43. Cabir b. Abdullah el-Ensarî (r.a.)'den: Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: «Herhangi bir kişiye ve çocuklarına bir Umra hibe edilirse, bu o kişinin olur. Bu Umra, hiç bir zaman hibe eden kişiye geri dönmez. Çünkü hibe edenin hibesi, miras hükümlerinin geçerli olduğu bir hibedir.»[56]
 
44. Mekhul ed-Dımeşkî, el-Kasım b. Muhammed'e Umra'yı ve bu hususta halkın fikirlerini sordu.
el-Kasım b. Muhammed:
«— Beraber yaşamış olduğum bütün insanlar malları ve ken­dilerine verilen hibeler konusunda şartlarım sürdürüyorlar» dedi.
îmam Malik der ki: Bizdeki hüküm şöyledir: Hibe eden «Umra sana ve çocuklarına» kaydını söylememişse, Umra kendisine geri­sin geri dönebilir.
 
45. Nafi (r.a.) der: Hz. Ömer'in oğlu Abdullah (r.a.)'a kız kar­deşi Hz. Hafsa'dan miras olarak bir ev düştü. Hz. Hafsa (r.anha) bu evi Zeyd b. Hattab'ın kızına ömür boyu mesken olarak kullan­ması için vermişti. Zeyd'in kızı ölünce, Abdullah b. Ömer kendisi­nin olduğu görüşüyle eve sahip oldu.[57]


[55] Umra, bir mülkün menfaatinin, hibe edilenlerin ya da hibe edilenlerle bir­likte çocuklarının ömür boyu faydalanabilecekleri bir şekilde hibe edilme­sidir.
Ümranın, üç şekli vardır:
a) Hibe eden kişi, «sana bu evi ömür boyu faydalanman için verdim. Sen ölünce varislerinin veya çocuklarının olacak» derse, bu şekilde yapılan hi­be sahih olup bu sözle hibe edilen kişi, evin kendisine sahip olur. Ölünce va­rislerine kalır. Varisleri yoksa, hazineye kalır. Hiç bir şekilde hibe edene dönmez.
b) Hibe eden daha kısa olarak, sadece «Sana ömür boyu evin menfaatim hi­be ettim. Senden başkasına geçmiyecek» demesidir. Bu takdirde iki görüş vardır. Birincisi İmam Şafii'nin görüşüdür. Bu şekildeki hibe sahihtir ve hükmü birinci maddedekine benzer. İkinci görüşe göre, ev, hayatı boyunca hibe edilenindir, öldükten sonra hibe edene ya da varislerine döner. İstedi­ği zaman da geri alabilir.
c) Hibe edenin «Sana bu evi Ömür boyu faydalanman için verdim. Sen ölün­ce, bana vaya varislerime dönecek» demesidir. Bunun sıhhatinde ihtilaf edilmiş ise de, bize göre şahindir ve hükmü de birinci maddenin hükmü gi­bidir. (Kastalânî, Irşadu's-Sarî, c.7, s. 75-76).
[56] Müslim, Hibât, 24/4, no: 20; Şeybanî, 811.
[57] Şeybanî, 812.

s.a.. , miras ve hibe konularinda paya düsen haricinde verilenin ne sekilde ve ne zamana kadar verilecegi hususunda söylediklerimizi unutmayip o sekilde davranmaliyiz.