Sevgi söz değil özdür

Sevgi söz değil özdür

Sevgi kağıda yazılmaz, kalbe kazınır
Sevgi, ya var, ya da yoktur Biraz var, biraz yok olmaz
Sevginin tam tarifi yapılamaz Çünkü sevgi sadece akılla kavranmaz Çünkü sevgi, kalpten kavranan ve yaşanan bir güzelliktir Bu sebeple de, kalpsizlerin, merhametsizlerin ve maddecilerin sevgiden söz etmeye hakları yoktur Hem dünyanın peşinde olacaksın, maddi kazançların ince hesapların içinde kaybolacaksın, hem de sevgiyi yaşayacaksın, olur mu?

Böyle biri ancak sevginin sözünü edebilir, özünü ne bilir, ne de bildirebilir

İşte bu yüzden çağımız, sevginin çok yazıldığı, çok söylendiği bir zaman dilimi haline gelmiştir Zira, yaşayan azaldıkça, sözünü eden çoğalmaktadır
Sevgi anlatılamaz, yaşanır Sevgiyi yaşayamayanlar hep anlatıyorlar, sürekli ondan söz ediyorlar Bu ya bir sahteciliktir, ya da yaşayamadığına hasretlenmek, hatta hasetlenmek

Bu durumda ortaya çıkan sevginin sömürülmesi, içinin boşaltılmasıdır

Söylenen ve yazılan, yürekten taşan ve içte taşınamayandır

Böyle olduğu içindir ki, Akif merhum bile, "Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizarım" diye dertlenir
Sevgiyi asıl söyleyen, bedenin bütünüdür Çünkü insanın içini gerçek anlamda sevgi donatırsa, bütün vücut ruhun dili olur Sevgiyi yaşayan aldığı nefes, attığı adım sevgi olur Sevgi ayrı ve özel bir eylem olarak görünmez sevende Çünkü onun her işi, her sözü, her özelliği sevgiden ibarettir

Sevgi insanı, ekmeksiz, susuz, hatta havasız yaşar ama, sevgisizliğe dayanamaz Onun ekmeği, suyu, havası sevgidir

Böyle olunabilir mi diye düşünen, böyle olamaz Sevgi pazarlıkla var olamaz Sevgi, çıkar hesaplarıyla, verme alma planlarıyla yaşamaz

Çünkü sevgi, fedakarlıktır

Sevgi, sevdiğinde fani olmaktır Sevgi, sevdiğinin, "Hadi!” dediğinde, "nereye?" diye sormamaktır Böylece sevmeyen ve böylesine sevilecek olanı bulmayan, sevginin uzağındadır Öyleyse, en çok sevilmesi gereken, bu muhteşem duyguyu yoktan yaratıp yüreklerimize hediye edendir En çok sevgi, sevmeyi bize öğretene olmazsa, sevgiye saygısızlık yapılmış olmaz mı?
En çok Allah'ı sevmemek, sevginin öz kaynağından koparılmasıdır

Kaynağından koparılan sevgi, sevgi olmaktan çıkıyor Her şeyin sahtesi kötüdür, çirkindir, çekilemez ama, sevginin sahtesi, ne yenir, nede yutulur Sevginin sahtesi hiçbir şeye benzemez Çünkü sevgi samimiyetle mayalanmadan kendisi olamaz, varlığını bulamaz, özelliklerini kazanamaz Böylesine bir yokluktan bir sevgi edebiyatı çıkıyor Tumturaklı sözlerle sevgi anlatılıyor Ne ki çok anlatıyorsun, o az yaşanıyor demektir Hani bir Allah Dostu'nun şu sözünde olduğu gibi:"Ben, Allah'ı hatırlamaktan utanırım Çünkü, her hatırlama bir unutmadan sonradır"

Ne ki, anma günlerinin konusudur, demek ki unutulmaya yüz tutmuştur Bizim sevgi geleneğimizde, sevginin sözü çok edilmez Çünkü, 24 saat yaşanan bir güzellik, dillerde dolaşmaya muhtaç değildir

Sevgi bakıştır
Sevgi, selamdadır
Sevgi, tebessümdedir
Sevgi, hatır soruştadır
Sevgi, yardım ediştedir
Sevgi, bazen bir geçmiş olsunda, bazen de bir teselli tavsiyesindedir
Sevgi, pişirilen yemektedir
Sevgi, "Hoşgeldin"de, "Güle Güle"de, "Allaha ısmarladık" tadır
Yürekte gerçek sevgi gerçekten varsa, herşey sevgidir
Görünüşe, etkisi, hissi ne olursa olsun herşey sevgi olur Ve seven sevdiğine, "Senden gelen başım gözüm üstüne" der

Sevgi, kal değil, hal işidir

Sevgi, ruhun dilidir O konuşmaya başladı mı, öteki diller susar Konuşsalar da sesler, sözleri duyulmaz olur Sevginin olduğu yerde, atmosfer sevgiden ibaret hale gelir Kurt ve kuş sevgiden başkasını bilmez olur
Sevgi, intisap sırrıdır

Ait olduğu kaynağı keşfettiğinde, kanatlanır, kanatlandırır

Kabına sığmaz olur Dolar taşar, gizlenemez bir muhabbet coşkunluğu ile çevresini kuşatır İnsanlığı sevmek, insan olmanın gereğidir İnsanlığı bize bağışlayan ve bilinçli sevmeyi öğreten Rabbimize ne kadar şükretsek azdır Çevremizde varlığını hissettiğimiz her şey, O’ndan eserdir diye seviyoruz Ve yarattığı her şeyle dostluk kuruyoruz, kardeş oluyoruz Canlı cansız bütün varlık dünyasıyla birleşip bütünleşiyoruz

Birlik dünyası, dirlik dünyasıdır Yaratıcının birliği etrafında bir ve beraber olmuş varlığı tutan, dengeleyen, düzenleyen “sevgi”dir…

İşte bu sevgiyi yaşamak, insanı mutlu, huzurlu ve iştiyaklı kılıyor Yaşama sevinci bu sevgiyle kalplere doluşuyor

Bu sevgi, üzüntünün ilacı ve mutluluğun mayasıdır

Vehbi VAKKASOĞLU
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın