Rasulullahın Sabah Ve Akşam Kaptığı Dua

Rasulullahın Sabah Ve Akşam Kaptığı Dua

1033) İbn Ömer şöyle dedi:

Rasulullah (s.a.v.) sabah-akşam şu duaları bırakmazdı:

"Allah'ım! Dinim, dünyam, ehlim ve malım hakkında senden af ve afiyet isterim. Allah'ım! Ayıplarımı ört. Korktuğum şeylerden beni emin kıl. Allah'ım! Önümden, arkamdan, sağımdan, solumdan ve üstümden (gelecek belâlardan) beni koru. Altımdan gelecek ani afet ve beladan senin-azametine sığınırım."

Alttan gelecek afet ve bela ile, yere batmayı kastediyordu. [2]

1034) Abdurrahman îbn Ebza'nm babası şöyle dedi: Peygamber (s.a.v.) sabah ve akşam olunca şöyle derdi:

"İslam fıtratı ve ihlas kelimesi üzere, Peygamberimiz Muhammed'in (s.a.v.) dini üzere, Hanif olan ve müşriklerden olmayan, atamız İbrahim'in milleti (dini) üzere sabahladık."[3]

1035) Ebu Hureyre şunu söyledi: Rasulullah (s.a.v.), sabah olunca şöyle derdi:

"Allah'ım! Sen'in varlığın sebebiyle sabaha çıktık. Senin varlığın sebebiyle akşama ulaştık. Senin varlığınla yaşarız. Senin varlığınla ö-lürüz. Dönüş sanadır." [4]

1036) Abdullah şunu anlattı:

Rasulullah (s.a.v.), akşama ulaştığında şöyle derdi:

"Akşama ulaştık. Mülk de Allah'a ait olarak akşamladı. Hamd, Allah'a mahsustur. Allah'tan başka ilâh yoktur. O, tektir. O'nun ortağı yoktur. Mülk O'nundur. Hamd da O'na aittir. O, her şeye kadirdir. Rabb'im! Senden bu gecenin hayrını ve ondan sonrakinin hayrını dilerim. Bu gece ve ondan sonrakilerin şerrinden sana sığınırım. Rabb'im! Tembellikten ve ihtiyarlığın kötülüğünden sana sığınırım. Rabb'im! Ben Cehennem'deki ve kabirdeki azaptan sana sığınırım."

Sabaha ulaşınca da: Yine bu duayı söyler, şöyle değiştirirdi: "Biz sabaha ulaştık. Mülk de Allah'a ait olarak sabahladı."[5]

[2] Ebu Davud, Sünen, 5358; İmam Ahmed, Musned, II/25; Hakim, Mustedrek, I/ 517; Beyhakî, Esma ve's-Sıfat, 138; Taberanî, Mucemu'l-Kebir, XII/343.

[3] İmam Ahmed, Musned, 111/406,407; İbn Ebı Şeybe, Musannef, iX/77; Heysemî, Mecmau'z-Zevaıd, X/115; Suyutî, Durru'l-Mensur, IH/66; Zebıdî, İthafu's-Sadeti'l-Muttakîn, V/111.

[4] Tirmizî, Sünen, 3391; Ebu Dayud, Sünen, kıtabu'1-edeb, bab: 109; ibn Mace, Sünen, İmam Ahmed, Musned, H/354, 255; İbn Ebı Şeybe, Musannef, X/244.

[5] Müslim, Sahih, kıtabu'z-zıkr ve'd-dua, hadis: 74, 76, Ebu Davud, Sünen, kıla-bu'l-edeb, bab: 109; Tirmizî, Sünen, 3390; imam Ahmed, Musned, I/440; İbnu's-Sınnı, Ame-lu'l-yevmı ve'l-leyle, 34, 64.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın