Leyya Hatunun Telaşlanışı Ve Eyyûb Aleyhisselâmın Yanına Koşusu

Leyya Hatunun Telaşlanışı Ve Eyyûb Aleyhisselâmın Yanına Koşusu :

Eyyûb Aleyhisselâmın zevcesi Leyya hatun ise, kendi kendine:

"O, kendisine yiyecek yedirmekten, beni, ne diye men ve tard etti ?! [122]

Ben, onu, ne diye bıraktım ki? [123]

Kendisinin yanında bir kimse de, yok! [124]

Ya o, açlıktan[125], susuzluktan´[126] ölürse, ya onu, yırtıcı hayvanlar, yerse´[127], helak ederse, ben, ne yaparım?

Ben, onun (söylediğine bakmayıp) muhakkak, yanına döneceğim!" dedi. [128] Döndü.´[129]

Onu; ne çöplükteki gölgelikte bulabildi, ne de, söylemiş olduğu hallerden her hangi birinin başına geldiğini görebildi.

İşler, tamamıyla değişmişti. [130]

Leyya hatun, böyle, Eyyûb Aleyhisselâmı, yattığı yerde arayıp bulamayınca, aklı, başından gitti. [131]

Gölgeliğin çevresini dönüp dolaşıyor ve ağlıyordu.

Ötede, gıcır gıcır elbiseli bir zâtın oturduğunu görünce, yanına gidip Eyyûb Aleyhisselâmı, ona sormaktan çekindi.

Bunun üzerine, Eyyûb Aleyhisselâm, onu, yumuşak bir sesle yanına çağıra rak, kendisine:

"Ey Allah´ın kulu kadın! Ne istiyorsun?" diye sordu. Leyya hatun, ağlayarak:

"Şu çöplükteki gölgeliğe bırakılmış olan mübtelâ Zâtı görmek istiyorum! Kendisi, helak mı oldu? Kendisine, ne yapıldı? bilmiyorum. Onu, köpekler veya kurtlar, yemiş olabilir.´[132] Ey Allah´ın kulu!´[133] Allah, sende olanı, mübarek kılsın! [134]´ Sen, şurada bulunan´[135], Allah´ın Peygamberi olan[136]´ o mübtelâ Zâtı´[137], gör dün mü? [138]

Onun hakkında, sende bir bilgi var mı?" diye sordu. [139] Eyyûb Aleyhisselâm:

"O, senin neyin olur?" dedi.

Leyya hatun, ağladı ve ağlayarak:

"O, benim kocamdı.

Sen, onu, gördün mü? Kendisi, şurada bulunuyordu" dedi.[140]

Eyyûb Aleyhisselâm:

"Sen, onu görsen, tanır mısın?" diye sordu. [141]

Leyya hatun:

"Evet! [142] Ben, onu, nasıl tanımam?´[143]

Onu, tanımaz olur muyum?´[144]

Görüp durduğum bir kişi, bana hiç gizli olur mu?" dedikten sonra, ona, korka korka baktı. Sonra da[145]:

"Vallahi, sıhhatli olduğu zaman, ona, şu halinle, senin kadar benzeyen bir kimse görmedim! [146]

Sıhhatli olduğu zaman, Allah´ın kullarından, sana, en çok benzeyeni o, olur du!" dedi. [147]

Eyyûb Aleyhisselâm:

"İşte, ben, o´yum! [148] Allah, sana rahmet etsin! Ben, Eyyûb´um!" dedi. [149]

Leyya hatun:

"Allâh´dan kork! Benimle alay etme! [150]

Ey Allah´ın kulu! Sen, benimle alay mı ediyorsun?" dedi.

Eyyûb Aleyhisselâm:

"Allah, sana rahmat etsin? Ben, Eyyûb´um!

Allah, bana, cesedimi iade etti!" dedi[151] ve gülümsedi.

Gülünce, Leyya hatun, onu, tanıdı ve onun boynuna sarıldı. [152]

Kucaklaştılar.´[153]

Yüce Allah´ın, Leyya hatunu da, gençleştirdiği ve ondan, on altı oğul dünyaya geldiği de, rivayet edilir. [154]

[122] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s. 162.

[123] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s.162, ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.131.

[124] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.131.

[125] Taberî-Tefsirc.17,s.71, Sâlebî-Arais s.162, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.131

[126] Sâlebî-Araiss.162

[127] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s.162, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.131

[128] Taberî-Tefsir C.17.S.71, Sâlebî-Arais s.162

[129] Taberî-Tefsir c.J7,s.71, Sâlebî-Arais s.162, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.131

[130] Taberi-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s.162

[131] Taberî-tefsir c.17,s.68, Sâlebî-Arais s. 159

[132] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.223, Tefsir c.3,s.189

[133] Taberî-Tefsir c.17,s.68, Sâlebî-Arais s.159, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.131

[134] Taberî-Tefsir c.23,s,167, Hâkim-Müstedrek c.2,s.582, ibn.Asâkir-Tarih c.3,s.2OO, Ebülfida-Elbidaye venniha ye C.1.S.223, İbn.Hacer-Metalilibül´aliye c.3,s.272

[135] Taberî-Tefsir c.17,s.68, Sâlebî-Arais s.160, İbn.Esîr-Kâmil d.s.131, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.223

[136] Taberî-Tefsir c.23,s. 167, Hâkim-Müstedrek c.2,s.582, Sâlebî-Arais s.160, İbn.Asakir-Tarih c.3,s.20O, İbn.Hacer-Metalibül´âliye c.3,s.272.

[137] Taberî-Tefsir c.23,s.167, Hâkim-Müstedrek c.2,s.582, Salebi s.160, İbn.Asâkir c.3,s.20O, İbn.Esîr c.1,s.131, Ebülfida c.1,s.223, Heysemî-Mecmuazzevaid c.8,s.208.

[138] Taberî-Tefsir c.23,s.167, Hâkim c.2,s.582, Salebî s.160, İbn.Asâkir c.3,s.200, İbn.Esîr c.1,s.131, Ebülfida

c.1,s.223, İbn.Hacer-Metalib c.3,s.272.

[139] Taberî-Tefsir c.17,s.68, Sâlebî-Arais s.160.

[140] Taberî-Tefsir c. 17,s.71.

[141] Taberî-Tefsir c.17,s.69,71, Sâlebî-Arais s.160,162, ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.131.

[142] Taberî-Tefsir c.17,s.69, Sâlebî-Arais s.160, ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.131.

[143] Sâlebî-Arais s.160.

[144] Taberî-Tefsir c.17,s.69, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.135.

[145] Taberî-Tefsir c.17,s.72, Sâlebî-Arais s.162.

[146] Taberî-Tefsir c.23,s.272,273, Hâkim-Müstedrek c.2,s.582, İbn.Asâkir Tarih C.3.S.200, Ebülfida-Elbidaye veni-haye c.1,s.223, Heysemî-Mecmauzzevaid c.8,s.2O8, ibn.Hacer-Metalibül´âliye c.3,s.272-273.

[147] Taberî-Tefsir c.17,s.72, Sâlebî-Arais s.162.

[148] Taberî-Tefsir c.17,s.69, Hâkim-Müstedrek c.2,s,582, Sâlebî-Arais s.160, İbn.Asakir-Tarih c.3,s.200, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.223, Heysemî-Mecmauzzevaid c.8,s.208,ibn.Hacer-Metalib c.3,s.273.

[149] Ebülfida-Tefsir c.3,s.189.

[150] Ebülferec ibn.Cevzî-Tabsıra c.1,s.193.

[151] Ebülfida-Tefsir c.3,s.189.

[152] Taberî-Tefsir c.3,s.189.

[153] Taberî-Tefsir c.17,s.69, İbn.Esîr-Kâmil C.1.S.135.

[154] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.224.

M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 1/316-319.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın