Cihad Bölümü

CİHÂD[1] BÖLÜMÜ

كِتَابُ الْجِهَادِ

-145 ﴿ ذَمّ الْخَوَارِجِ وَالْأَمْر بِقِتَالِهِمْ
Haricileri kötüleme ve onlarla savaşmayı emr[2] ile ilgili hadisler

Bu, daha önce “İman Bölümü”nde geçmişti.

-146 ﴿ لاَ تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي ظَاهِرِينَ عَلَى الْحَقِّ حَتَّى يَأْتِي أَمْرُ اللّهِ ﴾

“Allah’ın emrinin (=Kıyamet gününün) gelme anına kadar ümmetinden bir topluluk Hak yolunda mücadele de üstün olmaya devam edecektir”[3]

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr” adlı kitabının ‘Kitâbu’l-Edeb’ (=Edeb Bölümü’n) de bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1. Muâviye b. Ebi Süfyân

2. Muğîre b. Şu’be

3. Câbir b. Semure

4. Muaz b. Cebel

5. Câbir b. Abdullah

6. Zeyd b. Erkam

7. Ebu Ümâme

8. Hz. Ömer

9. Ebu Hureyre

10. Mürre el-Behzî

11. Şurahbil ibu’s-Simt

Toplam, 11 kişi.

(Derim ki:) Bu hadis, şu yollardan da gelmiştir:

12. Ukbe b. Âmir

13. Sevbân

14. Sa’d b. Ebi Vakkâs

15. Seleme ibn Nüfeyl el-Hadramî

16. İmrân b. Husayn

Bu hadisin, mana bakımından bir birine yakın lafızları vardır.

Şeyhulislam İbn Teymiyye (ö. 728/1327) “Kitâbu İktizâu’s-Sırâti’l-Mustakîm”in baş taraflarında ‘Cehennemliklere Benzemekten Sakındırmanın Yararı’ bahsinde bu hadisin mütevatir olduğunu aynen şöyle belirtmektedir:

“Resulullah (s.a.v)’den gelen ﴿ لاَ تُزَالُ مِنْ أُمَّتِي طَائِفَةٌ ظَاهِرَةٌ عَلَى الْحَقِّ حَتَّى تَقُومُ السَّاعَةُ ﴾ “Kıyamet kopuncaya kadar ümmetimden bir topluluk, Hak yolunda mücadele de üstün olmaya devam edecektir” şeklinde gelen hadis, mütevatirdir.”

* * *

-147 ﴿ اَلْخَيْلُ مَعْقُودٌ بِنَوَاصِيهَا الْخَيْرُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴾

“İyilik, Kıyamet gününe kadar atın alnına bağlanmıştır”[4]

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr” adlı kitabının ‘Kitâbu’l-Edeb’ (=Edeb Bölümü’n) de bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1. Abdullah ibn Ömer

2. Ebu Hureyre

3. Enes

4. Urve el-Bârikî

5. Cerîr

6. Câbir b. Abdullah

7. Ebu Zerr

8. Ebu Saîd

9. Esmâ’ bint. Yezîd

10. Huzeyfe

11. Suvâde ibnu’r-Rebî’

12. Sehl b. Hanzaliyye

13. Ureyb el-Müleykî eş-Şâmî

14. Nu’mân b. Beşîr

15. Ebu Kebşe

16. Ebu Ümâme

17. Cisr b. Vehb

18. Mekhûl (mürsel olarak)

Toplam, 18 kişi.

(Derim ki:) Bu hadis, şu yoldan da gelmiştir:

19. Utbe b. Abd

Bu Utbe b. Abd Hadisi, Ebu Dâvud’da geçmektedir.[5]

a. Dimyatî (ö. 749/1348) “Kitâbu’l-Hayl”da bu hadisin geliş yollarını bir araya toplamıştır.

Hafız İbn Hacer (ö. 852/1447)’de, bu kitabı özetleyip bu kitaba güzel bir cüz ilave etmiştir.

b. Münâvî (ö. 1031/1622) “Teysîr”de bu hadisin mütevatir olduğunu belirtmiştir.

c. (Yine Münâvî) “Feyzu’l-Kadîr”de konu ile ilgili olarak der ki: “Müellif Suyûtî dedi ki: ‘Bu hadis, mütevatirdir.’”

* * *
-148 ﴿ رُكُوبه صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْبِغَال فِي الْحَرْبِ وَغَيْرِهَا الدَّال عَلَى إِبَاحَةِ رُكُوبِهَا مُطْلَقاً ﴾

“Hz. Peygamber (s.a.v)’in savaşta ve daha bir çok yerde katıra binmesi, mutlak olarak katıra binmenin mubah olması”[6] ile ilgili hadisler

Bu hadis, şu yollardan gelmiştir:

1. Hz. Ali

2. Berâ’ b. Âzib

3. Abbâs b. Abdulmuttalib

4. Abdullah ibn Mes’ud

5. Ümmü Süleymân b. Amr ibnü’l-Ahvas

6. Abdullah b. Bişr, babasından

7. Enes b. Mâlik

8. İyâs b. Seleme, babasından

9. Ukbe b. Âmir ve daha bir çokları

Tahâvî (ö. 321/933) “Şerhu Meâni’l-Âsâr”da konu ile ilgili olarak şöyle der: “Ata binmenin mubah oluşu ile ilgili Resulullah (s.a.v)’den gelen rivayetler, mütevatirdir.”

* * *

-149 ﴿ اَلْحَرْبُ خُدْعَةٌ ﴾

“Savaşta, aldatma olur”[7]

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr”da bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1. Ebu Hureyre

2. Hz. Ali

3. Abdullah ibn Abbâs

4. Enes

5. Hasan b. Ali

6. Zeyd b. Sâbit

7. Avf b. Mâlik

8. Nübeyt b. Şerît

9. Nevvâs b. Sem’ân

10. Hüseyin b. Ali

11. Abdullah ibn Ömer

12. Abdullah ibn Selâm

13. Halîd ibnü’l-Velîd

14. Câbir

Toplam, 14 kişi.

(Derim ki:) Bu hadis, şu yollardan da gelmiştir:

15. Ka’b b. Mâlik

16. Hz. Aişe

17.Nuaym b. Mes’ud

(Münâvî) “Teysîr” ile “Feyzu’l-Kadîr”de bu hadisin mütevatir olduğunu söylemiştir.

-150 ﴿ غَدْوَةٌ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوْ رَوْحَةٌ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا ﴾

“Öğleden önce ya da öğleden sonra bir kerecik olsun Allah yolunda yola çıkış, dünya ve dünyanın içindeki herşeyden daha değerlidir”[8]

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr” adlı kitabının ‘Kitâbu’l-Edeb’ (=Edeb Bölümü’n) de bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1. Enes

2. Ebu Eyyûb

3. Sehl b. Sa’d

4. Abdullah ibn Abbâs

5. Ebu Hureyre

6. Muâviye b. Hudeyc

7. Abdullah ibnü’z-Zübeyr

8. İmrân b. Husayn

Toplam, 8 kişi.

(Derim ki:) Bu hadis, şu yollradan da gelmiştir:

9. Süfyân ibn Vehb el-Havlânî ve daha bir çokları

(Münâvî) “Teysîr” ile “Feyzu’l-Kadîr”de Suyûtî’den naklen bu hadisin mütevatir olduğunu söylemiştir.

-151 ﴿ الَنَّهْي عَنْ قَتْلِ النِّسَاءِ وَالصِّبْيَانِ ﴾

“Peygamber (s.a.v)’in, kadınlar ile çocukların öldürülmesini ya-saklaması”[9] ile ilgili hadisler

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr”da bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1. Abdullah ibn Ömer

2. Ka’b b. Mâlik

3. Abdullah b. Atîk

4. Ebu Sa’lebe el-Huşenî

5. Ebu Saîd el-Hudrî

Toplam, 5 kişi.

(Derim ki:) Bu hadis, şu yollardan da gelmiştir:

6. Büreyde

7. Rebâh b. Rebî’[10]

Tahâvî (ö. 321/933) “Şerhu Meâni’l-Âsâr”da bu hadisin mütevatir olduğunu belirtmiştir.[11]

Bu konuda daha geniş bilgi için bu kitaba başvurabilirsiniz.

-152 ﴿ اَلنَّهْي عَنْ قَتْلِ الْمُتَشَهِّدِينَ بِشَهَادَةِ الْحَقِّ الْمُصَلِّينَ ﴾

“Peygamber (s.a.v)’in, hakkıyla Kelime-i Şahadeti getiren kimseler ile namaz kılan kimselerin öldürülmesini yasaklaması”[12] ile ilgili hadisler

İbn Abdilberr (ö. 463/1071) “İstizkâr” adlı kitabının ‘Bâbu câmi’s-salât’ta “Allah, beni; Kelim-i Şahadeti getiren kimseler ile namaz kılan kimseleri öldürmekten alıkoydu” hadisine dair yerde şöyle der:

“Bu konudaki delil; Allah’tan başka ilah olmadığına tanıklık eden kimse ile namaz kılan kimselerin, öldürülmek suretiyle cezalandırılmamalarıdır. Bu kimseler ancak dininden döndüklerinde yada evli olup zina ettiklerinde veya yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaya koştuklarında yada yol kesip insanların mallarına saldırıdıklarında veya buna benzer durumlarda öldürülebilirler. Yine bu meseleyi, “Temhîd”de mütevatir rivayetlerle açıkladık.”

Hadiste kastedilen husus, bu olabilir.

-153 ﴿ أَنَّ الْكَافِرَ إَذَا قَتَلَ مُسْلِماً وَأَتْلَفَ مَالَهُ لمْ يَضْمَنْ مَا أَصَابَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَمَالِهِ ﴾

“Kafir, bir müslümanı öldürüp malına da zarar verip sonra da Müslüman olursa, kendisine ve malına herhangi bier zararın isabet edip edemeyeceğine dair bir garanti verilememesi”[13] ile ilgili hadisler

İbn Teymiyye (ö. 728/1327) “İhticâc bi’l-Kader” adlı risalesinde konu ile ilgili bu hadislerin mütevatir olduğunu aynen şöyle anlatmaktadır:

“Kafirleri, bazı Müslümanları öldürüp mallarına da zarar verip sonrada Müslüman olurlarsa, kendilerine ve mallarına herhangi bir zararın isabet edip edemeyceğine dair bir garantinin verilemeyeceği ile ilgili Resulullah (s.a.v)’in sünneti, mütevatirdir.”

-154 ﴿ مَنْ قَتَلَ قَتِيلاً لَهُ عَلَيْهِ بَيِّنَةٌ فَلَهُ سَلَبُهُ ﴾

“Savaş sırasında kim, bir düşmanı öldürüp bunu da ispatlarsa, öldürülen kimsenin selebi, kendisinin olur”[14]

Tirmizî (ö. 279/892), bu hadisi şu yoldan rivayet etmiştir:

1. Ebu Katâde[15]

(Devamla der ki:) “Bu konuda şu yollardan da hadis gelmiştir:

2. Enes[16]

1. Semure[17]

2. Avf b. Mâlik[18]

3. Hâlid b. Velîd[19]“

Irâkî (ö. 805/1402)’de, bunlara, şunları da eklemiştir:

4. Abdullah ibn Abbâs[20]

5. Seleme ibnü’l-Ekvâ’[21]

6. Câbir[22]

7. Habîb b. Mesleme[23]

İbn Hacer (ö. 852/1447) “Emâliyyu’l-Muhrace ala muhtasarı ibni’l-Hâcib el-Aslî”de bunlara şunları da ilave etmiştir:

8. Abdurrahhman ibn Avf[24]

9. Sa’d b. Ebi Vakkâs[25]

10. Ebu Hureyre

11. Abdullah ibn Ömer

12. Hâtıb b. Ebi Beltea

İbn Hacer (devamla) der ki: “Beyhakî, bu manada bir çok hadis rivayet etmiştir. Fakat bu hadisler, ya mür...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın