata dair birtakım manevralar yapmak önemlidir. Kabiliyetleri geliştiğinden aşırı kontrol onları öfkelendirir. Özellikle erkek çocukları daha ziyade dış dünya ortamında bulunduklarından daha da güçlü olmak durumundadırlar. Bu gücü kazanabilmeleri yaşayacakları olumlu ya da olumsuz tecrübelerin toplamıyla mümkündür. Sürekli kontrol ve koruma güdüsü çocuklarınızın gelişim dönemlerinde yeteneklerini ihtiyaç duydukları oranda kullanmalarına engel olacağından istenmedik psikolojik durumlar ortaya çıkabilir. Mesela güven sorunu yaşayabilirler, yeteneklerini geliştiremeyebilirler, sosyal konumları istenilen düzeyde olmayabilir.
Aşırı kontrol annelik şefkatini arka plana atabiliyor
Şimdi yaşadığınız olaya bir de annelik açısından bakalım. Klinik ortamda gözlemlediğimiz şu ki; eşini kaybetmiş bayanlar anne ve baba rolünü aynı anda üstlendiklerinden onları doğru eğitebilmek için bazen farkında olmadan uyguladıkları kontrolü fazlaca kullanarak annelik şefkatini arka plana atabiliyorlar. Buradaki davranış, “Aman şımarıp kontrolden çıkmasınlar” kaygısına dayanır. Oysa çocuklarınız annelerinin görevinin ne kadar da zor olduğunun farkındadırlar. Yeterince şefkatle beslenip özenilerek büyütülürlerse annelerine karşı ileride aynı şefkat ve merhametle geri bildirimde bulunacaklardır.
Yapılabilecek en doğru davranış çocuklara dürüstlüğü, samimiyeti, vefayı öğreterek onlara güvendiğinizi hissettirmenizdir. Ayrıca çocuklarınıza ahlaki değerleri öğretmeniz işinizi kolaylaştıracaktır. Arkadaşları konusunda kontrol uygulanabilir. Özgürlükleri hususunda da nereye gidip geldiklerini annelerine bildirmeleri önemlidir. Bir anne olarak bu kadar tedirgin olmanıza gerek yok. Unutmayın ki çektiğiniz sıkıntıların Allah katında büyük ecri vardır. Hz. Enes (r.a) nakledilen bir hadiste hesap gününde Allah’ın rahmetine kavuşanlar arasında; “Kocası ölüp yetimlerle kalan ve ölünceye kadar onlara bakan kadın” olduğunu müjdeler. Efendimiz (s.a.v) buyururlar ki; “Kim sırf Allah rızası için şefkatle yetimin başını okşarsa, elinin değdiği saçlar sayısınca ecir ve sevap kazanır. Yanındaki yetime iyilik yapan kimse ile ben şu iki parmak gibi cennette beraber olacağız.” Siz elinizden geleni yapın. Cenab-ı Hak tabi ki yetimleri koruyacaktır. Yeter ki duanız üzerlerinden eksik olmasın.
Yasemin UÇAL ABDULLAH [
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
