Eyyûb Aleyhisselâmın Allâha Münâcâtı Ve İbtilâsının Kaldırılışı

Eyyûb Aleyhisselâmın Allâha Münâcâtı Ve İbtilâsının Kaldırılışı:

Eyyûb Aleyhisselâm; din kardeşlerinden iki kişinin, kendisini, son derecede üzen konuşmalarını işittiği[93], kızıp zevcesini kovduğu, yanında ne bir yiyecek,

ne bir içecek, ne de, kendisine bakacak bir arkadaş bulunmadığını gördüğü za-man[94], secdeye kapandı, [95] ve:

"Ey Allah´ım! Sen, benim üzerimdeki ibtilâyı kaldırıncaya kadar, başımı, sec deden kaldırmayacağım! [96]

Hakîkat, bana (bu) derd (gelip) çattı. Sen, Esirgeyicilerin, Esirgeyicisisin! [97]

Hakîkat, şeytan, beni, yorgunluğa (meşakkata) ve azaba (hastalığa) uğrattı!" diye seslenerek halini arz ve ihtilasını kaldırmasını Rabb´inden niyaz etti. [98]

Yüce Allah, onu, (onun duasını) kabul buy urdu. [99]

"Başını, kaldır! Senin duanı, kabul ettim! [100]

Ey Eyyûb! Senin hakkındaki´[101] hükmüm, yerine geldi.

Rahmetim, gazabımı, geçti. [102]

Seni, yarlıgadım. [103]

Senden sonra, ibtilâya uğrayacak ve sabredecek kimseler için, bir mucize ve ibret olsun diye ev halkını ve malını ve onlarla birlikte bir mislini daha sana geri verdim! [104]

"Ayağınla, vur (yer´e)[105]

İşte, hem yıkanılacak, hem içilecek soğuk (bir su! buyurdu).´[106]

"Onun içinde şifâ vardır." [107]

Yüce Allah; Eyyûb Aleyhisselâmdan, böylece, o zararı gidermiş[108], Allah tara fından bir rahmef[109], ibâdet edenler için bir hâtıra[110], temiz akıl sahipleri için de, bir ibret[111] olmak üzere, hem ailesini, hem onlarla birlikte bir mislini daha ona bağışlamış[112], Eyyûb Aleyhisselâm, en ağır ibtilâlara katlanmakta mesel ve dillere destan olmuştur. [113]

Eyyûb Aleyhisselâm; yer´e ayağıyla vurunca, yerden bir su kaynayıp akmağa başladı.

Onunla, yıkandı.

Vücudunun dışındaki hastalık ve rahatsızlıklardan hiç bir şey kalmadı. [114]

Eyyûb Aleyhisselâm, kırk arşın kadar yürüdükten sonra[115], ayağını, tekrar ye re vurdu.

Yerden, diğer bir su daha kaynayıp akmağa başladı.

Eyyûb Aleyhisselâm, o sudan da, içti. [116]

Karnından, dışarı çıkmadık hastalık kalmadı.

Sıhhatli, sapa sağlam olarak ayağa kalktı.´[117]

Yüce Allah, ondan, bütün derdleri ve elemleri giderdi. [118]

Gençliğini ve güzelliğini, ona, geri çevirdi.´[119]

Kendisi, önce olduğundan daha güzel, daha üstün oldu.´[120]

Kendisine, Allah tarafından, altlı üstlü iki parça kıymetli bir elbise de, giydirildi.

Eyyûb Aleyhisselâm; ne tarafa baksa, orada, kendisine aid ev halkından veya malından olup ta, Allah tarafından katlanmış olarak kendisi için hazırlanmış bulunduğunu görmediği bir şey yoktu!

Hattâ, kendisinin, içinde yıkandığı zikredilen suya varıncaya kadar hepsini, ya nında hâzır buldu!

Yüksekçe bir yere çıkıp oturdu. [121]

[93] Ahmed b.Hanbel-Ezzühd s.54.

[94] Taberî-Tefsir c.17,s.70-71, Sâlebî-Arais s.161, Ebülferec İBn.Cevzî-Tabsıra c.1 ,s.193, ibn.Esîr-Kâmil c.1, s.13O.

[95] Ahmed b.Hanbel-Ezzühd s.54 Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s.161, Ebülferec-Tabsıra c.1 ,s.193, ibn.Esîr-Kâmil c.1,s. 130

[96] Ahmed b.Hanbel-Ezzühd s.54 İbn.Asakir-Tarih c.3,s.196, Ebülferec-Tabsıra c.1,s.193, Ebülfida-Elbidaye ven-nihaye c.1,s.222

[97] Enbiyâ: 83

[98] Sâd: 41

[99] Enbiyâ: 84

[100] Taberî-Tefsir c.17,s,71, Sâlebî-Arais s.161, ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.13O

[101] Taberî-Tefsir c.17,s.65, Sâlebî-Arais s.159, ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.135

[102] TaberMefsir c.17,s.Ş8, Sâlebî-Arais s.159, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.135

[103] Sâlebî-Arais s.159, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.135

[104] Taberî-Tefsir c.17,s.68, Sâlebî-Arais s.159, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.135

[105] Mes´ûdî (Vefatı: 346 Hicrî); Eyyûb Aleyhisselâmın; Neva beldesine üç Mil kadar uzaklıktaki Mescidi ile içinde yıkandığı suyun ve ibtilâ sırasında zevcesiyle yanında barındıkları kayanın, kendi zamanına, yâni Hicrî 332 yılına kadar malum ve mevcud bulunduğunu açıklar. (Mes´ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.48)

[106] Sâd: 42.

[107] Taberî-Tefsir c.17,s.68, Sâlebî-Arais s.159, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.135.

[108] Enbiyâ: 85.

[109] Enbiyâ: 85, Sâd: 43.

[110] Enbiya: 85.

[111] Sâd:43.

[112] Enbiya: 85, Sâd: 43..

[113] Ebülfida-Tefsir c.3,s.188.

[114] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s. 161

[115] Taberî-Tefsir c.23,s.167

[116] Taberî-Tefsir c.17,s.71, c.23,s.167, Sâlebî-Arais s.161.

[117] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s.161.

[118] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Hâkim-Müstedrek c.2,s.582, Sâlebî-Arais s.161.

[119] Taberî-Tefsir c.17,s.71, Sâlebî-Arais s.161, Ebülfida-Elbidaye vennihaye d,s.224.

[120] Taberî-Tefsir c.17,s.71.

[121] Taberî-Tefsir C.17.S.71.

M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 1/314-316.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın