Zekatın harcanması

İKİNCİ KISIM ZEKÂTIN HARCANMASI

BİRİNCİ BÖLÜM GENEL HÜKÜMLER

Madde 25. Sekiz Harcama Kalemi:

1. Sekiz harcama yeri (kalemi) şunlardır: Fakirler, miskinler, zekât çalışanları, müellefe-i kulûb, rikâb, gârimûn, fî sebîlillah ve İbnu's-sebîl.

2. Tahsil edilen zekât geliri, bu sayılan yerlere harcanır. Bunların dışında herhangi bir yere zekât gelirinden harcama yapılamaz.

Madde 26. Harcamanın Usulü:

1. Mallar şartlara ve kamu yararına göre, uygun harcama yerlerine tahsis edilir. Bu dağıtımda, her yıl tahsil edilen gelirden sekiz harcama yerine de pay ayrılması prensibi benimsenmez.

2. Tahsisat yolu ve oranı, gelirin değişmesine ve durumun şartlarına bağlı olarak, önem ve öncelik sırası da gözönünde tutularak, yıldan yıla değişebilir.

3. Gelir çok ve bütün harcama yerlerine yetecek kadarsa, sekiz harcama yerinden herhangi birisi -gereksiz olarak- payından mahrum bırakılamaz.

Madde 27. Fakirlerin Önceliği:

Harcamada öncelik, fakirlerin ve miskinlerindir. Bütçe, herhangi bir yıl, önceliğin başka bir harcama yerine verilmesini gerektiren zorunlu ve istisnaî durumlar bulunmadığı sürece, fakirlerin ve miskinlerin ihtiyacını karşılamak için yeterli ödeneklerden onları yoksun bırakmamalıdır.

Madde 28. Bütçenin Hacmi:

Zekât bütçesi, her yıl, bütçe yılı içinde doğrudan harcama yerlerine aktarılacak miktarlar ile zekât menfaatlerine ve malî-ictimaî nitelikli üretim programlarına hizmet için yapılan programlara ayrılan miktarları belirler.

Madde 29. Zekâtın Ödenmesinin Harcamada Hak Sahipliğinin Şart Olmayışı:

1. Bu kısımda belirtilen zekât menfaat veya hizmetçilerinden birine hak kazanmak için, daha önce malından zekât ödemiş olma şartı aranmaz.

2. Hak sahibi daha önce zekât ödemişse, hak ettiği ödeme miktarı, ödemiş olduğu zekatla değil, ihtiyacı ölçüsünde belirlenir.

Madde 30. Menfaat Tüzükleri:

1. Bu kısımda belirtilen zekâtın harcama yerleri (İslâmî sosyal dayanışma menfaat ve hizmetleri) konusunda, bunlarla ilgili hükümleri açıklayan ve hak ediş şartlarını, harcama esaslarını ölçüsünü ve miktarını belirleyen tüzükler çıkarılır.

2. Bu tüzüklerde, hak ediş şartları bir araya geldiği takdirde, birden çok menfaat veya hizmetten yararlanılabileceği dikkate alınır.

Madde 31. Hak Sahiplerinin Yakınmaları:

1. Zekât menfaat veya hizmetlerinden birinde hak sahibi olduğu düşüncesindeki her müslüman vatandaş, bu menfaat veya hizmetin kendisine sağlanmasını veya sunulmasını isteyebilir.

2. Talebine başvurudan itibaren otuz gün içinde cevap verilmezse veya hak ettiğinden daha az menfaat veya hizmet sağlanması kararlaştırılırsa, bu kanunun 72. maddesinde açıklanan özel “Şikâyet Komisyonu”na başvurabilir.

3. Komisyon şikâyeti incelemek ve ilgili zekât kuruluşunun cevabını dinlemek, bunun sonucunda, şikâyetçinin hak sahibi olduğuna ya da talebinin reddine dair karar vermek zorundadır.

4. Her ilgili kişinin, komisyonun kararma karşı, mahkemesinde temyiz hakkı vardır. Şikâyet ve temyiz konusunda, 72. maddenin ve orada gösterilen tüzüğün hükümleri uygulanır.

Madde 32. Kamuoyu Ve Yargı Denetimi:

1. Zekât ödeyen veya zekât gelirinde hak sahibi olan herhangi bir kişi, zekât geliri olan birmalın, zekâtın şer'î harcama yerleri dışına veya bu kanunla ve ona dayanarak çıkarılan tüzüklerle belirlenen menfaat ve hizmet hükümlerine aykırı bir şekilde harcandığını yahut tahsilde bir kusur olduğunu görürse, bu kanunun 72. maddesinde gösterilen özel “Şikâyet Komisyonu” nezdinde itirazda bulunabilir.

2. Her ilgili kişi, komisyonun kararını idare mahkemesinde temyiz edebilir.

3. İtiraz ve temyiz konusunda, bu kanunun 72. maddesinde ve orada gösterilen tüzükteki hükümler uygulanır.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın