Rasulullah'ın Tevazusu

Rasulullah'ın Tevazusu

729) Ebu Hureyre (r.a.) şunu anlattı:

Bir müslümanla bir yahudi münakaşa ettiler. Müslüman: Muhammedi (s.a.v.) alemlere tercih edene yemin olsun, dedi. Yahudi de: Musa'yı alemlere tercih edene yemin olsun, dedi.

Müslüman Yahudi'ye kızıp onu tokatladı. Yahudi Rasulullah'a (s.a.v.) geldi ve olanları ona anlattı. Rasulullah (s.a.v.) Müslümanı çağırdı ve ona sordu. Müslüman yaptığını itiraf etti.

Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.):

- "Beni, Musa'ya tercih etmeyin. Çünkü kıyamet gününde, insanlar bayılırlar. Ben onların ilk ayılanı olurum ve Musa'yı Arş'in ucuna tutunmuş olarak görürüm. Bilmiyorum, o, bayılıp da benden önce ayılan kimseler arasında mıdır? Yoksa Allah Teâlâ'mn istisna kıldığı kimselerden biri midir?" dedi. [54]

730) Ebu Hureyre şöyle dedi: Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Bir kimsenin, benim Yunus Ibn Metta'dan daha hayırlı olduğumu söylemesi uygun değildir." [55]

731) Hz. Ömer şunu anlattı: Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Hristiyanların îsa Ibn Meryem'i övdükleri gibi beni övmeyin. Ben sadece bir kulum. Siz: Allah'ın kulu ve Rasül'ü deyin." [56]

732- Ebu Hureyre (r.a.): "Ona ellerini kesen o kadınların zoru neydi? diye sor" [57] ayeti hakkında Rasululiah'ın (s.a.v.) şu sözünü rivayet etmiştir:

- "Ben olsaydım hemen cevap verir, bahane aramazdım." [58]

733) Hz. Aişe'ye (r.a.) şöyle soruldu:

- Rasulullah (s.a.v.) evine girdiğinde ne yapardı? Hz. Aişe şu cevabı verdi:

- "Ailesinin hizmetlerinde bulunur, namaz vakti geldiği zaman da kalkıp namaz kılardı."

734) Enes şunu rivayet etti: Bir adam:

-Muhammed! Efendimiz! Efendimizin oğlu! Bizim en hayırlımız! En hayırlımızın oğlu! dedi.

Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.):

- "Ey cemaat! Her zaman nasıl konuşuyorsanız, öyle konuşun! Şeytan sizi saptırmasın! Ben, Abdullah'ın oğlu Muhammed'im. Ben Allah'ın kulu ve Rasulü'yüm. Vallahi! Sizin beni bulunduğum derecenin üzerine çıkarmanızı sevmem" dedi. [59]

735) Hz. Aişe'ye (r.a.):

-Rasulullah (s.a.v.) evinde ne yapardı? diye soruldu. O da şu cevabı verdi:

- "Rasulullah (s.a.v.) da bir insandı. Elbisesini temizler, koyununu sağar ve kendi işlerini kendisi görürdü."

Bir başka rivayette de şöyledir;

- "Sizden biri evinde ne yapıyorsa O da evinde aynı şeyleri yapardı. Ayakkabısını diker, elbisesini yamardı."

736) el-Bera şöyle dedi:

"Rasulullah'ı (s.a.v.) Hendek gününde toprak taşırken gördüm. Toprak, karnının beyazını örtmüştü."

737) Enes (r.a.) şunn anlattı:

"Rasulullah (s.a.v.), hastalan ziyaret eder, cenazelerde bulunur, kölenin davetine gelir ve eşeğe binerdi. Birgün onu, yuları liften olan bir eşeğin üzerinde gördüm."

738) Yine Enes şöyle anlattı:

Yahudi bir çocuk Rasulullah'a (s.a.v.) hizmet ediyordu. Hasta oldu ve Rasulullah onun ziyaretine gitti ve:

- "Allah'tan başka ilah olmadığına ve benim Allah'ın Rasul'ü olduğuma şehadet eder misin?" dedi. Çocuk babasına baktı. Babası:

-Muhammed'in sana emrettiğini söyle, dedi. Çocuk kelime-i şeha-deti getirdikten sonra öldü. Peygamber (s.a.v.):

- "Kardeşinizin cenaze namazını kılın ve bunu gömün" dedi. [60]

739) Ebu Hureyre, Rasulullah'ın (s.a.v.) şu sözünü nakletti:

"Eğer ben bir koyun paçası ziyafetine çağrılsam, mutlaka icabet e-derdim. Yine bana bir parça hediye edilse, onu da mutlaka kabul e-derdim." [61]

740) Enes şunu söyledi:

"Hiçbir şahıs onlara Rasulullah1 tan (s.a.v.) daha sevgili değildi. O'nu gördükleri zaman, ayağa kalkılmasından hoşlanmadığını bildikleri için, ayağa kalkmazlardı."

741) el-Hasen, Rasulullah'ı (s.a.v.) anlatırken şöyle dedi:

"Hayır vallahi! O'nun için kapılar kapanmaz, karşısında kapıcılar dikilmez, sabah akşam ona kazanlarla yemek götürülmezdi. Fakat O, gizlisi olmayan açık birisiydi. Allah'ın Rasulü'yle görüşmek isteyen birisi O'nunla görüşebilirdi. Yere oturur, yemeği yere konulurdu. Kalın ve kaba şeyler giyer, eşeğe biner, hayvanının terkisine adam alır ve vallahi elini yalardı."

742) Kays îbn Hazim şunu anlattı:

Bir adam Peygamber'e (s.a.v.) geldi. O'nun karşısında durunca adam korkudan titremeğe başladı. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.):

"Korkma rahat ol. Ben kral değilim. Beri ancak Küreyş'ten kuru et yiyen bir kadının oğluyum" dedi. [62]

743) Enes (r.a.) şunu anlattı: Aklından zoru olan bir kadın:

-Ya Rasulellah! Benim seninle bir işim var, dedi. Rasulullah:

- "Ey falanca kadın! İstediğin herhangi bir yolu seç. Seninle görüşebilmem için orada bekle" dedi. Rasulullah (s.a.v.) O'nun için birşeyler okuyarak yanında kaldı. Böylece kadın ihtiyacını yerine getirdi.

744) Yine Enes anlattı:

Bazan Medine'deki çocuklar gelip Rasulullah'm (s.a.v.) elini tutarlardı. Rasulullah (s.a.v.) elini çocuğun elinden çeker çekmez, O'nu istedikler yere götürürlerdi (Rasulullah (s.a.v.) çocukların gittiği yere giderdi)."

745) îbn Ebî Evfa şöyle dedi:

"Rasulullah(s.a.v.)dul ve yoksullarla birlikte yürümekten çekinmez ve onlara karşı kibirlenmezdi. Onların ihtiyaçlarını yerine getirirdi."

746) Kudame İbn Abdillah şunu anlattı:

"Rasulullah'ın (s.a.v.) boz bir deve üzerinde taş attığım gördüm. Ne başkasına vuruyor, ne kovuyor ne de "çekil, çekil" diyordu."

747) Nasr îbn Vehb el-Huzarî şunu anlattı:

"Rasulullah (s.a.v.) sırtına Curiye kadifesi konulmuş, eğersiz ve yularlı bir eşeğe bindi. Daha sonra Muaz'ı çağırıp terkisine bindirdi."

748) Esma Bint Yezid şunu söyledi:

"Peygamber (s.a.v.) bazı kadınların yanından geçti ve onlara selam verdi."

Çocuklara selam verdiği daha önce geçti.

749) Ebu Hureyre'yle Ebu Zerr şunu anlattılar:

"Rasulullah (s.a.v.), ashabının arasında otururdu. O sırada yabancı birisi gelir, soru sormak için, oradakilerin hangisinin Peygamber (s.a.v.) olduğunu bilemezdi."

Biz Rasulullah'tan (s.a.v.) gelen yabancının onu tanıyacağı bir o-turma yeri yapmasını istedik. Rasulullah (s.a.v.) orada biz de etrafında otururduk.

750) Hz. Aişe şöyle anlattı:

-Ya Rasulellah! Allah beni sana feda kılsın. Birşeye yaslanarak yemek ye, çünkü bu senin için daha rahat olur, dedim. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.):

- "Hayır! Ben kulun yemek yediği gibi yer, kulun oturduğu gibi o-tururum" dedi. [63]

751) Yine Hz. Aişe (r.a.) şunu anlattı: Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Melek bana gelip: Rabb'in sana selam edip: Dilersen kul nebisi, dilersen mülk nebisi ol, diyor, dedi. Cebrail'e baktım. Bana: Alçak gönüllü ol, dedi. Ben de:

"Kul nebisi olmak istiyorum, dedim." [64]

752) Abdullah Ibn Ebi Evfa şunu anlattı:

"Rasulullah (s.a.v.) çok zikir yapar, az konuşurdu. Namazı uzatır, hutbeyi kısaltırdı. ihtiyaçlarını yerine getirmek için, dul ve yoksullarla yürümekten çekinmezdi."

753) Ebu Said el-Hudrî şunu anlattı:

"Bir grup Muhacirle oturuyordum. Bizden birisi Kur'an okurken onlardan bazıları çıplak oldukları için birbirlerinden gizleniyorlardı. Biz de Allah'ın Kitab'mı dinliyorduk. Peygamber (s.a.v.):

- "Ümmetimden, kendime onlarla birlikte sabretmeyi emrettiğim kimseleri yaratan Allah'a hamdolsun" dedi.

Daha sonra Rasulullah (s.a.v.), bize eşit davranmak için ortamıza oturdu ve:

- "Muhacirlerin fakir olanları! Kıyamet günündeki tam nura sevinin. Size müjdeler olsun! Siz Cennet'e zenginlerden yarım gün yani beşyüz yıl önce gireceksiniz" buyurdu. [65]

[54] Beyhakî, Delaılu'n-Nubuvve, V/492; İbn Kesir, el-Bidaye ve'n-Nıhaye, I/248 Kadı lyad, eş-Şifa, 1/439.

[55] Buharî, Sahih, İV/193, VI/71, 92; Müslim, Sahih, kitabu'l-fedail, 167; Ebu Davud, Sünen, kitabu's-sunne, bab: 13; Ahmed, Musned, H/405; Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, V7 495.

[56] Buharî, Sahih, İV/204, VIII/210; Müslim, Sahih, kitabu'l-kader, bab: 7; Abdur-rezzak Musannef, 19757, Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, V/498; Ahmed, Musned, I/23, 24; Tir-mizî, Şemail, 172.

[57] Yusuf Suresi, 50.

[58] Ahmed, Musned, N/346, 389; Suyutî, Durru'l-Mensur, İV/23; İbn Kesir, Tefsir, İV/319.

[59] İmam Ahmed, Musned, II/99, 111/241; Hakim, Müstedrek, 1/15; Abdurrezzak, Musannef, 20522; İbn Hıbban, Sahih, 2228; İbn Huzeyme, Sahih, 109; Ebu Nuaym, Hılye-tu'l-Evliya, VI/252.

[60] İmam Ahmed, Musned, 111/260; Hakim, Mustedrek, 1/363; Buharı, Tarih, Vlll/ 432.

[61] Buharı, 111/201, Vll/32; Taberanî, Mu'cemul-Kebır, XI/120; İbn Hıbban, Sahih, 1064; İbn Sa'd, Tabakatul-Kubra, 1/95,107; İbn Adıyy, el-Kamıl, İV/1352, V/1688, 1937.

[62] Hakim, Müstedrek, H/466; Hatib, Tarih, VI/277, 279; Zebîdî,- İthafu's-Sadeti1!-Muttakîn, VI1/142; Heysemî, Mecmau'z-Zevaid, IX/20.

[63] Bağavî, Şerhu's-Sunne, XI/287.

[64] Bağavî, Şerhu's-Sunne, XII/249; imam Ahmed, Musned, 11/231; İbn Hibban, Sahih, 2137 (Mevarid); Munzirî, Terğıb ve't-Terhib, İV/196; Zebidî, Ithafu's-Sadetİ'l-Muttakîn, VII/116.

[65] Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, I/352; Tirmizî, kitabu'z-zuhd, bab: 37 (Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir, demiştir.); Ibn Mace, Sünen, kitabu'z-zuhd, bab: 6; Darimî, Sünen, ki-tabu'r-rikak, bab: 118; İmam Ahmed, Musned, il/296, 343, 451, 513, 519, V/366.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın