Müslümanlara eziyet etmekten sakınmak

MÜSLÜMANLARA EZİYET ETMEKTEN SAKINMAK

Kur’an Ayetleri

O kimseler ki, erkek ve kadın mü’miniere yapmadıkları bir şeyden dolayı eziyet ederler, bunlar muhakkak bir yalan ve açık bir günah yüklenmişlerdir. [1344]

İzah: Eğer eziyet dil ile yapılırsa iftiradır, eğer amel ve davranışla yapılırsa açık bir günahtır.

“Vay o eksik ölçüp tartan hilecilerin hâline! / Ki başkalarından aldıkları vakit, tam ölçüp alırlar. / Fakat başkalarına ölçtükleri veya tarttıkları vakit eksik verirler. / Acaba bunlar öldükten sonra büyük bir gün için diriltilecekierini zannetmiyorlar mı? / O gün insanlar, alemlerin Rabbi için (kabirlerinden) kalkacaklardır.” [1345]

“Azab olsun (insanları) her ayıplayıcıya ve yüzlerine karşı dil uzatıcıya!...” [1346]

Hadisi Şerifler

276) Hz. Muaviye radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in şöyle buyurduğunu işittim;

“Eğer sen insanların kusurlarını araştırırsan, onları bozarsın.” [1347]

İzah: İnsanların kusurlarını araştırmakla, onlarda nefret, buğz ve pek çok kötülükler meydana gelir Kusurlarını araştırmak ve yaymaktan dolayı insanların günahlara inadına cür’et etmeleri de mümkündür. Bütün bunlar, onlarda daha fazla bozulmaya sebeb olacaktır. [1348]

277) Hz. Abdullah bin Ömer radıyallahu anhuma’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Müslümanlara eziyet etmeyiniz. Suçlarını yüzlerine vurarak utandırmayınız. Onların kusurlarını araştırmayınız.” [1349]

278 ) Hz. Ebû Berze el-Eslemî radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir;

“Ey diliyle iman etmiş (İslam’a girmiş) ama iman kalplerine girmemişler topluluğu! Müslümanları gıybet etmeyiniz. Onların ayıp ve kusurlarının peşine düşmeyiniz. Çünkü kim müslümanların peşine düşerse, Allahu Teâlâ da onun ayıplarını takip eder. Allahu Teâlâ kimin ayıplarını takip ederse, onu evinde iken rezil ve rüsvay eder.” [1350]

İzah: Hadisi şerifin ilk cümlesiyle şuna dikkat çekilmiştir: Müslümanları gıybet etmek ancak münafıkların işi olabilir, müslümanların değil. [1351]

279) Hz. Enes Cüheni radıyallahu anh’ın babası diyor ki: Ben Peygamber sallallahu aleyhi vesellem ile beraber bir gazveye katıldım. Orada insanlar konaklama yerlerini daralttılar ve yollan kapattılar. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem insanlara,

“Kim konaklama yerini daraltır veya gidiş-geliş yolunu kapatırsa, ona cihad sevabı yoktur” diye ilan etmesi için bir adam gönderdi. [1352]

280) Hz. Ebû Ûmâme radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Peygamber sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki; “Kim bir müslümanın sırtını sıyırıp da, haksız yere sırtına vurursa, Allahu Teâlâ kendisine gazab etmiş olarak Allah’a kavuşur.” [1353]

281) Hz. Ebû Hûreyre radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem (Sahâbe-i Kiram radıyallahu anhum’a)

“Müflis kimdir?” buyurdu. Sahabeler,

“Bize göre müflis, dirhemi (parası) ve dünya eşyası olmayandır” dediler. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Ümmetimin müflisi o kimsedir ki; kıyamet günü pek çok namaz, oruç ve zekâtla (ve diğer makbul ibadetlerle) gelir. Ancak kimine sövmüş, kimine iftira atmış, kiminin malını yemiş, kiminin kanını akıtmış ve kimini de dövmüştür. Onun iyiliklerinden bir hak sahibine (hakkı kadar) iyilik verilecektir. Başka bir hak sahibine de (hakkı kadar) iyilik verilecektir. Sonra başkalarının haklarını ödemeden önce eğer bütün iyilikleri tükenirse hak sahiplerinin ve mazlumların (dünyada işledikleri) günahları onlardan alınarak, o şahsın üzerine yüklenecek ve o Cehennem’e atılacaktır.” [1354]

282) Hz. Abdullah radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki; “Müslümana sövmek fasıklık ve onu öldürmek küfürdür.” [1355]

İzah: Bir müslüman, bir müslümanı öldürdüğünde, o kendi İslam’ının kâmil olduğunu nefyetmektedir. Bir de bu öldürme işi küfür üzere ölmeye sebeb olabilir. [1356]

283) Hz. Abdullah bin Amr ramdıyallahu anhuma’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu;

“Müslümana söven kimse, helak olmaya yaklaşan biri gibidir.” [1357]

284) Hz. lyâz bin Himâr radıyallahu anh diyor ki: Ben,

“Yâ Nebiyyallah! Kavmimden bir adam benden aşağı olduğu halde bana sövüyor. Ondan intikam alayım mı?” dedim. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Birbirine söven iki kişi şeytandır. Birbirine hayasızca söz sarfetmekte ve yalan söylemekteler.” [1358]

285) Hz. Ebû Cürey Câbir bin Süleym radıyallahu anh diyor ki: Ben Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’e, “Bana nasihat ediniz” dedim. Bana,

“Kimseye sövme” buyurdu. Hz. Ebû Cürey diyor ki: Ondan sonra ben ister hür olsun ister köle, ister deve olsun ister keçi hiçbir kimseye ve canlıya sövmedim. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem bana bir de şu nasihatleri yaptı;

“Hiçbir iyiliği küçük görerek terketme, (Hatta) senin kardeşinle güler yüzle konuşman bile iyiliğe dahildir. Peştamalını (elbiseni) baldırının yarısına kadar yüksek tut. Eğer bu kadar yüksekte tutamazsan (en azından) topuk kemiklerine kadar kaldır. Elbiseni topuklarının altına sarkıtmaktan sakın, zira böyle yapmak kibirdendir. Allahu Teâlâ kibirlenmeyi sevmez. Eğer biri sende olduğunu bildiği bir şeyden dolayı seni ayıplarsa ve kötülerse, sen de onda olduğunu bildiğin herhangi bir kusuru, onun yüzüne vurma. Böylece ayıplamanın vebali onun üzerinde kalır.” [1359]

286) Hz. Ebû Hûreyre radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir; Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem oturmaktayken bir adam Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh’a kötü sözler sarfetti. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem (adamın devamlı kötü söz sarfetmesine rağmen Hz. Ebû Bekr’in sabredip sessiz kalmasını) beğendi ve tebessüm etti. Adam sövmesini arttırınca Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh onun bazı sözlerini aynen kendisine iade etti. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buna kızarak oradan kalktı. Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh arkasından giderek Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’e ulaştı ve

“Yâ Rasûlallah! Adam bana kötü söz sarfettiği süre içinde siz orada oturuyordunuz. Ben onun bazı sözlerini ona iade edince siz darılıp kalktınız” dedi. Bunun üzerine Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem,

“(Sen sabredip, sessiz kaldığın sürece) yanında bir melek, senin adına ona cevab veriyordu. Sen onun bazı sözlerine karşılık verince (melek gitti ve onun yerine) şeytan geldi. Ben şeytanla beraber oturmam. (Bundan dolayı kalkıp gittim.)” buyurdu. Daha sonra Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle devam etti;

“Ey Ebû Bekr! Üç şey vardır ki, hepsi haktır:

1- Bir kula zulüm ve haksızlık yapılır da, o yalnız Allahu Teâlâ’nın rızası için onu görmezlikten gelirse (intikam almazsa) buna karşılık Allahu Teâlâ ona yardım eder ve onu güçlü kılar.

2-Kim sıla-i rahim için akrabasını görüp gözetmek niyetiyle hayır ve infak kapısını açarsa, Allahu Teâlâ onun karşılığında ona daha fazlasını verir.

3- Kim servetini arttırmak için dilenme kapısını açarsa, Allahu Teâlâ onun yoksulluğunu attırır. (Elindekini azaltır.)” [1360]

287) Hz. Abdullah bin Amr bin el-As radıyallahu anhuma’dan rivayet edilmiştir: Rasûlullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu;

“Kişinin ebeveynine sövmesi büyük günahlardandır.” Sahâbe-i Kiram radıyallahu anhum,

“Yâ Rasûlallah! Bir kimse ana-babasına sövebilir mi?” dediler. Bunun üzerine Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Evet, (şöyle ki;) bir kişi başka birinin babasına söver, o da onun babasına söver. Bir kişi birinin anasına söver, diğeri de onun anasına söver (böylece bir bakıma başkasının anasına sövmekle kendi annesine sövdürmüş olur.)” [1361]

288 ) Hz. Ebû Hûreyre radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Peygamber sallallahu aleyhi vesellem şöyle dua yaptı;

“Allah’ım! Ben Sen’den öyle bir söz istiyorum ki, Sen onun tersini yapmazsın... O söz şudur ki; Ben insanım, o halde ben mü’minlerden kime eziyet ettiysem, kime kötü söz söylediysem, kimi lanetlediysem, kime vur-duysam... Sen bütün bunları o mü’min için rahmete, günahlarından temizliğe ve kıyamet günü onu Kendine yaklaştıracak bir yakınlığa vesile eyle.” [1362]

289) Hz. Muğire bin Şû’be radıyallahu anh diyor ki:

“Ölülere sövmeyiniz (onlar hakkında kötü sözler sarfetmeyiniz.) Böyle yapmakla siz dirilere eziyet etmiş olursunuz.” [1363]

İzah: Ölen kişiye kötü söz sarfetmekle onun yakınlarına eziyet verilmiş olur. Kendine kötü söz söylenen ölüye hiç bir zarar dokunmaz.

290) Hz. Abdullah bin Ömer radıyallahu anhuma’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu;

“Kendi (müslüman) ölülerinizin güzelliklerini anlatınız. Onların kötülüklerini anlatmayınız.” [1364] ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın