Dünya bir lezzet verse, bin elem çektirirBismillahirrahmanirrahim
Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim! Benim sû-i ihtiyarımla ömrüm ve gençliğim zayi olup gitti. Ve o ömür ve gençliğin meyvelerinden elimde kalan, elem verici günahlar, zillet verici elemler, dalâlet verici vesveseler kalmıştır.
Ve bu ağır yük ve hastalıklı kalb ve hacâletli yüzümle kabre yakınlaşıyorum.
Bilmüşahede, göre göre, gayet sür’atle, sağa ve sola inhiraf etmeyerek, ihtiyarsız bir tarzda, vefat eden ahbap ve akran ve akaribim gibi, kabir kapısına yanaşıyorum.
O kabir, bu dâr-ı fâniden firâk-ı ebedî ile ebedü’l-âbâd yolunda kurulmuş, açılmış evvelki menzil ve birinci kapıdır.
Ve bu bağlandığım ve meftun olduğum şu dâr-ı dünya da, kat’î bir yakîn ile anladım ki, hâliktir gider ve fânidir ölür. Ve bilmüşahede, içindeki mevcudat dahi, birbiri arkasından kafile kafile göçüp gider, kaybolur.
Hususan benim gibi nefs-i emmâreyi taşıyanlara şu dünya çok gaddardır, mekkârdır.
Bir lezzet verse, bin elem takar, çektirir.
Bir üzüm yedirse, yüz tokat vurur.
Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim! “Her gelecek şey yakındır.” sırrıyla ben şimdiden görüyorum ki, yakın bir zamanda, ben kefenimi giydim, tabutuma bindim, dostlarımla veda eyledim.
Kabrime teveccüh edip giderken, Senin dergâh-ı rahmetinde, cenazemin lisan-ı haliyle, ruhumun lisan-ı kàliyle bağırarak derim:
“El-aman, el-aman! Ya Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın hacâletinden kurtar!”
İşte kabrimin başına ulaştım, boynuma kefenimi takıp kabrimin başında uzanan cismimin üzerine durdum. Başımı dergâh-ı rahmetine kaldırıp bütün kuvvetimle feryad edip nidâ ediyorum: “El-aman, el-aman! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın ağır yüklerinden halâs eyle!”
İşte, kabrime girdim, kefenime sarıldım. Teşyîciler beni bırakıp gittiler. Senin af ve rahmetini intizar ediyorum. Ve bilmüşahede gördüm ki, Senden başka melce ve mence yok. Günahların çirkin yüzünden ve mâsiyetin vahşî şeklinden ve o mekânın darlığından, bütün kuvvetimle nidâ edip diyorum:
“El-aman, el-aman! Ya Rahmân! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Yâ Deyyân! Beni çirkin günahlarımın arkadaşlıklarından kurtar! Yerimi genişlettir!
İlâhî, Senin rahmetin melceimdir ve Rahmeten li’l-Âlemîn olan Habibin, Senin rahmetine yetişmek için vesilemdir. Senden şekvâ değil, belki nefsimi ve halimi Sana şekvâ ediyorum.
“Ey Hâlık-ı Kerîmim ve ey Rabb-i Rahîmim! Senin Said ismindeki mahlûkun ve masnuun ve abdin, hem âsi, hem âciz, hem gafil, hem cahil, hem alîl, hem zelîl, hem müsi’, hem müsin, hem şakî, hem seyyidinden kaçmış bir köle olduğu halde, kırk sene sonra nedamet edip Senin dergâhına avdet etmek istiyor.
Senin rahmetine iltica ediyor.
Hadsiz günah ve hatîatlarını itiraf ediyor.
Evham ve türlü türlü illetlerle müptelâ olmuş, Sana tazarru ve niyaz eder.
Eğer kemâl-i rahmetinle onu kabul etsen, mağfiret edip rahmet etsen, zaten o Senin şânındır. Çünkü Erhamürrâhimînsin.
Eğer kabul etmezsen, Senin kapından başka hangi kapıya gideyim? Hangi kapı var? Senden başka Rab yok ki dergâhına gidilsin. Senden başka hak mâbud yoktur ki ona iltica edilsin.” (Lemalar 17. Lema 12. Nota)
Bediüzzaman Said Nursi LÜGAT:Abd : Kul
Âciz : Güçsüz, Elinden Bir Şey Gelmeyen
Ahbap : Dostlar, Sevgililer
Akarib : Akrabalar, Yakınlar
Akran : Arkadaşlar
Alîl : Hasta, Hastalıklı
Âsi : İsyan Eden
Avdet Etmek : Geri Gelmek, Dönmek
Bilmüşahede : Gözle Görerek
Dâr-I Dünya : Dünya Yurdu
Dâr-İ Fâni : Geçici Âlem, Dünya
Dergâh : Allah’ın Yüce Katı
Dergâh-I Rahmet : Allah’ın Rahmet Kapısı
Ebedü’l-Âbâd : Sonsuzların Sonsuzu, Âhiret Hayatı
El-Aman El-Aman : “İmdat İmdat” Anlamına Gelen Ve Yardım Dilemeyi İfade Eden Söz
Elem : Acı, Keder
Erhamürrâhimîn : Merhamet Edenlerin En Merhametlisi Olan Allah
Evham : Kuruntular, Şüpheler
Fâni : Geçici Olan, Ölümlü
Feryad : Bağırıp Çağırma
Firâk-I Ebedî : Sonsuz Ayrılık
Gaddar : Acımasız
Gafil : Duyarsız, Umursamaz
Habib : Allah’ın En Sevgili Kulu Olan Hz. Peygamber (A.S.M.)
Hacâlet : Utanç
Hadsiz : Sınırsız
Hak : Doğru Gerçek
Halâs : Kurtulma, Kurtuluşa Erme
Hâlık-I Kerîm : Her Şeyi Yaratan Ve Sonsuz Cömertlik Sahibi Olan Allah
Hâlik : Helâk Olan, Yok Olma Özelliği Taşıyan
Hatîat : Yanlışlar, Hatâlar
Hususan : Özellikle
İhtiyarsız : İrade Dışı
İlâhî : Ey Allah’ım
İllet : Hastalık
İltica Etmek : Sığınmak
İnhiraf Etmek : Doğru Yoldan Sapmak
İntizar Etmek : Beklemek
Kafile : Grup, Topluluk
Kat’î : Kesin
Kemâl-İ Rahmet : Mükemmel Bir Şefkat Ve Merhamet
Lisan-I Hal : Hal Ve Beden Dili
Lisan-I Kal : Söz İle Anlatım
Mâbud : İbadet Edilen
Mağfiret Etmek : Bağışlamak
Mahlûk : Yaratılmış, Varlık
Mâsiyet : Günah, İsyan
Masnu : Sanatla Yapılmış, Sanat Değeri Yüksek
Meftun : Düşkün
Mekân : Yer
Mekkâr : Düzenbaz, Hileci
Melce : Sığınak
Mence : Kurtulacak Yer
Menzil : Yer, Mekân
Mevcudat : Varlıklar
Müptelâ Olmak : Bağımlı Olmak, Tutulmak
Müsi’ : Kötülük Eden
Müsin : Yaşlı, İhtiyarlamış
Nedamet Etmek : Pişman Olmak
Nefis : İnsanı Daima Kötülüğe, Maddî Zevk Ve İsteklere Sevk Eden Kuvvet
Nefs-İ Emmâre : Hazır Zevke Düşkün Ve İnsanı Kötülüğe Sevk Eden Duygu
Nidâ : Sesleniş
Rab : Her Bir Varlığa Yaratılış Gayelerine Ulaşmaları İçin Muhtaç Olduğu Şeyleri Veren, Onları Terbiye Edip İdaresi Ve Egemenliği Altında Bulunduran Allah
Rabb-İ Rahîm : Her Bir Varlığa Merhamet Ve Şefkat Gösteren Ve Herşeyi Terbiye Ve İdare Eden Allah
Rahmet : İlâhî Şefkat, Merhamet
Rahmeten Li’l-Âlemîn : Âlemlere Rahmet Olarak Gönderilen Peygamberimiz
Seyyid : Efendi
Sür’at : Hız
Şakî : Eşkıya, Haydut
Şân : Yücelik, Azamet
Şekvâ : Şikâyet
Tazarru Ve Niyaz : Dua Etme, Yalvarıp Yakarma
Teşyîci : Cenazeyi Kabre Getiren
Teveccüh Etmek : Yönelmek
Vesile : Aracı, Vasıta
Yâ Deyyân : Ey Herkesin Hakkını Ve Hesabını En İyi Bilen Allah
Yâ Hannân : Ey Rahmetinin En Hoş Cilvelerini Gösteren Ve Çok Merhametli Olan
Yâ Mennân : Ey İhsanı Bol Olan Ve Çok Nimetler Veren Allah
Yâ Rahmân : Ey Çok Merhamet Sahibi Olan Ve Şefkatle Bütün Yaratıkların Rızkını Veren Allah
Yakîn : Kesin Ve Doğru Bilgi
Zelîl : Alçak, Aşağı
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın