36. Cabir b. Atîk anlatıyor: Resûlullah (s.a.v.), Abdullah b. Sabiti ziyarete gelmişti, onu baygın bir vaziyette buldu. Seslendi, fakat cevap alamadı. Bunun üzerine: «İnna lillahi ve inna ileyhi raciûn = Biz Allah için ve onun rızasını kazanmak için yaşıyoruz, mutlaka yine onun huzuruna varacağız.» buyur­du ve: «Ebû Rebî sana yetişemedik!» diye ilave etti. Durumu gören kadınlar, derhal bağırıp ağlaşmaya başladılar. Cabir de onları susturmaya çalışıyordu. Resûlullah (s.a.v,): «Dokunma onlara! Yalnız rahatlayınca ağlamasınlar» buyurdu.

Orada bulunanlar;
«— Rahatlamak ne demektir, ya Resûlallah?» diye sorunca Hz. Peygamber:
«— Ruhunu teslim ettiği zaman!» diye cevap verdi. Abdul­lah b. Sabit'in kızı:
«— Mutlaka şehit olmanı isterdim, çünkü sefer hazırlıklarını tamamlamıştın.» deyince Resûlullah (s.a.v.):
«— Allah herkese niyetine göre verir, Siz kimleri şehit kabul ediyorsunuz?» buyurdu. Oradakiler:
«— Allah yolunda ölenler!» diye cevap verdiler. Resûlulîah (s.a.v.) onlara şöyle mukabelede bulundu: «Allah yolunda ölen­lerin dışında yedi türlü şehit vardır: Taun hastalığından ölen şehittir, suda boğulan şehittir, zâtu'1-cenb hastalığın­dan ölen şehittir. Karın ağrısından ölen şehittir, yangında ölen şehittir, yıkık altında ölen şehittir, doğumda ölen ka­dın şehittir.»[23]
 
37. Abdurrahman'm kızı Amre anlatıyor: Mü'minlerin annesi Hz. Aişe'ye, Abdullah b. Ömer'in:
«—Yaşayanların ağlaması yüzünden ölüye azap edilir.» dedi­ği nakledilince Hz. Âişe:
«— Ebû Abdurrahman'ı Allah affetsin, o yalan söylemez, fa­kat ya unuttu, ya da hata ediyor. Bir defa Resûlullah (s.a.v.) bir Yahudi ailesine uğradı, onlar ölen bir aile fertleri için ağlıyorlardı. Bunun üzerine Hz. Peygamber: «Siz ona ağlıyorsunuz, fakat şu anda ona kabrinde azap ediliyor.» buyurdu.[24]


[23] Ebu Davud, Cenaiz, 20/10, Nesaî, Cenaiz, 21/14.
Hadis-i şerifle şehit olduğu bildirilen yedi grup kimseler müslü m anlığı yaşayan kimselerdir. Yoksa sadece ismi müslüman olup İslam'ın emirleri­ni yapmayan kimseler bu kutsal dereceye nail olamazlar. Şehitlik rütbesi Allah'ın, sevdiği kullarına verdiği bir mükâfattır. Hadiste bildirilen Ölüm sebeplerinden birine duçar olmasaydı, Allah'a daha nice kulluk yapacak, hayır ameller işleyecekti. Bu tarz ölüm sebepleri ömrünü kesip yapacağı ibadetlerden mahrum bıraktığı için Allah mükâfat olarak ona şehitlik de­recesi veriyor.
[24] Buharı, Cenaiz, 23/33; Müslim, Cenaiz, 11/25. Ayrıca bkz. Şeybanî, 320 Yahudi kadına kabrinde azap edilmesi, Ebû Abdurrahman'ın anladığı gi­bi yaşayanların onun için ağlamasından değil, islâm'ı kabul etmeyerek Yahudi olarak ölmesindendir.

Esselamu aleyküm.Ölüm insanın sevdiğini kayıp etmesinden kaynaklanan hüzünden oluşur.Ama peygamber efendimiz ölünün arkasından aglamak ölüye azab verir demiştir.Dinen de ölünün arkasından isyan etmek,bağırmak yada ağıt yakmak günahtır.Ölüm herkese hak ve allahtandır.Rabbim bizleri hüznümüzü yaşarken bu tür günahlara düşmekten bizleri alı koysun inşallah...

Ve Aleyküm Selam:
Rabbim yarattığı kulu istediği zaman canını alır.Bu bizim yakınlarımız olunca tabiki üzülüyoruz,ağlıyoruz.
Rabbim bizi bu durumlara düşürmesin.İnşalllah.
Paylaşım için Allah Razı Olsun...

SELAMUN ALEYKUM.
Rabbim inş yakını vefat eden kişilere güç sabır nasip eylşesin.
Allah c.c. razı olsun.

  Aleyna Ve Aleykümüsselăm.Ölünün arkasından ağlamak bir nevi İnsan psikolosijinin ürünüdür, çok doğaldır fakat abartılmamalıdır. kendini parçalarcasına kendinden geçmenin onu geri getirmeyeceği bilincine varıp sükunet içinde yas tutmak ve onun için çokca duâ etmek  hem kendi hemde ölenin ruhunu çok daha rahatlatır. Mevlam tüm ölmüşlerimize Rahmet eylesin inşaAllah. Amin

Bismillah...
Ölünün arkasından ağlayabilir her insan ama bunu feryat ederek ya da kendini kontrol edemeyecek kadar fazla yapması doğru değildir.
Dikkat edelim inşallah...