๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Mükayeseli İbadetler İlmihali => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 01 Eylül 2012, 15:18:10



Konu Başlığı: Oruç Tutmamayı Vacip Kılan Özürler
Gönderen: Sümeyye üzerinde 01 Eylül 2012, 15:18:10
I. Oruç Tutmamayı Vacip Kılan Özürler:

 

Aşağıda sayılacak özürler, orucun bozulmasını, ve tutulmamasını vacip kılar, bu durumda oruç tutulması haram olur:

 
A. Yok Olma Korkusu: [576]

 

Hastalık  veya   başka   bir   sebeple   kendisinin   veya   bir   or­ganının, ya da hayatını sürdürebilmesinin ortadan kalkma ve yokolma korkusu bulununca, oruç tutmak haram olur. Bu durumda orucun derhal bozulması vacip hale gelir. Bu oruç, daha sonra DM’in ortak görüşüyle kaza edilir. Çünkü kişi kendisini kendi eliyle tehlikeye atmayacaktır. [577]

 
B. Âdet Görme Ve Lohusalık: [578]

 

Aylık âdetini görmeye başlayan veya lohusa olan kadının oruç tutması haram olduğundan, derhal orucunu bozması gerekir. Çünkü, zaten tutacağı oruç bâtıl olacaktır. Daha sonra durumu düze­lince, ÜM’e göre orucunu kaza etmesi gerekir; ancak âdet günü zannederek orucunu bozan kadın keffaret öder. Şafiî Mezhebine göre, esasen kendisine oruç farz olmadığından kazası gerekmez.

Vücuda zarar vermediği takdirde kadınların aybaşı erteleme hapı kullanarak Ramazan orucu tutmalarında bir sakınca yoktur.

 
C. İkrah Hali: [579]

 

Ölüm veya yaralama, ya da başka bir şekildeki korkulu teh­ditle ve zorlamayla orucunu bozması istenen sağlıklı ve yolcu ol­mayan kimsenin bu durumda orucunu bozması, DM’in ortak görüşüyle vaciptir. Karşı konur, ölüm olayı meydana gelirse, oruçlu büyük sevap kazanmış olur. Fakat, hasta ve yolcular, bu durumda sevap kazanmış değil, günaha girmiş olur. Zira onlar, oruç tutup tutmamakta zaten serbesttir.



[576] Ahmed, Mesâil, s. 192, no: 717; Kâsânî, BS, c. II, s. 94; Cezirî, Fame, c. I, s. 572

[577] Bakara: 2/195

[578] İbn Kudâme, Mugnî, c. III, s. 142; Kâsânî, BS, c. II, s. 89, 94; Cezirî, Fame, c. I,s. 575; Mergınânî, Hidâye, c. I, s. 129; Şcybânî, Aslf c. II, s. 184-186.

[579] Kâsânî, BS, c. II, s. 96-97