Kureyşlilerin Ensareve Yaptıklarını Öğrenmeleri

Kureyşlilerin Ensareve Yaptıklarını Öğrenmeleri Ve Bu Konuda Ne Yapacaklarını Görüşmeleri

309) Ka'b İbn Malik şöyle anlattı:

Arap hacıları Mina'dan ayrıldılar. Kureyş müşrikleri Mekke'de A-kabe beyati meselesini soruşturdular. Beyat meselesinin doğru olduğunu anladılar.

Medineli müslümanları aramağa çıktılar. Ezahır'da Sa'd İbn U-bade'yle, el-Munzir îbn Amr'a yetiştiler. El-Munzir'i yakalayamadılar. Ama Sa'd'ı yakaladılar. Onun ellerim boynunu bağlayıp Mekke'ye götürdüler. Cubeyr ibn Mut'ım'le el-Haris İbn Umeyye gelip:

-O, bizim ticaret yapmamıza müsaade ediyordu, dediler ve onu kurtardılar.

310) İbn İshak anlattı:

Rasulullah (s.a.v.) ashabına Medine'ye gitmelerini emretti. Onlar bölük bölük yola çıktılar. Rasulullah (s.a.v.) kendisine izin verilmesini beklemeğe başladı. Mekke'de müşrikler tarafından yakalanan zorla dinlerinden döndürülenler ve Ebu Bekr'le Ali'den başka muhacir kalmamıştı.

Ebu Bekr hicret için ondan izin istedikçe Rasulullah (s.a.v.) ona: - Acele etme! diyordu.

Müşrikler Rasuluîlah'm ashabının korunan bir yurtta konakladıklarım Öğrenince Rasulullah'ın onların yanma gideceğini anladılar.

Onunla ilgili durumu görüşmek üzere Daru'n-Nedve'de toplandılar. Daru'n-Nedve, Kusayy İbn Kilab'in evidir. Kureyşliler bir meseleyi ancak orada karara bağlarlardı. Yapacakları şeyi görüşmek üzere oraya girerlerdi. [124]

311) İbn İshak anlattı:

Bana, (yalancılıkla itham etmediğim arkadaşlarım, Abdullah) İbn Ebi Necîh'ten, o da Mücahid'den o da İbn Abbas'tan anlattı:

Kureyş müşrikleri, Rasulullah'ın durumunu görüşmek için toplandıklarında İblis, büyük bir şeyh kılığında onların karşısına çıkıp Dar'un-Nedve'nin kapısında durdu. Onlar:

-Kim bu şeyh? dediler. İblis:

-Necid halkından bir şeyh, onun için hazırlandığınızı duydu da sizin yanınıza geldi. Kendisinin görüş ve öğütlerini sizden esirgemeyeceği umulur, dedi. Onlar:

- İçeri gir, dediler. İblis onlarla birlikte içeri girdi. Kureyş'in her kabileden olan eşrafı bir araya geldi. Birbirlerine:

-Bu, adamın işi yaygın hale gelmiştir. Vallahi, biz, onun, kendisine tabi olanlarla birlikte üzerimize yürümeyeceğinden emin değiliz. Onun hakkındaki görüşünüzü birleştirin, dediler. İçlerinden birisi:

-Onu zincire vurarak hapsedin ve üzerinden kapıyı kilitleyin. Şairlerin başlarına gelen akibet gibi bir akibetin, bunun da başına gelmesini bekleyin, dedi. Necidli şeyh:

-Hayır, vallahi, bu yerinde bir görüş değil. Vallahi, onu hapsederseniz, kendisinin işi kilitlediğimiz kapının arkasına çıkar, ashabına u-laşır. Onlar da hemen üzerinize yürüyüp onu, elinizden çeker, alırlar, dedi. Birisi de:

- Onu aramızdan çıkarıp atalım, dedi. Necidli:

-Vallahi, bu da yerinde bir görüş değil. Siz, onun sözünün güzel, konuşmasının tatlı olduğunu, getirdiği şeylerle, insanların kalplerine hakim olduğunu görmediniz mi? Bunu yaparsanız onun Araplardan bir kabilenin yanında yerleşmeyeceğinden, sözüyle onları hükmü altına alıp kendisine tabi kılmayacağından ve onlarla birlikte üzerinize yürümeyeceğinden emin olamam, dedi. Ebu Cehil:

-Vallahi, benim onun hakkında henüz dile getirmediğiniz bir görüşüm var, dedi.

-Nedir o? dediler.

-Benim görüşüm şu: Her kabileden, güçlü kuvvetli, gözü pek, şerefli, soylu birer delikanlı alalım. Sonra onlardan, her birine keskin birer kılıç verelim. Onlar gidip hepsi birden tek adamın vurduğu gibi vurup onu öldürsünler. Böylece ondan kurtulup rahata kavuşalım. Delikanlılar böyle yapınca, onun kanı bütün kabilelerle savaşamaz, bizden diyet almağa razı olurlar. Biz de Abdumenaf oğullarına onun diyetini öderiz, dedi. Necidli şeyh:

-Yerinde söz bu adamın sözüdür. Sizin için ondan başka, yerinde bir görüş yoktur, dedi.

Müşrikler, Ebu Cehü'in görüşü üzerinde birleşmiş olarak dağıldılar. Cebrail Rasulullah'a (s.a.v.) gelip:

-Bu gece, her zaman ki yattığın yatakta yatma, dedi.

Gecenin üçte biri geçince, Rasulullah'ın kapısında toplandılar. U-yuduğu zaman, Rasulullah'ın üzerine saldırmayı beklemeğe başladılar.

Rasulullah (s.a.v.) onların yerini görünce, Ali ibn Ebi Talib'e:

- "Yatağımda yat uyu! Hadramevt işi yeşil abama bürün! Sana, onlardan hoşuna gitmeyecek birşey gelmeyecektir" dedi. Rasulullah (s.a.v.) o abasına bürünerek yatardı. [125]

312) İbnAbbas:

"Hatırla ki, kafirler seni tutup bağlamaları veya Öldürmeleri yahut seni (yurdundan) çıkarmaları için sana tuzak kuruyorlardı. Onlar (sana) tuzak kurarlarken Allah da (onlara) tuzak kuruyordu. Çünkü Allah, tuzak kuranların en iyisidir" [126] ayeti hakkında şunları söylemiştir:

Kureyşliler bir gece Mekke'de aralarında görüşme yaptılar. Bazıları: Sabah olunca onu iplerle bağlayın, dediler.

Bazıları: Onu öldürün, dediler. Bazıları da: Onu çıkarın, dediler.

Allah Teala peygamberine bunları bildirdi. O gece, Rasulullah'ın (s.a.v.) yatağında Ali (r.a.) yattı. Peygamber (s.a.v.) çıkıp mağaraya ulaştı. Müşrikler geceyi peygamberin yattığını sandıkları için Ali'yi bekleyerek geçirdiler.

Sabah olunca, ona saldırdılar. Onun, Ali olduğunu gördüklerinde -Allah, tuzaklarını geri çevirmiş oldu- şöyle dediler:

-Adamın nerde? Hz. Ali: -Bilmiyorum, dedi.

Onun izini takip ettiler. Dağa vardıklarında şaşırdılar. Dağa çıktılar. Mağaraya uğradılar. Mağaranın kapısında örümcek ağını görünce:

-Buraya girmiş olsaydı, örümcek ağı olmazdı, dediler.

Rasulullah orada üç gece kaldı.

313) Muhammed İbn Ka'b el-Kurazî anlattı:

Müşrikler onun kapısının önünde toplandılar. Rasulullah dışarı çıktı. Bir avuç toprak aldı ve toprağı onların başlarına saçtı. Müşrikler onu göremediler. Rasulullah (s.a.v.) şu ayeti okudu: "Önlerinden bir sed ve arkalarından bir sed çektik de onları kapattık, artık görmezler." [127]

Daha sonra gitmek istediği yere gitti.

Müşriklerle birlikte olmayanlardan birisi onların yanına gelip:

-Burada neyi bekliyorsunuz? dedi.

-Muhammed'i, dediler. Adam:

-Vallahi, Muhammed yanınızdan çıkıp gitmiş, dedi.

Sonra içeriye baktılar. Ali'nin Rasulullah'ın (s.a.v.) abasına bürünmüş olduğunu görünce:

-işte bu Muhammed! Abasının içinde, dediler. Ali, sabaha kadar orada kaldı.

Ali anlatır:

Yataktan kalkınca beni gördüler (benim olduğumu anladılar.)

314) El-Vakidî, şeyhlerinden şöyle rivayet etti, Rasulullah'ı bekleyen kimseler şunlardı:

Ebu Cehil, el-Hakem İbn Ebil-As, Ukbe İbn Ebi Muayt, en-Nadr İbnu'l-Haris, Umeyye İbn Halef, İbnu'l-Gaytala, Zem'a İbnu'l-Esved, Tuayma, İbn Adiyy, Ebu Leheb, Ubeyy İbn Halef, Nubeyh îbnul Haccac ve Munebbih Îbnu'l-Haccac. [128]

[124] İbn Hişam, Siretu'n-Nebeviyye.

[125] ibn Hişam, Siretu'n-Nebeviyye.

[126] Enfal Suresi, 30

[127] Yasin Suresi, 9

[128] Abdurrahman İbnü’l-Cevzi, Ashâbın Dilinden Peygamberimizin Hayatı, Uysal Kitabevi: 205-208.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın