|
Konu Başlığı: Yâkub Aleyhisselâmın Çocuklarına Vasiyeti Ve Vefatı Gönderen: Sümeyye üzerinde 15 Ocak 2010, 13:19:14 Yâkub Aleyhisselâmın Çocuklarına Vasiyeti Ve Vefatı: Yâkub Aleyhisselâm; bütün ev halkıyla birlikte Mısır´a geldikten sonra, Yûsuf Aleyhisselâmın yanında on yedi yıl oturdu.[103] Yâkub Aleyhisselâm, ölüm döşeğine düşünce, oğullarına: "Benden (vefatımdan) sonra, neye ibadet edeceksiniz?" diye sorduğu zaman: "Senin İlâhına ve Babaların İbrahim´in, İsmail´in, İshak´ın bir tek İlâh olan Al lah´ına ibadet edeceğiz! Biz, Ona teslim olmuş (Müslüman)larız!" dediler.[104] "Ey oğullarım! Allah, sizin için (İslâm) dini(ni) beğenip seçti. O halde, siz de, ancak, Müslümanlar olarak can veriniz!" (dedi).[105] Yâkub Aleyhisselâm, vefat edeceği sırada, bütün oğulları ve oğullarının oğul ları toplandı. Yâkub Aleyhisselâm, onlara bereket duası yaptı. Onlardan her birisi için birer söz söyledi. Kılıcını ve yay´ını, Yûsuf Aleyhisselâma verdi. [106] Cesedinin götürülüp Babası ishak Aleyhisselâmın kabirinin yanına gömülme sini, ona vasiyet etti. [107] Yâkub Aleyhisselâm, yüz kırk yedi yaşında vefat etti. [108] Ona ve gönderilen bü tün Peygamberlere Selâm olsun! Mısır halkı, ona, yetmiş gün ağladılar. [109] Yûsuf Aleyhisselâm, doktorlara emretti: Babasının cesedini, güzel koku ile ko-kuladılar. Cesed, kırk gün, koku içinde bekletildi. [110] Yûsuf Aleyhisselâm, Babasının, saç´dan tâbut´a konulan[111] cesedini, ev hal kının yanına gömmeğe gitmek üzere, Mısır Kralından izin istedi. İzin verilince´[112], yanında, askerler, kardeşleri ve Mısırlıların büyükleri olduğu halde, gitti. [113] Hab-run´a vardı. [114] Ays b. İshak Amca´nın vefatı da, o güne rastladığı için, bir anneden ikiz olarak doğdukları gibi, Yâkub Aleyhisselâmla Ays b. İshak Aleyhisselâm, aynı günde bir kabre de, birlikte gömüldüler. [115] Yûsuf Aleyhisselâma, orada, yedi gün baş sağlığı dilendikten sonra yurdlarına döndüler. Yûsuf Aleyhisselâmın kardeşleri de, Babasından dolayı, Yûsuf Aleyhisselâma taziyede bulundular. [116] Yâkub Aleyhisselâmın defninden boşaldıktan sonra, Yûsuf Aleyhisselâm: "Benimle birlikte Mısır´a dönünüz!" deyince, kardeşleri, korktular. "Babamız, sana, bizim suçumuzu, bağışlamanı, tavsiye etmişti ya!?" dediler. Yûsuf Aleyhisselâm: "Siz, benden korkmayınız! Çünkü, ben, Allâh´dan korkan bir kimseyim!" dedi. Bunun üzerine, kalbleri rahatlaşan kardeşleri, Mısıra döndüler ve orada oturdular. [117] [103] İbn.Kuteybe-Maarif s.19, Yâkubî-Tarih c.1,s.3O, Taberi-Tarih c.1,s.187, İbn.Esir-Kâmil c.1,s.155, Muhyiddin b.Arabî-Muhadara c.1,s.127, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O, Ibn.Haldun-Tarih c.2,ks.1,s.4l. [104] Bakare: 133. [105] Bakare: 132 . [106] Yâkubî-Tarih c.1,s.31-32. [107] Taberî-Tarih c.1,s.187, Sâlebî-Arais s.141, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.156, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O. [108] İbn.Kuteybe-Maarif s.19, Taberî-Tarih c.1,s.198, Salebî-Arais s.141, M.b.Arabî-Muhadaratülebrar c.1,s.126. [109] Yâkubî-Tarih c.1,s.32, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.l,s.22O. [110] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O. [111] Sâlebî-Arais s.141. [112] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O. [113] Sâlebî-Arais s.141, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O. [114] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O. [115] Sâlebî-Arais s.141. [116] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.22O. [117] Yâkubî-Tarih c.1,s.32. M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 1/295-297. |