๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Mükayeseli İbadetler İlmihali => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 21 Ağustos 2012, 13:26:09



Konu Başlığı: Ürün Ayırımı Yapanlar
Gönderen: Sümeyye üzerinde 21 Ağustos 2012, 13:26:09
Ürün Ayırımı Yapanlar:
 
I. Bekletilebilen, Kurutulabilen, Gıda Olan Ve Ölçüye Giren Ürünler:

a) Ebu Yusuf ve Muhammed'e göre, hububat ve kalıcı meyvası olan bitkiler için öşür ödenir;  -ilaç vb. ile- müdahale edilmeden enaz  bir yıl  bekletilemeyen  -msl.,  karpuz,  kavun,  hıyar,  meyva, sebze gibi-ürünler için zekât ödenmez. [1026]

b) Şafiî ve Malikî Mezheblerine göre, ziraî ürünlerin zekâta tâbi olması için, şu üç şartı taşıması gerekir:

1) Gıda olmak: Tabiî olarak gıda vasfını taşımayan fın­dık, fıstık, ceviz... -bekletilebilse de- zekâta tâbi değildir; zaruret halinde yenen maddeler azık olamazlar, çünkü insanlar bun­ları yiyerek yaşamaz.

2) Kurutulabilmek:  Elma,  armut,  şeftali,  nar gibi meyvalardan da öşür ödenmez;  çünkü bunlar kurutulmaz ve ambar­lanmazlar.

3) Ambarlanmak: Yukarıda örnek olarak sayılan meyve ve sebzeler aynı zamanda anbarlanmadığı için zekâta tâbi tu­tulmazlar. [1027] Bu iki mezhep, bazı hadislerle, ambarlanabilen gıda maddelerinin,  diğerlerine bakarak daha kıymetli oldukla­rını gözönüne almış ve bu sonuca varmışlardır.

c) Hanbelî Mezhebine göre de, şu üç özelliği taşıyan ürünler zekâta tâbidir:

1) Ölçüye girme,

2) Bekletilebilme,

3) Kurutulabilme; olduğu gibi veya kurutularak durabilen ve ölçü ile devredilebilen mahsuller. Ancak, Ahmed b. Hanbel'den çeşitli görüşlerin nakledildiği unutulmamalıdır. [1028]

Bu görüşleriyle ÜM, ziraî mahsuller için adeta havelân-ı havl şartını aramış olurlar.

Libya Zekât Kanunu (m. 9), yalnızca ölçülebilen (keylî) ürün­leri zekâta tâbi tutar.                                             

1986 tarihli Mısır Zekât Kanunu (m. 19), saklanabilen ve gıda olarak kullanılan hububat, yağlı tohum ve bütün çeşitleriyle meyvaları zekâta konu yapar. [1029]




[1020] Bilmen, HFK, c. IV, s. 80; Cezîrî, Fame, c. I, s. 616; Kâsânî, BS, c. 11, s. 58.

[1021] Kardavî, FZ, c. I, S. 531; Serahsî, age, c. III, s. 47; Şeybanî, Asl, e. II, s. 103, 137 (Ebu Hanife'den, sadece öşür ödeyebileceğini nakleder).

[1022] Kardavî, FZ, c. I, s. 533; Kâsânî, BS, c. II, s. 58; Serahsî, age, c. III, s. 47.

[1023] Kardavî, FZ, c. I, s. 533.

[1024] İbn'l-Munzir, age, s. 31; Karaman, age, c. 1, s. 156-157; Mergınânî, age, c. I, s. 109; Tahâvî, age, s. 46.

[1025] Tuğ, İslâm Vergi Hukuku, s. 55-57. Ayrıca bkz. yukarıda 24.

[1026] Bilmen, HFK, c. IV, s. 81; Kardavî, FZ, c. I, s. 354; Serahsî, age, c. III, s. 2; Sıddıki, age, s. 73; Şeybanî, Asl, e. II, s. 104, 138, 140; Yavuz, İZM, s. 190.

[1027] Bilmen, HFK, c. IV, s. 81; Cezîrî, Fame, c. I, s. 617; Karaman, age, c. I, s. 156-157; Kardavî, FZ, c. I, s. 350; Maverdî, age, s. 117 118; Şafiî, Umm, c. II. s. 35-36;Yavuz, İZM, s. 190-191.

[1028] Ahmed b. Hanbel, Mesâil, s. 165, no: 622; İbn Kudame, Mugni, c. II, s. 690-692; Karaman, age, c. I, s. 157; Kardavî, FZ, c. I, s. 352; Yavuz, İZM, s. 1.91.

[1029] Abdullah, Zekât, s. 210.