Rasulullah'ın Geceleyin Kıldığı Namaz

Rasulullah'ın Geceleyin Kıldığı Namaz

916) Mesruk şöyle dedi: Aişe'ye (r.a.):

"-Hangi amel, Rasulullah'a (s.a.v.) daha sevimliydi? diye sordum. Aişe (r.a.):

-Devamlı olan diye cevap verdi. Ben:

-O, ne zaman kalkardı? dedim. Aişe (r.a.):

"-Sarih'i duyduğu zaman kalkardı" diye cevap verdi.[21]

Bize îbn Naşir: Sarih horoz demektir ve onun ilk öttüğü zaman da, gecenin yansıdır, demiştir.

917) Huzeyfe şöyle demiştir:

"Rasulullah (s.a.v.) geceleyin (namaza) kalktığında ağzını (dişlerini) misvakla fırçalardı."[22]

918) Hz. Aişe şöyle anlattı:

"Rasulullah (s.a.v.), geceleyin kalktığında namaz kılardı. Namazına hafif (kısa) iki rekatle başlardı."[23]

919) Halid îbn Ma'dan'dan rivayet edildi. Bana Rabıta tul-Cureşî anlattı:

Aişe'ye şöyle sordum: Rasulullah (s.a.v.) geceleyin kalktığında ne derdi: Ne ile başlardı? Aişe şu cevabı verdi:

"On defa Allahuekber der, on defa elhamdülillah der, on defa sub-hanellah der, on defa lâ ilahe illallah der, on defa da "estağfirullah" derdi. On defa da: "Allahumma'ğfir lî ve'hdinî ve'rzuknî: Allah'ım! Bana mağfiret et, beni hidayet et ve bana nzık ver" derdi. On defa da: "Alla-humme! Innî eûzü bike mine'ddîki yevme'l-hısab: Allah'ım! Hesap günündeki darlıktan (sıkışıklıktan) sana sığınırım" derdi.[24]

920) Alkame şunu söyledi:

Aişe'ye (r.a.): Rasulullah'm (s.a.v.) günlerden birine tahsis ettiği birşey var mıydı? diye sordum. Aişe (r.a.) şöyle cevap verdi:

- "Hayır, O'nun ameli devamlıydı. O'nun gücünün yettiği şeye hanginizin gücü yeter ki" dedi.[25].

921) Ebu Seleme şöyle dedi:

Aişe'ye (r.a.) Rasulullah'm (s.a.v.) Ramazan'daki namazım sordum. Hz. Aişe (r.a) şu cevabı verdi:

Rasulullah (s.a.v.) onbir rekati geçirmezdi. Önce dört rekat kılardı. Artık o rekatlerin güzelliğini ve uzunluğunu sorma. Daha sonra dört rekat daha kılardı. Yine, o rekatlerin güzelliğini ve uzunluğunu sorma. Sonra üç rekat kılardı." Ben:

-Ya Rasulellah! Sen vitir kılmadan önce mi yatıyorsun? dedim. O:

- "Aişe! Benim, gözlerim uyur, kalbim uyumaz" diye cevap verdi.[26]

922) Abdullah îbn Şakik şöyle dedi:

Aişe'ye, Rasutullah'm namazını sordum. O da şu cevabı verdi:

"Rasuluilah (s.a.v.) geceleyin, içlerinde vitir de dahil olmak üzere dokuz rekat namaz kılardı. Bazı geceler, namazı ayakta, uzun kılar, bazı gecelerde de oturarak uzun kılardı. Ayakta kılarken okursa, ayaktayken rükû ve secde eder, otururken okursa, oturduğu yelden rükû ve secde ederdi."[27]

923) Hz. Aişe (r.a.) şöyle dedi:

"Rasulullah (s.a.v.) kilo alıp ağırlanınca, oturarak Allah'ın dilediğini okur oldu. Sureden, otuz veya kırk ayet kalınca ayağa kalkar, onları okur ve secde ederdi."[28]

924) Ibn Abbas şunu rivayet etti:

"Peygamber (s.a.v.) geceleyin kalkınca teheccüd namazı kılar ve şöyle derdi:

"Allah'ım! Hamd sanadır. Göklerin, yerin ve onlardakilerin nuru sensin. Hamd sanadır. Göklerin, yerin ve onlardakilerin Rabbi sensin. Hamd sanadır. Hakk sensin. Senin va'din haktır. Sana kavuşmak haktır. Cennet haktır. Cehennem haktır. Kıyamet haktır. Peygamberler haktır., Muhammed haktır. Allah'ım! Ben sana teslim oldum. Sana tevekkül ettim. Sana iman ettim. Tövbe edip sana rücu ettim. Ben hasmıma karşı ancak senin (burhanın) ile muhasama ettim (karşı çıktım). Düşmanınla aramızda ancak senin hakemliğine müracaat ettim. Benim gerek önceden, gerek sonradan işlediğim günahlarımla, gizli ve aşikar yaptıklarımı bana bağışla! Sen mukaddimsin (Öne alansın) ve muahirsin (geriye bırakansın). Senden başka ilah yoktur, ilah ancak sensin."[29]

925) Kureyb'ten rivayet edildi: îbn Abbas ona, şunu haber verdi:

Bir gece, teyzesi ve Hz. Peygamberin (s.a.v.) hanımı Meymune'nin yanında kalmıştı.

Ben, yatağın enine doğru yattım. Rasulullah da (s.a.v.) boyuna yattı. Rasulullah (s.a.v.) gece yarısına (veya biraz öncesine, yahut biraz sonrasına) kadar yattı. Uyanınca, eliyle gözlerini oğuşturmağa başladı. Daha sonra Al-i îmran suresinin son on ayetini okudu. Sonra kalkıp asılı duran bir su tulumundan güzel bir abdet aldı ve namaz kılmağa başadı.

Ben de kalkıp onun yaptığı gibi yaptım. Sonra gidip yanına durdum. Rasulullah (s.a.v.) sağ elini başımın üzerine koydu. Sağ kulağımı bükmeğe başladı. Daha sonra iki rekat, ondan sonra iki rekat, sonra iki rekat, sonra iki rekat, sonra iki rekat, sonra iki rekat namaz kıldı. Sonra vitrini kıldı. Sonra müezzin kendisine gelinceye kadar yattı. Kalktı, hafif iki rekat kıldı. Sonra çıkıp sabah namazım kıldı.

Başka bir rivayette şöyle demiştir:

"Allah'ım! Kalbime nur, kulağıma nur, gözüme nur, sağıma nur, soluma nur, önüme nur, arkama nur. ver. Bana nur ver."[30].

926) SafVan İbn Muattıl şöyle anlattı:

"Bir yolculukta Rasulullah'la (s.a.v.) birlikteydim. Geceleyin O'nun namaz kılışım seyrettim. Yatsı namazını kıldıktan sonra uyudu. Gece yarısı olunca uyandı. Al-i înıran suresinin sonundan on ayet okudu. Sonra misvakla dişlerini fırçaladı. Abdest alıp iki rekat namaz kıldı. Kıyamı mı, rükûu mu yoksa secdesi mi hangisi daha uzundu bilmiyorum. Namazı bitirince yattı. Sonra uyandı. Ayetler okudu. Misvakla dişlerini fırçaladı. Daha sonra abdest aldı. Namaz kıldıktan sonra yattı. Sonra uyanıp bunu yaptı. Sonra ilk defa yaptığı gibi yapmadı. Böylece onbir rekat kılmış oldu.[31]

927) Zeyd tbn Halid el-Cuhenî şunu anlattı:

"Bu gece Rasulullah'ın (s.a.v.) namazım takip edeceğim, dedim. E-şiğini veya çadırını yastık edindim. Rasulullah (s.a.v.) hafif iki rekat namaz kıldı. Sonra uzun iki rekat namaz kıldı. Sonra, öncekilerden daha kısa iki rekat namaz kıldı. Sonra, öncekilerden daha kısa iki rekat namaz kıldı. Sonra, öncekilerden daha kısa iki rekat namaz kıldı. Sonra, öncekilerden daha kısa iki rekat namaz kıldı. Sonra vitir namazını kıldı, îşte bu namazların tamamı onüç rekat oldu."[32]

Musannif (Ebu'l-Ferec Îbnu'l-Cevzî) şöyle demiştir:

Rasulullah'ın (s.a.v.) geceleyin kıldığı namazların rekatlarının sayısı hakkındaki rivayetler farklıdır. Yedi, dokuz, onbir ve onüç sayıları rivayet edilmiştir. Görünen odur ki sayı eksilip artmaktadır.[33]

[21] Buharı, Sahih, 11/63, Vlll/122; Beyhakî, Sünenu'l-Kubra, 111/17; Zebidî, İthafu's-Sadeti'l-Muttakîn, V/203; el-Hindî, Kenzu'l-Ummal, 17993.

[22] Buharî, Sahih, 1/70, H/5; Müslim, Sahih, kitabu't-tahare, bab: 15; Ebu Davud, Sünen, kitabu'Mahare, bab; 30; Nesaî, kitabu't-tahare, bab: 2, kitabu kıyarm'Ueyl, bab: 10; İmam Ahmed Musned, V/382, 397, 407; Beyhakî, Sünenu'l-Kubra, I/38; Bağavî, Şerhu's-Sunne, 1/395; Ebu Avane, Musned, 1/193; Humeydî, Musned, 441; İbn Ebî Şeybe, Musannef, 1/169; İbn Asakir, Tarih, İV/289.

[23] Müslim, Sahih, kiîabu salati'l-musaîfirin, bab: 26; ibn EbîŞeybe, Musannef, H/272.

[24] Nesaî, Sünen, bab; 9 (kıyamu'l-leyi), bab: 63 (istiaze); İbn Mace, Sünen, 1356; Heysemî, Mecmau'z-Zevaid.

[25] Buharı, Sahih, ill/55, VIII/122; Müslim, Sahih, salatu'l-musafirin, bab: 30; Ebu Da-vud, Sünen, kitabu't-tatavvu", bab: 29; İmam Ahmed, Musned, VI/43, 55, 189; Beyhakî, Sü-nenu'l-Kubra, İV/299; Tirmizî, Şemail, 160.

[26] İmam Ahmed, Musned, Vi/36.

[27] Müslim, Sahih, kitabu salati'l-musafirın, bab: 16; Ebu Davud, Sünen, kitabu't-tatavvu', bab: 1; Tirmizî, Sünen, 443; İbn Mace, Sünen, 1361; Nesaî, Sünen, kitabu kıya-mi'l-leyl, bab: 43; İmam Ahmed, Musned, VI/30,100, 253; Beyhakî, Sünenü'l-Kübra, II/472.

[28] Müslim, Sahih, salatu'l-musafirin, 117; Buharı, Sahih, kitabu'l-vudu', bab: 45; kıtabu'l-âzan, bab: 39, 68; kitabu'l-hibe, bab: 14; kitabu'l-hums, bab: 4; kitabu'l-mağazî, bab: 83; kıtabu't-tıb, bab: 22; Nesaî, Sünen, kitabu'I-imame, bab: 40; İbn Mace, Sünen, kitabu'l-cenaiz, bab: 64; İmam Ahmed, Musned, V/269, İV/46, 47, 227, 257.

[29] Buharı, Sahih, VIII/86; Müslim, Sahih, salatu'l-musafirin, 199; Tirmizî, Sünen, 3418; imam Ahmed, Musned, I/298, 308; Beyhakî, Sunenu'l-Kubra, I11/4, 5; İbnu's-Sınni, A-melu'l-yevmi ve'l-leyle, 756; Abdurrezzak, Musannef, 2574; İbn Huzayme, Sahih, 1151, 1152; Taberanî, Mu'cemu'l-Kebir, XI/43, 45; İbn Şeybe, Musannef, X/259.

[30] Nesaî, Sünen, 11/218; Ebu Davud, Sünen, 1349; İmam Ahmed, Musned, I/352; Hakim, Müstedrek, IH/535; İbnu's-Sınnî, Amelu'l-yevm ve'l-leyle, 760; Abdurrezzak, Musan-nef, 3862; Bağavî, Şerhu's-Sunne, İV/12.

[31] Daha Önce kaynakları geçti.

[32] Müslim, Sahih, kitabu salati'l-musafirin, 195; Ebu Davud, Sünen, saiatu'l-tatavvu1, 26; İbn Mace, Sünen, el-ikame, 181; Malik, Muvatta", salaîu'l-leyl, hadis: 12, İmam Ahmed, Musned, V/193.

[33] Abdurrahman İbnü’l-Cevzi, Ashâbın Dilinden Peygamberimizin Hayatı, Uysal Kitabevi: 416-419.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın