İslâmiyet güneşi, Asya tarlasının çiçeklerini büyütecek
   
Şems-i İslâmiyet sema-i siyasette sehab-ı muzlimden halâs olduğundan, kamer-i medeniyeti tenvir ve Asya tarlasının
çiçeklerini tenmiye ve tezyin edecektir.
 
Meşrûiyet zemininde neş’et eden Birinci Şecere-i Tuba: İttihad-ı umumîdir. Zira, avam ve havas hiss-i dinle mütesaviyyen mütehassistirler. Eğer din namıyla olmasa, bîçare avam mazi tarafa dönüp gidecekler, zaman-ı saadete sizi şekva edeceklerdir.
İkinci Şecere-i Tuba: Eyadi-i şebabete mazhar olan medeniyetimizdir. Zira şeriat, mehasin-i medeniyete emirle beraber, medeniyeti inkıraza sevk eden ve ihtiyarlatmakta olan sefahat ve israfat ve maişetteki müthiş müsavatsızlıktan nehyediyor.
Üçüncü Şecere-i Tuba: İkbal-i istikbalimizi temin eden diyanet-i kâmilemizdir. Zira meşrûtiyette şeriat, esas-ı evvel-i medeniyetimizin deveran-ı demi yerine geçmiş olan şeriat-ı Ahmedîyi teneffüs ve terakkiyat-ı efkâr ile onun mülevves olan hikâyat ve İsrailiyat ve teşbihattan tasfiye edileceğinden, küre-i arzın deveran-ı demi yerine geçecektir. Veyahut şems-i İslâmiyet sema-i siyasette sehab-ı muzlimden halâs olduğundan, kamer-i medeniyeti tenvir ve Asya tarlasının çiçeklerini tenmiye ve tezyin edecektir. Zira din esası olduğu hâlde, hamele-i şeriat, dâhî ve siyasî adamlar olacaklar ve İslâmiyeti o hikâye-i İsrailiyattan tecrit edecek ve sileceklerdir.
“En kat’î fazilet odur ki, düşmanlar dahi onun tasdikine şehadet etsin.” Yeni Dünyanın en meşhur feylesofu demiş ki: “İslâmiyet çıktığı zaman âteş-i cevval gibi, odun parçalarına benzer sair edyan ve efkârı bel’ etti. On iki asırda iki yüz milyonun rehber-i hayatı olmuş ve o hakaik-i ulviye müsademat-ı âleme karşı hasiyetini ve hakikatini muhafaza etmekle şimdi mir’at-ı mücellâ gibi Muhammed-i Arabî’yi nazarımızda tecessüm ettiriyor.”

Eski Said Dönemi Eserleri, s. 33

LÜGATÇE

şems-i İslâmiyet: İslâmiyet güneşi.
sehab-ı muzlim: Karanlık bulut.
kamer-i medeniyet: Medeniyet ayı.
tenmiye: Büyütme, yetiştirme.
ikbal-i istikbal: Geleceğin talii.
deveran-ı dem: Kan dolaşımı.
sehab-ı muzlim: Karanlık bulut.
edyan: Dinler.