Davetle ilgili Hadis-i Şerifler

Davet ve tebliğle ilgili Hadisi Şerifler

1) Hz. Muaviye radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu;

“Ben Allahu Teâlâ’nın fermanını insanlara ulaştıranım. Hidayeti ise ancak Allah verir. Ben (ilmi ve dini) taksim edenim, anlayış veren yalnız Allahu Teâlâ’dir.” [1578]

2) Hz. Ebû Hureyre radıyallahu anh diyor ki: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem amcası Ebû Tâlib’e (vefatı sırasında),

“Lâ ilahe illallah deyiniz ki ben kıyamet günü size şahidlik edeyim” buyurdu. Ebû Tâlib,

“Eğer Kureyş’in beni, Ebû Tâlib sadece ölümden korktuğu için bu kelimeyi okudu diye ayıplamasından korkmasaydım muhakkak bu kelimeyi okuyarak seni sevindirirdim” dedi. Bunun üzerine Allahu Teâlâ şu ayeti indirdi:

“(Habibim!) Şüphesiz sen, sevdiğine hidayet veremezsin. Lâkin Allah, dilediğine hidâyet verir.” [1579]

3) Hz. Aişe radıyallahu anhuma diyor ki: Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh cahiliyyet zamanında da Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in dostu idi. Bir gün Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem ile buluşmak için evden çıktı. Onunla buluşunca,

“Ey Ebû’l Kasım! (Bu Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’ın künyesiydi.) Siz kavminizin meclisinde görünmüyorsunuz? Halk sizi onların analarını ve babalarını ayıplamakla itham ediyor” dedi. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem,

“Ben Allah’ın Rasûlü’yüm. Seni Allah’a davet ediyorum” buyurdu ve sözünü bitirince Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh müslüman oldu. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem, Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh’in yanından geri dönerken onun müslüman olmasından dolayı o kadar sevinmişti ki, Mekke’nin iki dağı arasında hiç kimse onun kadar sevinçli değildi. Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh oradan Hz. Osman bin Affan, Hz. Talha bin Ubeydullah, Hz. Zübeyr bin Avvam, Hz. Sa’d bin Ebi Vakkas radıyallahu anhum’un yanına (onları İslam’a davet etmek için) gitti. Bu zatlar da müslüman oldular. İkinci gün Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh, Hz. Osman bin Maz’ûn, Hz. Ebû Ubeyde bin Cerrah, Hz. Abdurrahman bin Avf, Hz. Ebû Seleme bin Abdil Esed ve Hz. Erkam bin Ebî Erkam radıyallahu anhum’u alarak Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in huzuruna geldi. Bu zatlar da müslüman oldular. (Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh’in daveti üzerine iki gün içinde dokuz kişi müslüman oldu.) [1580]

4) Hz. Esma binti Ebî Bekr radıyallahu anhuma diyor ki: (Mekke’nin fethedildiği gün) Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem Mekke’ye girince Mescid-i Haram’a gitti. Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh, babası Ebû Kuhâfe’nin elinden tutarak Rasulullah satiAllahu aleyhi vesellem’in huzuruna getirdi. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem onu görünce,

“Ey Ebû Bekr, bu yaşlı zâtı neden evinde bırakmadın? Ben, evindeyken onun yanına giderdim” buyurdu. Ebû Bekr radıyallahu anh,

“Yâ Rasûlallah o sizin yanınıza yürüyerek gelmeye, sizin onun yanına gitmenizden daha müstehaktır” dedi. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem onu önüne oturttu ve onun göğsünü mübarek eliyle meshettikten sonra “Müslüman olunuz” buyurdu. Nitekim Hz. Ebû Kuhâfe radıyallahu anh müslüman oldu. Hz. Ebû Bekr radıyallahu anh babasını Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in yanına getirdiğinde, babasının başındaki saçlar Seğâme ağacı gibi beyazdı. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu;

“Bu saçları(n beyazlığını kına sürerek) değiştirin.” [1581]

İzah: Seğame; kar gibi beyaz renkli bir ağaçtır.[1582]

5) Hz. İbni Abbas radıyallahu anhuma diyor ki: Allahu Teâlâ

“Ey Rasûlüm! Yakın akrabalarını korkut.” [1583] ayetini indirince Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem safa tepesine çıktı ve yüksek sesle,

“Ya Sabaha (ey insanlar! Düşman sabaha karşı saldırmak üzere, buraya toplanın)” diye nida etti. Nitekim bütün insanlar Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in yanına toplandılar. Bazıları kendisi geldi, bazıları kendi elçilerini gönderdi... Ondan sonra Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu;

“Ey Abdulmuttalib oğulları! Fihr ve Ka’b oğulları! Söyleyin bakayım, eğer ben size,

“Şu dağın eteğinde atlı süvarilerden oluşan bir ordu size saldırmak istiyor” desem siz beni doğrular mısınız?” buyurdu. Hepsi,

“Evet” dediler. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem,

“Ben sizi şiddetli bir azabın gelmesinden önce korkutuyorum” buyurdu. Ebû Leheb (Allah ona lanet etsin) şöyle dedi:

“(Neûzü billahi) Sen kahrolasın. Bizi sadece bunun için mi çağırdın?” Bunun üzerine Allahu Teâlâ

“Ebû Leheb’in elleri kurusun! Hem de kurudu (mahvoldu.)” diye başlayan Tebbet sûresini indirdi. [1584]

6) Hz. Münîb el-Ezdî radıyallahu anh diyor ki: Ben Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’i cahiliyyet zamanında gördüm. O şöyle diyordu;

“Ey insanlar! Lâ ilahe illallah deyiniz, kurtuluşa eresiniz.” Ben gördüm ki, onlardan bazıları Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in mübarek yüzüne tükürüyor, bazıları üzerine toprak atıyor bazıları da sövüyordu. (Durum böyle devam etti...) Nihayet günün yarısı geçti. Sonra bir kız elinde bir tas su getirdi. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem yüzünü ve ellerini o suyla yıkadı ve

“Ey kızım! Babanın ansızın öldürüleceğinden ve herhangi bir zillete düşeceğinden korkma” buyurdu. Ben,

“Bu kız kimdir?” diye sordum halk,

“Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in kızı Zeyneb’tir” dediler. O, güzel bir kız çocuğuydu. [1585]

7) Hz. Muhammed bin Osman, dedesi Hz. Havşeb radıyallahu anh’dan rivayet etmiştir: Allah, celle celaluhu Muhammed sallallahu aleyhi vesellem’e galibiyet verince ben ona Abduşer ile birlikte kırk kişilik süvari birliği gönderdim. Onlar benim mektubumu da götürdüler. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem,

“İsmin nedir?” deyince o,

“Abduşer (yani şerli insan)” dedi. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem,

“Hayır, sen Abdu Hayır’sın (yani hayırlı insansın)” buyurdu. (Sonra Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem onu İslam’a davet etti. O da müslüman oldu.) Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem onunla İslam üzerine bîat etti. Râvi diyor ki: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem mektuba cevab yazarak Abduşer ile Havşeb’e gönderdi. (Mektupta onu İslam’ı kabul etmeye davet etmişti.) Havşeb (mektubu okuyunca) iman etti. [1586]

8 ) Hz. Ebû Saîd Hudrî radıyallahu anh diyor ki: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’in şöyle buyurduğunu işittim;

“Sizden kim bir kötülük görürse, onu eliyle değiştirsin, eğer (eliyle değiştirmeye) gücü yetmiyorsa, diliyle değiştirsin. Eğer ona da gücü yetmezse, kalbiyle onun kötü olduğunu kabul etsin. (Yani kalbinde dert ve üzüntü olsun.) Bu, imanın en zayıf derecesidir.” [1587]

9) Hz. Nûman bin Beşîr radıyallahu anhuma diyor ki: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Allahu Teâlâ’nın emirlerini yerine getiren kimse ile Allahu Teâlâ’ya isyan eden kimsenin misali (büyük bir gemiye binen) ve kur’a çekerek yerlerini belirleyen kimselere benzer. Onların bazıları geminin üst kısmına, bazıları alt kısmına yerleştiler. Alt katta olanlar suya ihtiyaçları olduğunda yukarıya çıkıyorlar ve yukarıda oturmakta olanların yanından geçiyorlardı. Onlar,

“Eğer biz kendi katımızda bir delik açsak da (yukarı çıkmak yerine buradan su alsak,) böylece yukarıdakilere eziyet etmesek (ne iyi olur)” dediler. Bunun üzerine eğer yukarıdakiler, aşağıdakileri kendi hallerine bırakırlar ve onları fikirlerinden vazgeçirmezlerse (bunun sonucunda aşağıdakiler gemiyi delerlerse,) hepsi helak olurlar. Eğer onların elinden tutarlar (yani gemiyi deldirmezlerse,) kendileri de, diğer bütün yolcularda kurtulur.” [1588]

İzah: Bu hadiste dünya bir gemiye benzetilmiştir. O gemide yolculuk eden topluluktan birinin yaptığı hatadan diğerinin etkilenmemesi mümkün değildir. Bütün dünyadaki insanlar ise bu gemiye binen yolcular gibidir. Bu gemide, itaatkâr olanlar da isyankâr olanlar da vardır. Eğer isyan yaygın bir hale gelirse, bundan sadece isyana mübtelâ olanlar etkilenmezler, aksine bütün kavimler ve bütün dünya etkilenir. Öyleyse insanlığın hayatını felâketten kurtarmak için insanlar Allahu Teâlâ’ya isyandan alıkonulmalıdır. Eğer böyle yapılmazsa bütün insanlık Allahu Teâlâ’nın azabına yakalanabilirler.

10) Hz. Urs bin Âmire radıyallahu anh diyor ki: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Allahu Teâlâ bazı insanların yanlışlıkları yüzünden (bu yanlışa düşmeyenlerin) hepsine azab etmez. Ancak itaatkârlar güçleri yettiği halde isyan edenleri engellemezlerse, o zaman Allahu Teâlâ hepsine azab eder.” [1589]

11) Hz Ebû Bekre radıyallahu anh’dan rivayet edilmiştir: Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem (Hac sırasında Zilhicce aynın onunda Minâ’daki hutbesinin sonunda) şöyle buyurdu:

“Ben size Allah’ın hükümlerini ulaştırdım mı?” (Sahabe-ı Kiram radıyallahu anhum diyorlar ki;) Biz,

“Evet, ulaştırdınız” dedik. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki;

“Allah’ım! Sen (bu insanların ikrarına) şahid ol!” Sonra şöyle buyurdu;

“Burada bulunanlar, burada bulunmayanlara ulaştırsın. Zira kendisine ulaştırılan kişi bazen ula...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın