|
Konu Başlığı: İhlasın sırrını kendimize yerleştirmeliyiz Gönderen: Zehibe üzerinde 16 Kasım 2009, 16:16:52 Bismillahirrahmanirrahim
"Allah için kıyamda bulunup Ona kulluk edin." (Bakara Sûresi: 2:238.) "İhtilâfa düşmeyin; sonra cesaretiniz kırılır, kuvvetiniz elden gider." (Enfâl Sûresi: 8:46.) "Benim âyetlerimi, az bir dünya menfaatiyle değiştirmeyin." (Bakara Sûresi: 2:41.) "Nefsini günahlardan arındıran, kurtuluşa ermiştir. Nefsini günaha daldıran ise hüsrana düşmüştür." (Şems Sûresi: 91:9-10.) EY ÂHİRET KARDEŞLERİM ve ey hizmet-i Kur'âniyede arkadaşlarım! Bilirsiniz ve biliniz: Bu dünyada, hususan uhrevî hizmetlerde en mühim bir esas, en büyük bir kuvvet, en makbul bir şefaatçi, en metin bir nokta-i istinad, en kısa bir tarik-i hakikat, en makbul bir duâ-i mânevî, en kerametli bir vesile-i makasıd, en yüksek bir haslet, en sâfi bir ubudiyet, ihlâstır. Madem ihlâsta mezkûr hassalar gibi çok nurlar var ve çok kuvvetler var. Ve madem bu müthiş zamanda ve dehşetli düşmanlar mukabilinde ve şiddetli tazyikat karşısında ve savletli bid'alar, dalâletler içerisinde bizler gayet az ve zayıf ve fakir ve kuvvetsiz olduğumuz halde, gayet ağır ve büyük ve umumî ve kudsî bir vazife-i imaniye ve hizmet-i Kur'âniye omuzumuza ihsan-ı İlâhî tarafından konulmuş. Elbette, herkesten ziyade, bütün kuvvetimizle ihlâsı kazanmaya mecbur ve mükellefiz. Ve ihlâsın sırrını kendimizde yerleştirmek için gayet derecede muhtacız. Yoksa, hem şimdiye kadar kazandığımız hizmet-i kudsiye kısmen zayi olur, devam etmez; hem şiddetli mesul oluruz. “Benim ayetlerimi az bir dünya menfaatiyle değiştirmeyin.” (Bakara Sûresi: 41) âyetindeki şiddetli tehditkârâne nehy-i İlâhîye mazhar olup, saadet-i ebediye zararına, mânâsız, lüzumsuz, zararlı, kederli, hodfuruşâne, sakîl, riyâkârâne bazı hissiyat-ı süfliye ve menâfi-i cüz'iyenin hatırı için ihlâsı kırmakla, hem bu hizmetteki umum kardeşlerimizin hukukuna tecavüz, hem hizmet-i Kur'âniyenin hürmetine taarruz, hem hakaik-i imaniyenin kudsiyetine hürmetsizlik etmiş oluruz. Ey kardeşlerim! Mühim ve büyük bir umur-u hayriyenin çok muzır mânileri olur. Şeytanlar o hizmetin hâdimleriyle çok uğraşır. Bu mânilere ve bu şeytanlara karşı ihlâs kuvvetine dayanmak gerektir. İhlâsı kıracak esbabdan yılandan, akrepten çekindiğiniz gibi çekininiz. Hazret-i Yusuf Aleyhisselâm "Şüphesiz nefis daima kötülüğe sevk eder-ancak Rabbim rahmet ederse o başka." (Yusuf Sûresi: 12:53.) demesiyle, nefs-i emmâreye itimad edilmez. Enâniyet ve nefs-i emmâre sizi aldatmasın. (Lemalar Sh. 164) Bediüzzaman Said Nursi SÖZLÜK: BİD'A : Dinin aslına uymayan âdet ve uygulamalar. DALÂLET : Hak ve hakîkatten, dinden sapma, ayrılma; azma. DUÂ-I MÂNEVÎ : Mânevî duâ. Sözle yapılan mânâ yüklü duâ. ENÂNİYET : Benlik, gurur. ESAS : Temel. Kök. Rükün. şart. Hakikat ve mahiyetler. ESBÂB : Sebepler. HÂDİM : Hizmet eden, hizmetkâr. HAKAİK-I ÎMÂNİYE : Îmân hakîkatleri. HASLET : Huy, tabiat, karakter, meziyet. HÂSSA : Birşeye mahsus özellik, tesir, his, duygu. HİSSİYÂT-I SÜFLİYE : Alçaltıcı ve nefsin aşağılık istekleri, arzuları. HODFURUŞ : f. Kendini beğendirmeğe çalışan. Övünen. HUSUSAN : Bilhassa, özellikle. İHLÂS : Yapılan ibâdet ve işlerde hiçbir karşılık ve menfaati, hakîki ve esas gaye etmeyerek, yalnız ve yalnız Allah rızâsını esas maksat edinmek. İHSANÂT-I İLÂHİ : Allah'ın iyilikleri, bağışları. KEDER : Üzüntü, tasa, kaygı. KERÂMET : Allah'ın ihsanıyla velîlerin gösterdikleri adet dışı, olağanüstü haller. KUDSÎ : Mukaddes, yüce, temiz. Kusursuz ve noksansız. LÂAKAL : En az, hiç değilse, en azından. MAKBUL : Kabul edilmiş olan, geçerli. MÂNİ : Engel. MENÂFİ-İ CÜZ'İYE : Cüz'i, küçük menfaatler. Az bir fayda. MES'UL : Sorumlu. MEZKÛR : Sözü edilen, zikredilen, bahsedilen. MUKABİL : Karşı, karşılık olarak, bedel. MUZIR : Ziyan veren, zararlı, zarara sokan. MÜKELLEF : Yükümlü, vazifeli. Bir şeyi yapmaya mecbur olan. NEFS-İ EMMÂRE : Kötülüğü teşvik eden, emreden nefis. NEHY-İ İLÂHÎ : Allah'ın yasaklaması. NOKTA-İ İSTİNAD : Dayanak noktası, dayanma yeri. RİYÂKÂRÂNE : Gösteriş yaparcasına. İki yüzlüce. SÂFÎ : Temiz, pâk, duru SAKÎL : Ağır, can sıkıcı, çirkin. SAVLET : Saldırı. SIRR : Gizli hakikat. Gizli iş. Herkese söylenmeyen şey. ŞEFAATÇİ : Af için sebep ve vesîle olması ümit edilen. TAARRUZ : Sataşmak, ilişmek, saldırmak. TARÎK-I HAKİKAT : Hak ve hakikat yolu. TAZYİKAT : Baskılar, zorlamalar, sıkıştırmalar. TECÂVÜZ : Haddini aşma; söz veya hareketle ileri gitme, saldırma. UBÛDİYET : Kulluk, kölelik, kul olduğunu bilip Allah'a itaat etme. UHREVÎ : Ahirete dâir, öteki dünyaya âit. UMÛR-U HAYRİYE : Hayırlı işler. VAZİFE-İ ÎMÂNİYE : İmânla ilgili vazife. VESÎLE-İ MAKASID : Asıl maksada götüren vesîle, vasıta. ZİYÂDE : Fazla, çok. |