Lokman a.s ın Bazı Faziletleri

Lokman Aleyhisselâmın Bazı Faziletleri:

Yüce Allah tarafından, Lokman Aleyhisselâma Hikmet verilmişti. [19] Hikmet: Din´de Fıkıh, akıl ve sözde isabet demektir. [20]

Lokman Aleyhisselâm; Nübüvvet´le [21] veya krallıkla [ 22], Hikmet arasında mu hayyer kılınmış, o da, Hikmet´i, tercih etmiştir. [23]

Lokman Aleyhisselâm; Dâvûd Aleyhisselâma, ilmiyle [24], Hikmetiyle Vezirlik ederdi. Oda:

"Ne mutlu sana ey Lukman! Sana, Hikmet verilmiş ve senden, belâ, geri çevi-rilmiştir!" derdi. [25]

Bilgin insanların[26] ittifaka yakın [27] çoğunluğunun [28] görüşüne göre: Lukman Aleyhisselâm, Peygamber [29] ve Vahy´e mazhar olmamıştır [30] amma, Allâ-hın, Salih bir kulu idi. [31]

Kendisi, çok düşünen [ 32], keskin[33] ve iyi görüşlü´[34], çok susan[35] bir kuldu. [36]

O, Allah´ı, sevmiş, Allah da, onu, sevmiş ve kendisine Hikmet ihsan etmişti. [37]

Vehb b.Münebbih:

"Lokman´ın Hikmetlerinden on bin bap kadar okudum.

İnsanlar, onun sözlerinden daha güzel söz işitmemişlerdi.

Sonra, baktım ve gördüm ki: insanlar, onun sözlerini, kendi sözlerine katıyor lar, hutbe ve risalelerinde, ondan, yararlanıyorlardı." demiştir, [38]

Lokman Aleyhisselâm; Beytülmakdis yakınındaki Remle şehrinde oturur, ya nına gelenlere va´z eder, hikmetli sözler söylerdi. [39]

Yüce Allah; Lukman Hakîmi, Hikmetiyle yükselttiği, onun da, yanında topla nan halk´a, hikmetli sözler söylediği sırada, tanıdığı bir adam, ona:

"Sen, filan yerde çobanlık etmiş olan siyah köle, Nuhas oğullarının kölesi Luk man değil misin?!

Nihayet, sen, davar çobanı siyahsın!?" dedi.

Lokman Aleyhisselâm:

"Evet!" dedi.

Adam:

"Sende gördüğüm şu hal, sana, nasıl ve nereden geldi?!" diye sordu.

Lokman Aleyhisselâm:

"Doğru sözlü olmak, emâneti, yerine vermek, Mâlâyâni´yi terk etmekle!" dedi.

Diğer rivayete göre: Lokman Aleyhisselâm:

"Evet! Siyah tenliliğim, açıktır" dedi ve

"Benim işlerimden, seni, şaşırtan nedir?" diye sordu.

Adam:

"Halk, senin döşeğine oturuyor! Senin kapının önünü buruyor! Senin sözlerini dinleyip kabul ediyor!?" dedi.

Lokman Aleyhisselâm:

"Ey kardeşimin oğlu! Sana, söyleyeceğim şeyleri, yaparsan, sen de, öyle olursun" dedi. Adam: "Nedir onlar?" diye sordu.

Lukman Aleyhisselâm:

"Ben, gözümü, yumarım.

Dilimi, tutarım.

İhtirasımı, önlerim.

Edep yerimi, korurum.

Kıyamımı (namazımı) uzatırım.

Verdiğim sözü, yerine getiririm.

Konuğumu, ağırlarım.

Komşumu, korurum.

Mâla yânimi (Boş ve yararsız söz ve işlerle uğraşımı) bırakırım.

İşte, bunlar, beni gördüğün gibi yaptı." dedi.[40]

Lukman Aleyhisselâm, köleliği sırasında, Efendisine, kölelerinin, en yük olma yanı, en problemsizi idi.

Efendisi, onu; kendisine aid bostana, öteki arkadaşlarıyla birlikte, bostandaki meyvadan, bir şeyler getirsinler diye göndermişti.

Topladıkları meyvaları, öteki köleler, yediler.

Yanlarında hiç bir şey bulunmaksızın, Efendilerinin yanına geldiler ve suçları nı, Lukman Aleyhisselâmın üzerine attılar.

Lokman Aleyhisselâm, Efendisine:

"İki yüzlü kişi, Allah katında, emîn olamaz!

Sen, bana da, onların hepsine de, kusmak için, su, içir! Sonra da, bizi, koş tur!" dedi.

Efendi, böyle yapınca, ötekiler, yedikleri meyvayı, kusuşmağa başladılar! Lokman Aleyhisselâm ise, yalnız, içtiği suyu, kustu.

Efendi, Lukman Aleyhisselâmın doğru, olduğunu, ötekilerin yalan söyledikle rini, anladı.

Lokman Aleyhisselâmın Hekimlikteki bilgisi ise:

Tuvalete girip orada oturuşunu, uzatan Efendisine:

"Tuvalette çok oturmaktan, ciğer ağrır, basur meydana gelir, hararet, başa ka dar yükselir.

Orada, hafifçe, otur ve kalk!" diyerek seslenmesinde görülmüş, Efendisi, tu valetten çıkınca, onun, bu sözünü, tuvaletin kapısına yazmıştır.[41]

Lokman Aleyhisselâma, Efendisi:

"Benim için, bir koyun boğazla!" demiş, Lokman Aleyhisselâm da, boğaz-lamıştı.

Efendisi:

"Onun içindeki en iyi olan iki küçük parçasını çıkarıp bana, getir!" dedi.

Lokman Aleyhisselâm, koyunun dilini ve kalbini çıkarıp getirdi. [42]

Efendisi:

"Bu koyun etinin içinde, bunlardan daha iyi olan parçası yok mu? diye sordu.

Lokman Aleyhisselâm:

"Hayır!" dedi.

Efendisi, susacağı kadar sustuktan sonra [43]

"Benim için, bir koyun daha boğazla!" dedi.

Lokman Aleyhisselâm da boğazladı.

Efendisi:

"Onun içinde, en işe yaramaz ve en kötü olan iki küçük parçasını, çıkar, at!" dedi.

Lukman Aleyhisselâm, yine, dilini ve kalbini, çıkarıp attı. Bunun üzerine, Efendisi, Lukman Aleyhisselâma:

"Ben, sana, koyunun içindeki en iyi olan iki küçük parçasını, çıkarıp getirme ni, emretmiştim.

Bana, dil ile kalbi getirmiştin.

Sonra, sana, onun içindeki en işe yaramaz ve en kötü olan iki küçük parçasını da, çıkarıp atmanı, emretmiştim. [44]

Sen, yine, dili ve kalbi çıkarıp attın!?" dedi. [45]

Lokman Aleyhisselâm:

"İyi olduğu zaman, bu ikisinden daha iyi ve güzel olan bir şey yoktur!

İşe yaramaz ve kötü olduğu zaman da, bu ikisinden daha işe yaramaz ve kötü olan bir şey yoktur!" dedi. [46]

Lokman Aleyhisselâma:

"İnsanların, en şerlisi, hangisidir?" diye sorulmuştu.

Lokman Aleyhisselâm:

"Kendisini, halkın, kötü görmesine aldırış etmeyendir!" dedi. [47]

Lokman Aleyhisselâm, çok düşünür, keskin görüşlü bir zattı. [48]

Gündüzleri, hiç uyumazdı.

Hiç kimse, onun, ne tükürdüğünü, ne abdest bozduğunu, ne yıkandığını, ne abes bir şey konuştuğunu, ne de, güldüğünü görmemiştir.

Hikmet gereği olmadıkça, sözünü, tekrarlamazdı. [49] Lukman Aleyhisselâm, oğluna: "Ey oğulcuğum! Suskunluk üzerinde hiç pişman olma! Konuşmak, gümüşten ise, susmak, altındandır!" [50]

"Ey oğulcuğum! Ben, konuşma üzerinde pişmanlık duymuşum, fakat suskun luk üzerinde hiç pişmanlık duymamışımdır." [51]

"Oğulcuğum! Yemeğin en nefîs, tatlı olanını, ye! Döşeğin ise, en çiğnenmiş, yassılanmış olanı üzerinde uyu!" [52]

"Ey oğulcuğum! Oruç tut! Şehvetini, keser.

Seni, namazdan alıkoyacak şekilde oruç tutma.

Çünkü, namaz, Allah katında, oruçtan daha büyüktür." [53

"Ey oğulcuğum! Âlimlerle otur. Onların dizlerinin dibinden ayrılma!

Çünki, Allah, yeri, göğün yağmuru ile dirilttiği gibi, kalbleri de, Hikmet nuru ile diriltir."´[54]

"Ey oğulcuğum! Tevbe´yi. geciktirme. Çünkü, ölüm, ansızın gelir!" derdi. [55]

[19] Lokman: 12.

[20] Ahmed b.Hanbel-Ezzühd s.64, Taberî-Tefsir c.21,s.67, Sâlebî-Arais s.348, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.2,s.127.

[21] Sâlebî-Arais s.349, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.2,s.129.

[22] Hakîmüttirmizî-Nevadirül´usûl s.112, Sâlebî-Arais s.349, ibn.Asâkir-Tarih c.5,s.192.

[23] Hâkimüttirmizî-Nevadir s.112, Sâlebî-Arais s.349, ibn.Asakir-Tarih c.5,s.192, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.2,s.129.

[24] Hâkimüttirmizî-Nevadir s. 112, ibn.Asâkir-Tarih c.5,s.192.

[25] Hakimüttirmizi-Nevadirül´usûl s.112, Sâlebî-Arais s.349, ibn.Asâkir-Tarih c.5,s.192, Mir Hâvend-Ravzatussafa Terceme s.333

[26] Sâlebî-Arais s.349.

[27] İbn.Kuteybe-Maarif s.25.

[28] Sâlebî-Arais s.349.

[29] İbn.Kuteybe-Maarif s.25.

[30] Ibn.Kuteybe-Maarif s.25, Taberî-Tefsir c.21,s.67, Sâlebî-Arais s.349, Deylemî-Elfirdevs c.3,s.45O, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.2,s.129.

[31]Taberî-Tefsir c.21,s.67, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.2,s.129.

[32] Taberî-Tefsir c.21,s.67, Deylemî-Elfirdevs c.3,s.45O.

[33] Hakîmüttirmizî-Nevadirül´usûl s.112, Sâlebî-Arais s.349, Deylemî-Elfirdevs c.3,s.45O.

[34] Deylemî-Elfirdevs c.3,s.45O.

[35] Hakîmüttirmizî-Nevadirürusûl s.112, Deylemî-Elfirdevs c.3,s.45O.

[36] Hakîmüttirmizî-Nevadirül´usûl s.112.

[37] Hakîmüttirmizî-Nevadir. s.112, Sâlebî-Arais s.349, Deylemî-Elfirdevs c.3,s.45O.

[38] ibn. Kuteybe-Marif s.25.

[39] ibn.iyas-Bedâyiüzzühûr s.169.

[40] Sâiebî-Arais s.350, Ebü...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın