Hakiki,Halis Bir Nur Talebesi-2

Hakiki,Halis Bir Nur Talebesi

Bir Nûr Talebesi şahs-ı ma'nevî nâmına Risâle-i Nûr'dan konuşsa, kâbiliyeti miktârınca inbisât ve inkişâfa mazhâr olur. Bu inbisât gayr-i şuûridir. Bu inkişâf iki koldan nebeân eder; Biri Peygamber Efendimizden (A.S.M.) ikincisi ise, Üstâddan (R.A.). O za-man kişinin hiç haberi olmadan feyzi ve belâgatı artar.
Dört tip Nûr Talebesi vardır. Birincisi: Risâle-i Nûrdaki hakikatlerle anlaşır, mizâ-cını Nûrcu yapamadığı için ce-maâtle anlaşamaz. İkincisi: cemaâtle anlaşır, gabâvetinden veya sû-i talihinden hakikatlerle anlaşamaz. Üçüncüsü: hem cemaâtle, hem de hakikat-lerle anlaşır. Ne mutlu o kimseye. Dördüncüsü: ne cemaâtle, ne de hakikatlerle anlaşır. Hafazanallah! Ya Rabbi bizi hem cemaâtle, hem hakikatlerle anlaşanlardan eyle! Âmin.

Bir Nûr Talebesinde mukâvemet ve kayyûmiyet felsefesi hükmetmelidir. Bunların çeşitli göstergeleri vardır. Meselâ, Bir Nûr Talebesi yalnız kaldığı zaman dahi, ihlâsını ve mukâvemetini devâm ettirebiliyorsa mukâvimdir. Kayyûmiyet ise, hizmetteki sebât ve devam ile husûle gelir. "Buranın hizmeti benimle kâim ve dâim, ben hizmete gitmezsem hizmet çatlar, derse gitmezsem hizmet yıkılır" tarzında hâlet-i rûhiye içinde olacak.

Bir Nûr Talebesinin iki türlü düşüşü vardır. Biri âni ve def'i. Bu tür düşüşde ayılma çabuk olabilir. İkincisi tedrici düşüş. Bu birinciden daha tehlikeli. Hayâttaki tâvizler ile insan tedricen yıkılır, ama farkında bile olmaz.

Bir Nûr Talebesi kardeşini kıskansa, rahmet ve taksimât-ı İlâhiyeyi ittihâm etmiş olur. Kardeşini kıskanan o Nûr Talebesi yerinde sayar, bir adım dahi atamaz.

Bir Nûr Talebesi kendisini uhuvvete ve tesânüde mecbûr bilecek. Mes'elemiz ferdi ve şahsi değil ki. Mes'ele, Kur'ânın hakkâniyetinin bütün kalplere çakılmasıdır. Çünki, cemaâtin en büyük kuvveti tesânüddür. Samimi muhabbetle, karşılıksız, ivâzsiz bir kardeşlik ile tesânüd olsa, o cemaât dağlardan daha râsihdir, sağlamdır.
Bir Nûr Talebesi için en acı olan şey Risâle-i Nûr'a karşı mahcûbiyettir. Çünki, kitâblar rafta duruyor, okunmuyor.
Bir Nûr Talebesi bir yıl, bir ay, bir hafta, hattâ bir gün okumazsa ne olur? Bu dehşetli zamanda okumadan kendini muhâfaza etmek mümkün değildir.

Bir Nûr Talebesi, kendinin değil, din-i İslâmın meddâhıdır. "Bütün dünya benim bizzat şahsımı medh-ü senâ etse inandıramazlar ki, ben iyiyim." diyecek.
Bir Nûr Talebesinde eğer hayat ve yaşama hissi din hissine galebe çalarsa, o zât ma'nen semâvi tokada müstehâk olmuş olur.

Bir Nûr Talebesinde da'vâ rûhu, istihsân denilen bir hâle çıkmazsa nâkıstır. Yâni, bir şeyi ziyâde beğenmek, ziyâde sevmek, ziyâde o şeyde fâni olmak icâb eder. Yâni, her şeyi bilmez, fakat bir şeyi iyi bilir. İstihsânın esâsı kesretten kopuştur. Yalnız "Seninle olayım, isterse aç kalayım. Vazife cümleden âlâ, nefis cümleden ednâ." der.

Risâle-i Nûr'a hizmet edenler üç guruptur.
Birincisi; nefis ve enâniyetini yenmeden hizmet edenler, bunlar şahs-ı ma'nevinin kiridir. İkincisi; iddiâsızlardır. Bunlar itaâtkâr olmakla berâber aksiyondan uzaktırlar. Üçüncüsü; hakiki Nûr Talebeleridirler. Bunlar cemaâtin hem önünde, hem ortasında, hem de arkasında olabilirler. Öndekilerin vazifesi şahs-ı ma'neviye kuvvet vermektir. Bunlar aynı zamanda Risâle-i Nûrun kudsiyetini terennüm ederler. Ortadakiler hâli muhâfaza ederken, arkadakiler de duâ ve ilticâ ile ma'nevi destek verirler.
Bir Nûr Talebesinin meşreb ve mesleği ne olursa olsun, eğer bu da'vâ-yı Kur'âniyeye hizmet ediyorsa ben ona ebediyyen minnetdârım. Mes'elelere şahsiyet âlemi ile değil, hizmet âlemiyle bakıyoruz. Hizmet edeni, hizmet nâmına kucaklıyoruz.

Bir Nûr Talebesi Üstâdın çizdiği ve hizmet rehberinde toplanan modele yâni, ihlâs, sadâkat, tesânüd, uhuvvet, tevâzu ve mahviyet gibi şartlara uymuyorsa o Nûr Tale-besi medreseye belki yüz tane adam getirir amma, ileride bin tane götürür. Kardeşim hizmet düstûrları Risâle-i Nûr'un rayıdır. Bunlar olmazsa sen makâm-ı rızâya, makâm-ı mahbûbiyete, makâm-ı sıddıkiyete çıkamazsın. Onların esâsı da, sırr-ı ihlâs ile sırr-ı u-huvvettir.
Bir Nûr Talebesinin Risâle-i Nûru çok okuması meslek ve meşrebin şahsiyetine yerleşmesini kolaylaştırır. Risâle-i Nûru on def'adan fazla oku, devret, ondan sonra istediğin kitâbı oku. Bu hakikatler tam meşrebine yerleşmeden, başka kitâbların okuması, şahsiyetde bozukluklar meydana getirir.

Bir Nûr Talebesi için Risâle-i Nûr'un şahs-ı ma'nevîsi makâm-ı Mehdiyete mazhârdır. Makâm-ı Mehdiyyet umûmun hidâyetine, beşerin diriltilmesine çalışıyor. Bu şahs-ı ma'nevînin en zâhir ölçüsü ise, ekser (vâris) ağabeylerin toplandığı hey'ettir. Bu hizmeti bir dest-i inâyet tanzim ediyor. Başta Üstâdın hayâtı buna şâhittir. Risâle-i Nûr'un bayramı geliyor. Cenâb-ı Hak tasfiye ediyor. Kabuk kalkıyor, lüb ortaya çıkıyor. Yahu, ap-tal kargaların eliyle ormanlar meydana geliyor. Allah (C.C.) isterse fâsıkların eliyle de İslâmiyeti inkişâf ettirir.

Bir Nûr Talebesine Risâle-i Nûr'un fâidesi iki türlüdür: Biri istifâde, diğeri istifâza... İstifâde, idrâke, istifâza ise kalbe bakar. Kalb ne derece sâde ve berrak olursa o derece feyze mazhâriyet artar. İnsan ne nisbette ma'sûmlaşırsa o derece feyz-i İlâhiye mazhâr olur. En büyük feyze peygamberler mazhâr olmuşlardır. İstifâza, istifâdeden daha önemlidir. Çünkü ma'lûmât, bir adamı yalnız başına da'vâda tutamaz. Hizmet ettiren istifâzadır, füyüzât ve kudsiyettir. Füyüzât ve kudsiyete ulaşmak ise, göze hakîm olmaktan geçer. İnsan ma'nen öyle bir hazinedir ki, nihayetsiz istidâtlar taşır. Birisi iştihâ ile bir harâma baksa, belki bin istidâdını birden köreltir.

Zübeyir Gündüzalp
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın