Ölüme İlişkin Kaygıların Başkalarıyla Paylaşılması

c- Ölüme İlişkin Kaygıların Başkalarıyla Paylaşılmasıyla İlgili Bulgular

Araştırmadan elde edilen bulgulara göre deneklerin büyük çoğunluğu, ölümle ilgili kaygılarını başkalarıyla paylaşmaktadır. Ölümle ilgili kaygıların paylaşıldığı kimseler açısından sıralama şöyledir: Samimi arkadaşlar: %29.4; eş ve çocuklar:%22.8; anne-baba:4.8. Deneklerin %4.8'i başka seçeneğini işaretleyerek ölümle ilgili kaygılarını paylaştıkları diğer kimseler hakkında bilgi vermiştir, Buna göre bunlar arasında samimi görülen kimseler (9 kişi), kardeşler (5 kişi), ailenin diğer fertleri (3 kişi) ve bu konuda bilgili kimseler (2 kişi) bulunmaktadır. Bu konuda bir denek “anne-babanın dışında herkesle” cevabını verirken, başka bir denek de ölümle ilgili kaygılarını “Allah” ile paylaştığını ifade etmiştir. Diğer bir denek bu konudaki kaygılarını “şeyhi” ile paylaştığını bildirmiş, bir başkası ise bu konuda “kitaplarla” dertleştiğini ifade etmiştir. Ölümle ilgili kaygılarını değişik kişilerle de olsa paylaşanların toplam popülasyona oram %59.3 ile bu tip kaygılarını hiçkimseyle paylaşmayanlardan daha fazladır. Ancak ölümle ilgili kaygılarını içine atarak bu konuda hiçkimseye açılamayanların oranı (%40.7) küçümsenmeyecek derecededir.

Daha önce üzerinde durduğumuz “ölümü düşünme sıklığı”nın da ölümle ilgili tutumlarla yakından ilişkisi vardır. Zira bir tür takmak şeklinde olmamak şartıyla ölümü düşünme oranı arttıkça, onu tabii bir fenomen olarak karşılama oranı da artmaktadır. Daha önce de değindiğimiz gibi denekler arasında ölümü “sık sık” ve “arasıra” düşünenlerin oranı, ölümü “çok az” düşünen ve “hiç” düşünmeyenlerden oldukça yüksektir. Dolayısıyla bu bulgular da, deneklerin ölüm fenomenini günlük hayatlarından tecrit etmedikleri ile ilgili yukardaki bulguları desteklemektedir. Netice olarak ölümü düşünme sıklığı, ölüm hakkında konuşma ve ölümle ilgili kaygıları başkalarıyla paylaşma ile ilgili veriler, denekler arasında ölüme karşı bir yadsıma veya inkar tutumunun çok düşük düzeylerde olduğunu, buna karşılık araştırmaya katılan deneklerde, genelde ölümle ilgili olarak bir kabul tutumumun bulunduğunu söyleyebiliriz. [1106]

[1106] Yrd. Doç. Dr. Faruk Karaca, Ölüm Psikolojisi, Beyan Yayınları: 343-344.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın