Cemiyetin imanına hizmetkar

Abdülkadir Menek, Bediüzzaman Said Nursi'nin veda günlerini şiirle anlattı

Urfa'da vuslat-4

Davet edilir otele bir doktor.
Seyahat edemez diye bir rapor,

Hazırlar, vererek yetkililere.
‘’Bu ateşle dayanamaz sefere.’’

Göndermek isterler, rapora rağmen.
‘’Ambulans da tahsis edelim hemen.’’

Mehmet Hatiboğlu bir aziz insan.
Demokrat Partiye Urfa’da başkan.

Haberi duyunca otele koşar.
Üstad’ı bu halde görünce şaşar.

Oradan da emniyete gidiyor.
Müdüre saygıyla rica ediyor.

‘’Misafirimizi rahat bırakın.’’
‘’Çok hasta, vefatı belki de yakın.’’

Müdür bu ricaya kulak vermez pek.
‘’Kesin talimat var, gitmesi gerek.’’

Mehmet Hatiboğlu çeker silahı.
‘’İşlemeyin böyle büyük günahı.’’

‘’Gönderemez kimse burdan bu zatı.’’
‘’Urfa, kabul etmez, bu icraatı.’’

Görevliler tekrar otele gider.
Kendileri Üstad’a rica eder.

‘’Isparta’ya dönün büyük baskı var.’’
‘’Ankara’da hükümet vermiş karar.’’

‘’Bu halde dönemem, ben Isparta’ya.’’
‘’Belki de ölmeye geldim buraya.’’

Yirmi iki mart günü böyle geçer.
İftarda sadece biraz su içer.

Ateşi daha da yükselir akşam.
Ona pervanedir, Zübeyir ve Bayram.

Sürekli üstünden atar yorganı.
Uçacak faniden artık bu canı.

Bir manevi hava çökmüş odaya.
Kapanmış kapılar, sanki dünyaya.

Zübeyir çıkar, Bayram kalır Üstad’la.
Maziyi düşünür bir ulvi yadla.

Bu asrın sultanı ediyor veda.
Kıyamete kadar baki bu sada.

Cemiyetin imanına hizmetkar.
Bir büyük davada eylemiş karar.

Hiç tereddüt göstermemiş hizmette.
Hep geride kalmış lezzet, ücrette.

Bu dünyadan fani beden gidiyor.
Manevi bir hizmet devam ediyor.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın