Bediüzzamanın vefat anını böyle anlatmıştı

Talebesi Bayram Yüksel o anları şöyle anlatmıştı

Bediüzzaman Said Nursi Hicri Takvime göre 25 Ramazan 1379’da vefat etti. Talebesi Bayram Yüksel o anları şöyle anlatmıştı:

20 Mart 1960 saat tam dokuzda Üstadımızın acele emriyle Isparta’dan yola çıktık. Konya, Adana ve Antep’ten sonra Urfa’ya vâsıl olduk. Yolda Üstadımız mükerreren “Evlatlarım siz hiç merak etmeyin. Risale-i Nur, dinsizlerin, masonların belini kırmıştır. Risale-i Nur daima galiptir. Siz hiç merak etmeyin. Bunlar beni anlayamadılar, bunlar beni anlayamadılar, bunlar beni anlayamadılar. Bunlar beni siyasete bulaştırmak istediler” diyordu.

Üstadımızla beraber Zübeyr ağabey, ben ve şoförlüğü yapan Hüsnü kardeş beraber Urfa’ya vardık, orada Abdullah ağabeyle buluştuk. Üstadımızı İpek Palas Oteli 27 numaralı odaya yerleştirdik. Urfalılar duymuş akın akın gelmeye başlamışlardı. Üstad da hiç görmediğimiz şekilde herkesi kabul ediyor, herkes ellerini öpüyordu.

(Bayram Yüksel, 27 yaşında)

Akşam namazından sonra ayakta duramıyordum. Zübeyr ağabey “git biraz yat” dedi. Bir iki saat yattım. Zübeyr ağabey “Kardeşim ayakta duramıyorum” dedi. “Gel ağabey biraz yat, ben iyiyim nöbet değişelim” dedim. Hüsnü kardeşle beraberdim. Hüsnü de “düşeceğim ayakta zor duruyorum” deyince onu da Zübeyr ve Abdullah ağabeylerin yattığı odaya gönderdim.

Üstadımız buz istemişti, buzu hemen bulamadık, sonra geldi, Üstad istemedi. “Üstadım çay yapayım” dedim, istemez diye işaret etti. Üstad çok hararetlenmiş mütemadiyen kuruyan dudaklarını ıslak mendille siliyordum. Üstünü örtüyordum, fakat Üstad hemen atıyordu. Gece saat iki oldu.

Üstad bir ara eliyle boynumu tuttu, ben kollarını ovuyordum… O sırada üstadımız ellerini göğsünün üstüne koydu… “Üstad uyudu” zannettim… Sobayı yaktım, sahurda ağabeylerle yemek yiyeceğiz diye beklemeye başladım… Meğer mübarek Üstadımız ededî âleme göçmüş...

Sahur geldi geçti ağabeyler “Bayram kardeş uyumuş kalmışız” dediler. Ben sabah namazını kılıp Cüz’ümü okuyacaktım. Biraz sonra “Yahu Bayram Kardeş! Üstad Hazretlerinden ses gelmiyor” dediler. Ben, “Üstad uyudu, onu üşütmeyin” dedim. Tekrar geldiler, tekrar “Üstaddan ses gelmiyor” deyince, beraber Üstadın odasına vardık. Zübeyir Ağabey başucunda, dördümüz Üstada bakıyoruz. Üstaddan hiç ses gelmiyordu. Fakat vücudu sıcacıktı. Bizi müthiş bir telaş aldı. Zübeyir Ağabey “Urfa'da Elazığlı Vaiz Ömer Efendi var, ona haber gönderelim, o bilir” dedi. Haber gönderdik, geldi. Üstadı görünce; “İnna lillah ve İnna ileyhi raciûn. Üstad vefat etmiş kardeşlerim” dedi.

H.Tarih: 25 Ramazan 1379
M. Tarih: 23 Mart 1960

(Ağabeyler Anlatıyor, Ömer Özcan)
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın