Hz. Peygamberin Şefaati

Daha önce, Ebu Hüreyre'nin rivayet ettiği bir hadiste şöyle geçmişti: "İlk şefaat eden ve şefaati ilk kabul edilecek olan benim."[20]

1590) Ebu Hüreyre şöyle anlattı:

Rasulullah'a (s.a.v.) bir et (yemeği) getirildi. Ona kol tarafından bir parça takdim edildi. O, kolu severdi. Etten, dişleri ile bir parça kopardı. Sonra şöyle buyurdu:

"Kıyamet gününde, insanların efendisi benim. Bu neden? biliyor musunuz? Allah, gelmiş geçmiş bütün insanları düz bir yerde toplayacak. Çağıran sesini hepsine duyurabilecek, göz hepsini görebilecek, güneş yaklaşacak, insanların gam ve kederi dayanamayacakları ve tahammül edemeyecekleri dereceyi bulacak. Bunun üzerine insanlar birbirlerine: Halinizi görmüyor musunuz? Başınıza geleni görmüyor musunuz? Rabbinizin huzurunda kendinize şefaat edecek bir zat arasa-niza, diyecekler.

İnsanlar yine birbirlerine: Babanız Adem'dir, diyecekler. Adem'e gelecekler ve şöyle diyecekler:

-Ya Adem! Sen, insanların babasısın. Allah seni eliyle yarattı. Sana, kendi ruhundan üfledi. Meleklere emretti de sana secde ettiler. Aziz ve Celil olan Rabbinin huzurunda bize şefaat et. Halimizi görmüyor musun? Başımıza geleni görmüyor musun? Adem de şöyle der;

-Rabbim bugün öyle bir Öfkelendi ki, ne bundan önce böyle öfkelenmiştir ne de bundan sonra böyle öfkelenecek. O bana cennetteki a-ğaçtan yemeyi yasak etti de, ben ona isyan ettim. Nefsî, nefsî. Siz başkasına gidin. Nuh'a gidin.

Nuh'a gelirler v,e şöyle derler:

-Sen yeryüzüne gönderilen ilk peygambersin. Allah, sana şükreden kul demişti. Bize, Rabbin huzurunda şefaat et. Halimizi görmüyor musun? Başımıza geleni görmüyor musun? Nuh onlara:

-Rabbim, bugün Öyle bir öfkelendi ki, ne bundan önce böyle öfkelenmiştir, ne de bundan sonra böyle öfkelenecektir. Benim vaktiyle ettiğim bir bedduam vardır ki, onu kavmime etmiştim. Nefsî, nefsi". Siz benden başkasına gidin. İbrahim'e gidin.

Onlar İbrahim'e (a.s.) gelirler ve şöyle derler:

-İbrahim! Sen Allah'ın peygamberisin ve yeryüzü halkından Allah'ın halîlisin. Bize Rabbin huzurunda şefaat et. Halimizi görmüyor musun? Başımıza geleni görmüyor musun? İbrahim onlara:

-Bugün Rabbim öyle bir öfkelendi ki, daha önce öyle öfkelenmedi ve daha sonra da öyle öfkelenmeyecektir. Bu arada vaktiyle söylediği a-sılsız şeyleri andı ve: Nefsî, nefsî (ben ancak kendimi düşünebilirim, kendimi), siz benden başkasına gidin. Musa'ya gidin, dedi.

Onlar Musa'ya gelirler ve şöyle derler:

-Musa! Sen, Allah'ın Rasulüsün. Allah, seni risaletleri ve konuşmasıyle diğer insanlardan üstün kılmıştır. Bize Rabbin huzurunda şefaat et. Halimizi görmüyor mus.un? Başımıza geleni görmüyor musun? Musa onlara:

-Bugün Rabbim öyle öfkelendi ki, ne bundan önce böyle öfkelenmiştir ne de bundan sonra böyle öfkelenecektir. Hem ben (vaktiyle) öldürmeye memur olmadığım bir insan öldürdüm. Nefsî, nefsî. Siz, benden başkasına gidin. İsa'ya gidin.

isa'ya (a.s.) gelip şöyle derler:

-Isa! Sen Allah'ın Rasulüsün, Meryem'e attığı kelimesisin ve Allah'tan bir ruhsun. (Isa da: Evet öyle, dedi). Sen insanlarla daha beşikteyken konuştun. Bize, Rabbin huzurunda şefaat et. Halimizi görmüyor musun? Başımıza geleni görmüyor musun? Isa da onlara şöyle der:

-Bugün Rabbim öyle öfkelendi ki ne bundan önce, böyle Öfkelendi, ne de bundan sonra böyle öfkelenecektir. -Hiçbir günah zikretmedi-Benden başkasına gidin. Muhammed'e gidin.

Onlar gelip şöyle derler:

-Muhammedi Sen Allah'ın Rasulüsün ve peygamberlerin sonun-cususun. Allah senin önceki ve sonraki günahlarını affetmiştir. Rabbinin katında bize şefaatçi ol. Halimizi görmüyor musun? Başımıza geleni görmüyor musun?

Ben de kalkıp Arş'm altına geleceğim ve orada Rabbime secdeye kapanacağım. Sonra Allah kendisine ait hamdlerden ve senaların güzellerinden bana Öylelerini feth ve ilham buyuracak ki, onları, benden önce, hiçbir kimseye feth ve ilham buyurmuş değildir. Sonra: Muhammedi Başım kaldır, iste, istediğin verilecek. Şefaat et. Şefaatin kabul o-lunacak, denilir.

Bunun üzerine ben de: Rabbim! Ümmetimi, ümmetimi. Ya Rabbî! Ümmetimi, ümmetimi, diyeceğim. Bunun üzerine: Muhammedi Ümmetinden hesapsız olanları cennet kapılarının sağmdakinden cennete koy, denilecek. Onlar, bu kapıdan başka, öteki kapılarda da insanlara ortaktırlar.

Canım elinde olan Allah'a yemin ederim ki, cennet kapılarının iki kanadının arası, Mekke ile Hecer arası kadar veya Mekke ile Busra a-rası kadardır."[21]

1591) Enes îbn Malik rivayet etti: Peygamber (s.a.v.) buyurdu:

"Mü'minler kıyamet gününde toplanacaklar ve bu kendilerine ilham olunacak. Onlar şöyle diyecekler: Yüce Rabbimizden şefaat ailesel de bizi şu vaziyetimizden kurtarsa."

(1433)

(Bundan önceki hadiste geçenlere yalan bir ifade.)

Ravi şöyle dedi: "Ben (Muhammed) kalkacağım. Rabbimin huzuruna çıkmak için izin isteyeceğim. Bana izin verilecek. Rabbimi görünce secdeye kapanacağım. Allah dilediği kadar beni secde halinde bırakacak, sonra bana: Muhammed! Başını kaldır, iste, istediğin verilsin. Şefaat dile, sana şefaat hakkı verilsin, denilecek.

Başımı kaldıracağım. Rabbimin bana öğrettiği bir hamdle hamdedeceğim, sonra şefaat edeceğim, Rabbim bana bir had çizecek ve onlan cennete sokacağım. Dördüncü defa döneceğim ve şöyle diyeceğim: Ya Rabbi! Cehennemde Kur'an'ın hapsettiklerinden yani kendilerine ebe-diyyen cehennemde kalmak vacip olanlardan başka kimse kalmadı."

Enes îbn Malik bize Rasulullah'ın şöyle buyurduğunu anlattı:

[La ilahe illallah diyen ve kalbinde arpa tanesi kadar iyilik bulunan cehennemden çıkarılır.] Sonra la ilahe illallah diyen ve kalbinde zerre miktarı iyilik bulunan cehennemden çıkarılır. Sonra la ilahe illallah deyip de kalbinde buğday tanesi kadar iyilik bulunan cehennemden çıkarılır."[22]

1592) Enes şöyle dedi: Rasulullah (s.a.v.) şunu buyurdu:

"Her peygamberin kabul olunan bir duası vardır. Fakat ben, duamı kıyamet gününde, ümmetime şefaat etmek için sakladım"[23]

1593) Ubeyy İbn Ka'b anlattı: Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Kıyamet günü, insanların imamı, hatibi ve onların şefaat sahibi ben olacağım. Bunda övünme yok."[24]

1594) Enes şöyle dedi: Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Sırattan geçerken ümmetimi beklemek üzere ayakta dururken îsa yanıma çıkagelir ve şöyle der: Bu peygamberler, senden istemek ü-zere sana geldiler, (veya şöyle der: Onlar senin yanında toplanırlar ve içlerinde bulundukları durumun öneminden dolayı bütün ümmetleri Allah'ın dilediği yere ayırması için Allah'a dua ederler. Bazı insanlar ter içinde gemlenecekler. Mü'min, sanki çuval gibi terin üzerindedir. Kafiri ise, ölüm kaplar. Sana dönünceye kadar bekle der. Rasulullah (s.a.v.) gider. Arş'm altında ayakta durur. Hiçbir seçilmiş meleğin ve hiçbir peygamberin karşılaşmadığı şeyle karşılaşır. Allah, Cebrail'e şöyle vahyeder: Muhammed'e git. Ona şöyle de: Başını kaldır. İste ki istediğin verilsin. Şefaat et ki şefaatin kabul edilsin. Her doksan dokuz kişiden birini şefaatimle cehennemden kurtarma yetkisi bana verilir. Azız ve Celil olan Rabbime devamlı gider gelirim. Her istediğimde bana mutlaka

şefaat yetkisi verilir. Nihayet yüce Allah şöyle der: Muhammedi Allah'ın yaratıkları olan ümmetinden, bir gün ihlasla la ilahe illallah diyeni ve bu halde öleni cennete sok,"[25]

1595) Imran İbn Husayn şöyle dedi: Peygamber (s.a.v.) buyurdu:

"Muhammed'in şefaatiyle bir topluluk ateşten çıkarılır. Bunlar cehennemlikler diye adlandırılanlardır."[26]

1596) Enes Ibn Malik şöyle dedi: Rasulullah şunu buyurdu:

"Şefaatim, ümmetimden ehl-i kebaire (büyük günah işleyenlere) dir."[27]

1597) Abdullah İbn Amr şunu rivayet etti: Rasulullah buyurdu:

"Ben, şefaatle, ümmetimin yansının cennete girmesi arasında muhayyyer bırakıldım. Ben, şefaati tercih ettim. Çünkü o, daha umumî ve. daha yeterlidir. Onun (sadece) muttaki mü'minlere olduğunu mu zannediyorsunuz? Hayır. O, lekeli, kirli günahkârlar için de olur."[28]

1598) Abdullah şöyle dedi: Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Her peygamberin dünyada hemen yaptığı bir duası vardır. Ben, duamı kıyamet gününde kirli, lekeli günahkâr ümmetime şefaat olarak sakladım."[29]

1599) Ebu Said rivayet etti: Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Ben kıyamet gününde Adem oğlunun efendisiyim. Bunda övünme yok. Ben, kıyamet gününde ilk şefaat edenim. Yine bunda da övünme

yok." [30]

1600) Cabir İbn Abdillah şunu rivayet etti: Peygamber (s.a.v.):

"Her peygamberin ümmeti için bir duası vardır. Ben duamı kıyamet gününde ümmetime şefaat olarak sakladım." [31]

1601) Ubeyy Ibn Ka'b şöyle dedi: Rasulullah şöyle buyurdu:

"Kıyamet günü, ben peygamberlerin imamı, onların hatibi ve şe-faatlarının sahibi olacağım. Bunda övünme yok." [32]

[20] Müslim, Sahih, kitabu'l-iman, hadisp 332; İmam Ahmed, Musned, 111/140; jbn Mace, 4308; Darimî

[21] Buharî, Sahih, İV/163, VI/605; Müslim, Sahih, kitabu'l-iman, hadis: 327; Tirmiz Sünen, 2431; İmam Ahmed, Musned, U/435, 436,111/144.

[22] Yukarıdaki dipnota bakınız.

[23] Buharî, Sahih, kitabu'r-rikak; Müslim, Sahih, 1/124 ve devamı.

[24] İmam Ahmed, Musned, V/137; Beyhakî, Delariu'n-Nubuvve, V/481; İbn Ebî Asım, Sunne, H/364.

[25] Daha önce kaynakları geçti

[26] Buharî, Sahih, VIU/143

[27] Ebu Davud,4739,Tırmı...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın