Rasulullah'ın Güzel Ahlaklı Olduğu

YEDİNCİ BÖLUM

RASULULLAH'IN MANEVİ ÖZELLİKLERİ

Rasulullah'ın Güzel Ahlaklı Olduğu

678) Enes İbn Malik şunu anlattı:

Rasulullah (s.a.v.) Medine'ye geldiğinde, Ebu Talha elimden tutup beni O'na götürdü ve:

-Ya Rasulellahî Enes zeki bir çocuktur. Sana hizmet etsin, dedi

Ben kendisine seferde ve hazarda hizmet ettim. Vallahi, yaptığım birşeyden dolayı bana: "Bunu niçin böyle yaptın?" Yapmadığım birşey-den dolayı da: "Bunu niçin şöyle yapmadın" demedi. [1]

679) Ebu Abdillah el-Cedeli şunu anlattı: Aişe'ye:

-Rasulullah'ın (s.a.v.) ailesi arasındaki ahlâkı nasıldı? diye sordum. Aişe:

- O, ahlâkça insanların en güzeliydi. Çirkin konuşmaz, çirkin şeye özenmezdi. O, çarşı ve pazarlarda bağırıp çağırmazdı. Kötülüğe kötülükle karşılık vermez, affederdi, diye cevap verdi. [2]

680) Enes îbn Malik şöyle demiştir:

"Peygamber (s.a.v.) kimseye sövmez ve lanet etmezdi. Lüzumundan fazla konuşmazdı. Bizden birine darıldiğında: "Alnı toprak olasıca!" derdi."[3]

681) Abdullah Ibn Mes'ud şunu anlattı:

Biz hepsi Kureyşli ve son derece yakışıklı olan seksen kadar kişi Rasulullah'm (s.a.v.) yannıdayken kadınları hatırladık ve onlar hakkında konuştuk, O da konuşmamıza katıldı. Öyle ki O'nun susmasını arzu ettim.

682) Simak şunu anlattı: Cabir İbn Semura'ya: -Rasulullah'la birlikte oturur muydun? diye sordum. Cabir:

-Evet! O, çok susan ve az gülen birisiydi. Ashabı onun yanında şiir söylerler, bazı işlerini konuşurlar, gülerler ve gülümserlerdi, diye cevap verdi. [4]

683) Hz. Aişe'den nakledildi:

Mina günlerinde yanında iki cariye def çalarlarken Ebu Bekr Aişe'nin odasına girdi. Rasulullah da (s.a.v.) örtüsüne bürünmüş haldeydi. Ebu Bekr cariyeleri azarladı. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.) yüzünü açarak:

- "Bırak onları, Ebu Bekr! Çünkü bunlar bayram günleridir" dedi. Aişe şöyle der:

-Ben mescidde oynayan Habeşlileri seyrettikten sonra usanıp kendiliğimden oturuncaya kadar, Rasulullah'm (s.a.v.) beni elbisesiyle örttüğünü gördüm. Sız oyunu seven bir genç kızın durumunu takdir edin. [5]

684) Harice îbn Zeyd Ibn Sabit anlattı: Bazı kimseler Zeyd Ibn Sabit'in yanına gelip: -Bize Rasulullah'ın (s.a.v.) hadislerini anlat, dediler. O da şu cevabı verdi:

-Biz dünyalık şeylerden konuşurduk, o da bizimle dünyalık şeylerden konuşurdu. Biz yemekten bahsettiğimiz zaman o da bizimle birlikte ondan bahsederdi. [6]

685) Enes îbn Malik şunu söyledi:

"Rasulullah (s.a.v.), insanların ahlakı en güzel olanıydı." [7]

686) Hz. Aişe şunu söyledi:

"Rasulullah'tan (s.a.v.) daha güzel ahlaklı hiç kimse yoktu. Ashabından ve ailesinden hiç kimse O'na buyur demeden seslenmezdi. Allah Teâlâ şu ayeti indirmiştir:

"Sen yüce bir ahlâk üzeresin." [8]

687) Hz. Aişe şunu anlattı:

"Ben Rasululîah'ın (s.a.v.) evindeyken kızlarla oynardım. Arkadaşlarım bana gelirler fakat Rasulullah'ı (s.a.v.) görünce utanarak saklanırlardı. Rasulullah (s.a.v.) benimle oyanamaları için onları benim yanıma gönderirdi." [9]

688) Enes İbn Malik şunu anlattı:

"Rasulullah (s.a.v.) ashabından birisiyle görüştüğü zaman, onunla birlikte ayakta dururdu. Adam onun yanından ayrılmak isteyinceye kadar o ayrılmazdı." [10]

689) Enes şöyle dedi:

"Peygamber (s.a.v.) çocukların yanından geçti ve onlara selam verdi." [11]

690) Enes İbn Malik şunu anlattı:

Çocukken Rasulullah (s.a.v.) bizim yanımızdan geçti ve: "Es-Selamu aleykum, çocuklar!" dedi. [12]

[1] Müslim, Sahih, kftabu'l-fedaij, bab: 13; Buharı, Sahih; kitabu'l-edeb, bab: 39, Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, 1/412.

[2] Buharî, Sahih, VIII/55; Müslim, Sahih, kitabu'l-mesacid, bab: 48; kitabu'l-edeb, bab: 5; kitabu'l-fedail, bab: 13; İmam Ahmed, Musned, 111/212, 270, VI/236; Beyhakî, Süne-nu'l-Kubra, II/436, IH/66, V/203, IX/310; Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, 1/313; İbn Ebi Şeybe, VIII/322; İbn Sa'd, i/90.

[3] Buharî, Sahih, kıtabu'l-edeb, bab: 44; İmam Ahmed, Musned, 111/144; Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, 1/314.

[4] Müslim, Sahih, kıîabu'l-mesacid ve mevadı'ı's-sala, bab: 25; Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, I/323, 324.

[5] Buharî, Sahih, II/20, 29, İV/47,225; Müslim, Sahih, kıtabu'l-îdeyn, bab: 4; Nesâî, Sünen, 111/197; Beyhakî, Sünenu'l-Kubra, VII/92, X/224; İmam Ahmed, Musned, VI/84: İbn Asakır, Tarih, 11/412.

[6] Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, I/324, Tırmızî, Şemail.

[7] Daha önce kaynakları geçti.

[8] Kalem Suresi, 4.

[9] Müslim, Sahih, kitabu fedaili's-sahabe, hadis no: 81; İmam Ahmed, Musned, VI/234.

[10] Nesaî, Sünen, kitabu'î-tahare, bab: 169; İbn Hacer, Fethu'l-BarT, XI/56; İbn Sa'd, Tabakat, I/99; Zebîdî, İthafu's-Sadeti'l-Muttakîn, VIİ/109.

[11] İmam Ahmed, Musned, 111/183; İbnu's-Sinni, Amelu'l-yevm ve'l-leyle, 223; Ebu Nuaym, Hılyetu'l-Evliya, VIII/378; ibn Hacer, Fethu'l-Bari, XI/33; Zebîdî; İthafu's-Sadeti'l-Muttakîn, VI/277.

[12] Yukarıdaki dipnota bakınız.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın