|
Konu Başlığı: Yememden Gelen Sa'd Huzeym Heyeti Gönderen: Hadice üzerinde 13 Mayıs 2011, 15:21:39 Yememden Gelen Sa'd Huzeym Heyeti 1422) Ferve îbn Sa'îd'in dedesi şunu anlattı: Peygamber'in (s,a.v.) yanmdaydık. O'na, Yemen heyeti geldi ve: -Ya Rasulellah! Allah, bizi İmruu'l-Kays'm iki beytiyle diriltti, dediler. Rasulullah (s.a.v.): -"Nedir onlar?" dedi. -Seninle buluşmak üzere geliyorduk. Şöyle şöyle yerde bulunduğumuz sırada, su bizi yanılttı. Onu' bulamadık. Sonunda muğlayan a-ğaçlarmın bulunduğu bir yere vardık. Her birimiz, dibinde ölmek için bir ağaç gölgesine gitti. Ölmek üzere olduğumuz bir sırada bir süvari çıka geldi. Süvari bazımızı görünce şu şiiri okudu: Eşekler, su arkını aradıklarında, kendilerine ok atanlardan bir zarar gelmesinden ve onların attıkları okların böğürlerini kanatmasından korkarak, oradaki pınarın başında okçular bulunmadığı için Daric'e doğru yöneldiler: Süvari: -Bu şiiri kim söyledi? diye sordu. Bazımız: -îmruulkays, dedi. Süvari: -İşte, Vallahi, Daric önünüzdedir, dedi. O, bizim yorgunluğumuzu görmüştü. Hemen dönüp Daric'e vardı. Aramızdaki mesafe elli zira (arşın) kadardı. Imruulkays'ın tarif ettiği gibi su yosunu, o suyun üzerine gölge yapmaktaydı. Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Dünyada meşhur olan bu kişi, ahirette meşhur olmayan birisidir. Kıyamet günü, o, beraberinde kendilerini cehenneme götüren şairlerin sancağı olduğu halde gelir."[6] [6] Taberanî, Mu'cemu'l-Kebır, XVIII/99, 100 (Heysemî, Sa'd İbn Ferve İbn Afif, o da babasından o da dedesinden tarikiyle Onların biyografisini verenleri görmedim, demiştir.) Bakınız: e!-8ıdaye ve'n-ıMihaye, M/219; Kenzu'l-Ummai, 34449, 37875. |