Yunus Aleyhisselamın Peygamber Oluşu Ve Bazı Faziletleri

Yûnus Aleyhisselâmın Peygamber Oluşu Ve Bazı Faziletleri:

Yûnus Aleyhisselâm; İlâhî Vahy´e mazhar olan[6], âlemlerin üstünde, yüksek meziyetler verilen[7] Peygamberlerdendi. [8]

Yüce Allah; Yûnus Aleyhisselâmı, İlyas Aleyhisselâmdan sonra, Peygamber olarak göndermişti. [9]

O zaman, kendisi, otuz yaşlarında idi. [10]

Yûnus Aleyhisselâm in kavmi, putlara taparlardı.

Yüce Allah; onları, putlara tapmaktan[11], küfürden[12]´ nehy[13] ve bu husustaki küfürlerinden dolayı Allah´a tevbe etmelerini[14] ve Allah´ın Birliğine inanmala rını, emretmek üzere, göndermişti. [15]

Yûnus Aleyhisselâm; otuz üç yıl, kavmini, Allah´a iman ve ibadete davet ettiği halde, kendisine, iki kişiden başka iman eden olmadı. [16]

İman edenlerden birisi İlim ve hikmet sahibi Rubil, diğeri de, âbid ve zâhid Tenuh idi. [17]

Ninevâ halkı, Yûnus Aleyhisselâmı, yalanladılar, küfürlerinde direndiler. [18] Yûnus Aleyhisselâm:

"Ey Rabb´im! Sen, beni, Kitabını inkâr ve Peygamberlerini tekzib eden bir kav me ne diye gönderdin?" dedi.

Yüce Allah:

"Ey Yûnus! Sen, benim, tevbe edeceklerin tevbelerini kabul edeceğimi, kıs kanır gibisin!

Yoksa, sen, benim kalbleri doğrultup tevbeleri kabul edeceğimi ve kalbleri sap tırıp mühürleyeceğimi bilmiyormusun?!" buyurdu. [19]

Yûnus Aleyhisselâm; halkın, kâfirce tutum ve davranışlarına daha fazla dayanamayarak, dağa çıkar, gider, orada, kendisini, ibâdete verirdi. [20]

Yûnus Aleyhisselâm, kavminin imana gelmesinden ümidini kesince, onlar aley hinde dua etti. [21]

Kendisine:

"Kavmin[22], kullarım[23] aleyhinde dua etmekte evme!

Onların yanına dön de, kendilerini, kırk[24] gece[25], kırk gün[26], imâna davet

et|[27]

Eğer, davetini, kabul ederlerse, ne âlâ! Aksi takdirde, üzerlerine azab gönde receğim!" buyuruldu.

Bunun üzerine, Yûnus Aleyhisselâm, geri dönüp [28] onları, otuz yedi (29] gece[30], otuz yedi gün daha[31], Allah´a iman ve ibadete davet etti ise de, kabul et-mediler. [32]

Yûnus Aleyhisselâm, ayağa kalkıp onlara[33]:

"Eğer, iman etmezseniz[34], üç güne kadar, muhakkak, size, azab[35] gelecek-tir. [36]" diyerek ihtar ve inzarda bulundu. [37]

"Bunun alâmeti de, renklerinizin değişmesidir!" dedi.

Sabaha çıktıkları zaman, benizlerinin rengi değişmişti. [38]

Birbirlerine[39]:

"Yûnüs´ün haber verdiği şey, başınıza gelip çattı. [40]

Zâten, biz, onda, hiç bir yalana rastlamadık ki!

Bakınız: eğer, o, geceyi, aranızda geçirirse, azabdan, selâmet ve emniyettesi niz demektir.

(Eğer, içinizden çıkar, gider de) aranızda gecelemezse, iyi biliniz ki: azab, sizi, erkenden yakalayacaktır!" dediler. [41]

Kırkıncı gece gelip te[42], halkın, benizlerinin değişmiş olduğunu görünce[43], Yûnus Aleyhisselâm, onlara, azabın gelip çattığına kanâat getirerek içlerinden çıkıp gitti.

Ninevâ halkı, sabaha çıktıkları zaman, başlarının üzerinde simsiyah dumanlar çıkaran azab bulutunun kendilerini bürüdüğünü ve bütün şehri kaplayıp evlerin üzerlerini kararttığını gördüler.

Helak ve azabla karşılaştıklarını anladılar. [44]

Peygamberleri Yûnus Aleyhisselâmı, aradılarsa da, bulamadılar. [45]

Yüce Allah, onların kalblerinde, tevbe etme ve Allah´a yönelme arzusu uyandırdı. [46]

Cebrail Aleyhisselâm, Yûnus Aleyhisselamın yanına varıp:

"Ninevâ halkına, git! [47]

Tevbe etmezlerse, [48] kendilerine, azabın hazırlanmış olduğunu ihtar et!" dedi.

Yûnus Aleyhisselâm:

"Binecek bir hayvan bulayım da, gideyim!" dedi.

Cebrail Aleyhisselâm:

"Senin gitme işin, o hayvan bulma işinden daha aceledir!" dedi.

Yûnus Aleyhisselâm:

"Bari, ayağıma giyecek bir ayakkabı bulayım da, gideyim!" dedi.

Cebrail Aleyhisseiâm:

"Senin gitme işin, ayağına ayakkabı bulma işinden daha aceledir!" dedi.

Bunun üzerine, Yûnus Aleyhisselâm, kızdı, başka tarafa çekip gitti. [49]

Helak olacaklarını anlayan Ninevâ halkı[50], ilim adamlarının yaşlılarından sağ kalan[51] bir zat´ın yanına vardılar. Ona:

"Biz, şu gördüğün azaba uğramış bulunuyoruz. [52]

Bundan, kurtulmak için, ne yapalım?" diye sordtular.

O zat:

"Allah´a iman ve günahlarınızdan dolayı da, tevbe ediniz! [53] ve:

"Ey dâima Diri olan!

Ey kendi Zâtı ile kaim olan! ve bütün varlıkları, ayakta tutan! [54]

Ey hiç bir canlı bulunmadığı zaman, Diri olan!

Ey ölüleri dirilten Diri!

Ey Senden başka İlâh bulunmayan Diri!" diyerek münâcatta bulununuz!" dedi. [55]

Bunun üzerine, kaba elbiseler, giydiler, [56] kadın erkek, çoluk çocuk, bütün şe hir halkı, hayvanları ile birlikte[57], geniş ve yüksekçe bir yere çıktılar. [58]

İnsanlardan, hayvanlardan, her ana ile yavrusunun arasını ayırdılar. [59]

Başlarına, toz toprak saçtılar. [60]

Niyetlerini, hâlis kıldılar.

İmanlarını, açıkladılar.

Günahlarından dolayı Allah´a tevbe ettiler.

Seslerini, yükselterek Allah´a yalvarmağa başladılar:

"Yûnüs´ün getirdiklerine, iman ettik!" dediler. [61]

İnsanların ve hayvanların sesleri, iniltileri, birbirine karıştı. [62]

Erkek, kadın, oğlan, kız, hepsi ağlaştılar. [63]

Kırk gece Allah´a yalvardılar. [64]

Aralarındaki her türlü haksızlıklara son verdiler.

O derecede ki, onlardan, her hangi biri, başkasına âid bir tası, binasının teme line koymuşsa, onu, bile, yerinden söküp sahibine iade etti. [65]

Nihayet, Yüce Allah, onlara acıyıp dualarını ve tevbelerini kabul etti. [66] Üzer lerine çöken azabı kaldırdı. [67]

Yûnus Aleyhisselâm, kavminin içinden çıkıp gittikten sonra, onların azaba uğ ramaları, helak olmaları haberini bekleyordu. [68]

Karşılaştığı bir adama:

"Kariyeliler, ne yapıyor?" diye sordu. [69]

Adam:

"Peygamberleri, içlerinden çıkıp gittikten sonra, onun, başlarına gelecek azab hakkındaki sözünün doğruluğuna kanâat getirerek kariyelerinden yüksek bir ye re çıktılar.

Her anayı, çocuğundan, ayırdılar. Yüksek sesle Allah´a yalvarıp yakardılar, günahlarından tevbe ettiler. [70]

Tevbeleri kabul olunup azabları geri bırakıldı." dedi. [71]

Yûnus Aleyhisselâm:

"Vallahi, ben, hiç bir zaman, onların yanına, bir yalancı [72]

durumuna düşmüş olarak dönmem! [73]

"Ben, kavmime va´d ettiğim şeye muhalefet etmiş bir durumda iken[74], on lar, beni, bir yalancı olarak bulmuşlarken [75], onların yanına nasıl dönerim? [76]

Ben, onlara filan gün, azaba uğrayacaklarını haber vermiştim!?" diyerek kız gın bir halde yüzünün doğrusuna çekip gitti. [77]

Bir gemiye bindi. [78]

Kendisinden, ücret almadılar.

Yûnus Aleyhisselâm, gemiye binince, gemi, sağa sola yalpa yapıyor[79]

Fakat, ne ileriye, ne de geriye gidebiliyordu. [80]

Gemi halkı, şiddetli bir fırtınaya tutulmuşlardı.

"Bu, sizden birinizin günahı yüzündendir! [81]

Her halde, gemide, Efendisinden...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın